Μέσα στη βαθιά καταχνιά που έχει πλακώσει τη χώρα, κάτι φαίνεται να μας χαμογελάει. Οι σημερινές διεθνείς γεωπολιτικές συγκυρίες, επιτρέπουν την ανακήρυξη της δική μας ΑΟΖ, η οποία ενώνεται με αυτές της Κύπρου και του Ισραήλ που επιδιώκει να διασφαλίσει διέξοδο στο δικό της μεγάλο κοίτασμα φυσικού αερίου, τοι Λεβάθιαν, προς την Ευρώπη. Είναι σαφές ότι, οι Τούρκοι δεν τολμούν να συγκρουστούν με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ που ενδιαφέρονται για τα ενεργειακά κοιτάσματα της περιοχής. Το ίδιο ισχύει και με τους Ρώσους, αλλά και τους Κινέζους, που έχουν επενδύσει στον Πειραιά ως πύλη εισόδου τους στην Ευρώπη. Μάλλον δεν πρέπει να είναι τυχαίο ότι, τελευταία, ελάχιστα ακούγονται παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από τους επιθετικούς, όταν τους παίρνει, ανατολικούς μας γείτονες.
Η ύπαρξη του Καστελόριζου που ενώνει την ελληνική ΑΟΖ με αυτήν της Κύπρου και του Ισραήλ ( βλ. χάρτη ), αποτελεί θείο δώρο για τη χώρα μας. Γι’ αυτό και όποιες συζητήσεις έχουν γίνει όπως λέγεται, σε επίπεδο Υπουργείου Εξωτερικών επί Υπουργίας Δρούτσα, για την παράκαμψη του Καστελόριζο, αποτελούν άφρονες και όχι μόνο ενέργειες.