Έθνος που δεν έχει δικό του νόμισμα είναι καταδικασμένο σε αφανισμό

Σε ένα κράτος με εθνική κυριαρχία, το οποίο έχει το δικό του εθνικό ανεξάρτητο νόμισμα, η φορολογία δεν γίνεται για να βρει το κράτος χρήματα να ξοδέψει, αφού το κράτος εκδίδει το χρήμα και μπορεί να εκδώσει όσο θέλει. Γίνεται για να αφαιρέσει το κράτος χρήμα από την αγορά ώστε να διατηρήσει την αξία του χρήματος και να συγκρατήσει τον πληθωρισμό.

Αντίθετα όταν υπάρχει ύφεση, το κράτος μειώνει τη φορολογία και αυξάνει τις δαπάνες του (δηλαδή κρυφά εκδίδει χρήμα και το ρίχνει στην αγορά) ώστε να ξαναπάρει η οικονομία μπρος, να αυξηθεί η ζήτηση και να πέσει η ανεργία. Αν μάλιστα η κεντρική τράπεζα του κράτους ανήκει στο λαό και όχι σε ιδιώτες ιδιοκτήτες, τότε ακόμα καλύτερα.


ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩ;

Το ευρώ δεν είναι εθνικό νόμισμα, είναι ξένο νόμισμα πάνω στο οποίο το κράτος δεν έχει καμία εξουσία. Επομένως, το κράτος δεν μπορεί να εκδώσει χρήμα και μέσω αυτής της έκδοσης να ασκήσει κυρίαρχη οικονομική πολιτική. Δανείζεται το χρήμα μέσα από τις ιδιωτικές τράπεζες (αγορές) και είναι εξαρτημένο από αυτές, αλλά ταυτόχρονα είναι και υπεύθυνο για την επιβίωση των τραπεζών από τις οποίες έχει δανειστεί.

Φορολογεί όχι για να ασκήσει την πιο πάνω ρυθμιστική οικονομική πολιτική, αλλά για να βρει χρήματα να πληρώσει τις δαπάνες του και τα χρέη του. Αυτό ακριβώς σημαίνει ότι το κράτος δεν είναι κυρίαρχο, αλλά είναι κι αυτό, όπως οι απλές επιχειρήσεις και οι απλοί πολίτες, εξαρτημένο από την αναζήτηση εσόδων και δανεικών για να επιβιώσει.

Σε περιόδους ύφεσης όπως η τωρινή, το κράτος (για παράδειγμα το ελληνικό), δεν μπορεί να μειώσει τη φορολογία και ταυτόχρονα να εκδώσει χρήμα για να αυξήσει τις δαπάνες του ώστε να αυξήσει την κατανάλωση και να μειώσει την ανεργία. Είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να υπερφορολογεί και να μαραζώνει εξαρτώμενο από την δανειακή ενίσχυση των ξένων και τον απόλυτο έλεγχό τους, όχι μόνο για να επιβιώσει το ίδιο, αλλά και για να κρατήσει βιώσιμο ένα υπέρογκο χρέος που δεν βγαίνει με τίποτα.

Αν θέλουμε να ζήσουμε, πρέπει να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και να βγούμε από αυτή την παγίδα. Από αυτή την παγίδα βγαίνεις με δύο τρόπους. Είτε με μονομερές κούρεμα του χρέους και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είτε με υπερπαραγωγή, ώστε το κράτος να βρίσκει άνετα έσοδα μέσα από τη φορολογία, για να επιβιώνει το ίδιο και να εξυπηρετεί το χρέος του. Εμείς πάντως δεν φημιζόμαστε ως παραγωγικό κράτος, η δε μεγάλη φορολογία σκοτώνει εν τη γενέσει της κάθε προσπάθεια ανάπτυξης. πηγή

Πηγή ; Apogonos 

Μόνο με την επάνοδο στο εθνικό νόμισμα αντιμετωπίζεται το τεράστιο χρέος

Κώστας Κόλμερ

Παρά τα μέχρι τούδε τρία "διασωστικά προγράμματα" της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ΔΝΤ προς την Ελλάδα, το δημόσιον χρέος παραμένει υψηλό και μάλιστα ηυξήθη στα 340 δισ. ευρώ στα τέλη του 2015. Στο ποσό αυτό το ελληνικό δημόσιον χρέος είναι αδιατήρητον. Δηλαδή είναι αδύνατον να πληρωθεί από μία φθίνουσα οικονομία, ως η ελληνική. Συνεπώς χρειάζεται σοβαρή περικοπή εις χείρας των 18 ευρωπαϊκών κυβερνήσεων της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, που σήμερα κυρίως το διακατέχουν.