Της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη
Μετά την ανακοίνωση των κακουργηματικών μέτρων, που ωστόσο υπέγραψε ο Πρωθυπουργός και ψήφισαν (άραγε, αδίστακτα;) οι πατέρες του Έθνους, ουδείς πια δικαιούται να αμφιβάλλει ότι βιώνουμε μια απεχθέστερη του συνήθους μορφή γενοκτονίας, επειδή αυτή υλοποιείται μεταξύ ομοεθνών.Εξυπακούεται ότι απορρίπτω, συλλήβδην, δικαιολογίες της τάξης: «μας πίεσαν υπερβολικά», «δεν υπήρχε άλλος δρόμος», «αν δεν αποδεχόμασταν τους όρους τους θα ήμασταν σε πολύ χειρότερη θέση», και άλλα παρόμοια, διότι τα θεωρώ ανάξια σοβαρής συζήτησης. Όχι, βέβαια, διότι δεν κινδυνεύαμε από αντίποινα των «εταίρων μας», αλλά επειδή ουδείς κίνδυνος μπορεί να υπερβεί αυτόν της γενοκτονίας. Ο χαμός μας έχει τόσο προχωρήσει και τόσο δραματικά επιταχυνθεί με το 3ο μνημόνιο, ώστε δεν είμαι διόλου σίγουρη, ότι δεν έχουμε ήδη εισέλθει σε μη αντιστρέψιμη φάση καταστροφής.
