Θεόδωρος Κατσανέβας
– Έχει πλεόνασμα στα φρούτα που ανέρχεται στο 130% της ετήσιας κατανάλωσης! Παράγουμε πορτοκάλια, ροδάκινα, λεμόνια, μήλα, βερύκοκα, κεράσια και πόσα ξεχνάω. ΟΚ, δεν παράγουμε μπανάνες ή μάνγκο.
– Είμαστε η 2η παραγωγός χώρας ελαιόλαδου στον κόσμο και μάλιστα καλύπτουμε το 73% της ετήσιας ζήτησης των ΗΠΑ σε ελιές και νομίζω είναι 55% στο λάδι.
– Επίσης είμαστε ο 3ος μεγαλύτερος προμηθευτής των ΗΠΑ (25% περίπου) σε πρόβειο ή αγελαδινό γάλα και στα παράγωγα τους (τυριά, γιαούρτια κτλ). Δηλαδή ταΐζουμε μια κοινωνία 300 εκ. κατοίκων, αλλά δεν μπορούμε να καλύψουμε τις διατροφικές ανάγκες 10εκ: είχα διαβάσει «άρθρο» που έλεγε ότι εισάγουμε γιαούρτι επειδή δεν παράγουμε.
– Είμαστε η 3η παραγωγός χώρας σε κρόκο (το saffron της Κοζάνης που αποτελεί τροπικό έδεσμα σε άλλες χώρες).
– Θα είχαμε πλεόνασμα στην παραγωγή μαλακού σιταριού, αν από το 1984 δεν μας υποχρέωνε η ΕΕ να το μειώνουμε συστηματικά (από τότε παρουσιάζει μείωση, αλλά και πάλι είναι σε υψηλά επίπεδα).
– Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιέργησιμης γης, όπου μπορούν να φυτρώσουν τα πάντα.
– Είμαστε η μόνη χώρα στην οποία παράγεται η μαστίχα: για να θυμηθούν λίγο οι μαστιχοπαραγωγοί της Χίου τι έχουν υποστεί από τότε που μπήκαμε στο ευρώ, ειδικά τώρα που θα τους πατήσουν κάτω με νέους φόρους.
– Βγάζουμε 160.000 τόνους ψαριών το χρόνο, δηλαδή το 125% των ετήσιων αναγκών μας. Αν συνυπολογίσουμε τις ιχθυοκαλλιέργειες, τότε αγγίζουμε το αστρονομικό 220%!
Συνοπτικά, η αγροτική παραγωγή της Ελλάδας επαρκεί για την κάλυψη των διατροφικών μας αναγκών σε ΟΛΑ τα βασικά είδη.
Και πάμε τώρα στα μη-φαγώσιμα:
– Πρώτη χώρα στο αλουμίνιο.
– Μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρας της Ευρώπης.
– 2η χώρα στον κόσμο στους σμηκτίτες (που χρησιμοποιούνται σε μια σειρά από προϊόντα όπως καλλυντικά ή φάρμακα).
– Έχουμε μερικές από τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες της Ευρώπης, αλλά ποιος σας είπε ότι δεν θα εισάγουμε φάρμακα αν βγούμε από το ευρώ – ξαναλέω: μόνο αν επιβληθεί εμπάργκο θα γίνει κάτι τέτοιο, αλλά δεν έχουν τα κότσια να αποκλείσουν από την παγκόσμια οικονομία ούτε την Ισλανδία -σοβαρευτείτε.
– Κατέχουμε το σύνολο σχεδόν των ευρωπαϊκών κοιτασμάτων σε νικέλιο.
– Ο τουρισμός προσφέρει πάνω από 40 δις το χρόνο, όσα παράγει ολόκληρη η βιομηχανία της Δανίας ή της Ολλανδίας του Ντάισελμπλουμ! Επίσης θα έρχεται με αυτό τον τρόπο σκληρό συνάλλαγμα που τόσο θα μας «λείπει» αν έχουμε εθνικό νόμισμα.
– Είμαστε 12οι στο βαμβάκι, τον λευκό χρυσό όπως το λέγανε πριν 100 χρόνια.
– Παράγουμε τσιμέντο, τούβλα, ξύλα και όλα τα απαραίτητα οικοδομικά υλικά.
– Διαθέτουμε τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο του πλανήτη,
αεροδρόμια, δεκάδες λιμάνια, σιδηρόδρομο και σύγχρονες οδικές αρτηρίες.
– Έχουμε εργατικό δυναμικό με υψηλότατες γνώσεις (νομίζω το 70% των νέων έχει πτυχίο ΤΕΙ ή ΑΕΙ), το οποίο τώρα δουλεύει ως σερβιτόροι και πωλητές ρούχων.
– Έχουμε βαριά βιομηχανία που υποβαθμίστηκε εντός της ΕΕ, πχ έκλεισε η ΕΛΒΟ μέσα στο μνημόνιο.
– Έχουμε πόσιμο νερό που επαρκεί για όλες μας τις ανάγκες.
– Έχουμε έναν ενεργειακό φορέα, τη ΔΕΗ, που είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο και που εξάγει ρεύμα σε τουλάχιστον 4 γειτονικές χώρες.
Μέχρι ουράνιο και πλουτώνιο έχουμε που να πάρει.
Το μόνο πράγμα που δεν έχουμε είναι πετρέλαιο (ας πούμε κιόλας πως είναι μύθος τα κοιτάσματα που ψάχνουν τόσα χρόνια) και τεχνολογικά είδη.
Το πετρέλαιο το εισάγουμε κυρίως από Ρωσία, Βενεζουέλα, Σαουδική Αραβία και χώρες της πρώην ΕΣΣΔ (πχ Καζακστάν). Δηλαδή το εισάγουμε από χώρες που δεν είναι στο ευρώ και οι οποίες θα συνεχίζουν να μας το προμηθεύουν. Το πολύ-πολύ θα το αγοράζουμε με τα δολάρια των τουριστών.Η τιμή του τώρα πια έχει πέσει κατακόρυφα, γι΄αυτό και για το λόγο αυτό κυρίως, εμφανίζεται πλεόνασμα στο γενικό ισοζύγειο πληρωμ'ών της χώρας
Τέλος, ούτε τα τεχνολογικά είδη θα μας λείψουν, καθώς τα είδη πληροφορικής εισάγονται από τις ΗΠΑ (δεδομένου ότι τροφοδοτούμε τη χώρα με μια σειρά από προϊόντα δεν θα έχουμε θέμα) ενώ τα υπόλοιπα από την Κίνα.
Λύσαμε όλα τα προβλήματα ρε και θα κολλήσουμε στο πετρέλαιο και στα PCιά (πισιά, ελληνικότατη λέξη) ή τα κινητά;
Τι άλλο θα ακούσουμε.
Ναι, έχετε δίκιο όσοι πιστεύετε ότι ζείτε σε φτωχή χώρα.
Συνεχίστε να το πιστεύετε, για να σας δουλεύουν μια ζωή.
Τελικά, το παιχνίδι για να πάρουμε πίσω τη χώρα μας παίζεται ακριβώς εκεί. Στην πίστη όλων των κατοίκων στις δυνατότητες μας.
Γιατί όσο θεωρούμε πως δεν παράγουμε τίποτα, άρα είμαστε εξαρτώμενοι από τους άλλους, τότε λίγα θα αλλάξουν.
