Του Δημήτρη Χαλυβόπουλου
Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι το νόμισμα ως φυσικό αντικείμενο, δεν έχει «αξία». Χρησιμότητα και εμμέσως αξία, αποκτά ως μέσο πρόσβασης σε πόρους, οι οποίοι διακρίνονται σε: φυσικούς (τρόφιμα, ορυκτά, πετρελαιοειδή, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), τεχνητούς (μηχανήματα, τεχνολογικός εξοπλισμός) και ανθρώπινους (εργασία και υπηρεσίες). Ως εκ τούτου, μία από τις σημαντικότερες συνιστώσες της επιλογής του νομίσματος είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους, εγχώριους ή εισαγόμενους.Επομένως, το ερώτημα περί επιστροφής στη δραχμή, θα έπρεπε να απαντηθεί από μία ομάδα επιστημόνων ευρέως φάσματος ειδικοτήτων και κατόπιν πολύμηνης επεξεργασίας όλων των δεδομένων. Είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο δεν συγκροτήθηκε μία τέτοια ομάδα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ή αυτόνομα από την ακαδημαϊκή κοινότητα.