Θεόδωρος Κατσανέβας
Tο ΔΝΤ και η Ουάσιγκτον πιέζουν προς δύο κατευθύνσεις Προς τη μεριά της Ελληνικής κυβέρνησης για να δεχτεί και άλλα μέτρα λιτότητας και προς τη μεριά του Βερολίνου για να δεχτεί ελάφρυνση του χρέους. Ο λόγος που η Ουάσιγκτον πιέζει προς αυτές τις δύο κατευθύνσεις είναι η γνώση ότι, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, το πελώριο και διαρκώς αυξανόμενο χρέος της χώρας μας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ημίμετρα. Δεν είναι δυνατόν η κατεστραμμένη Ελληνική οικονομία να καταβάλλει ετησίως 10-12% του ΑΕΠ ( 18-20 δις) όπως επιβάλλουν οι τρέχουσες δανεικές της υποχρεώσεις. Ένα τέτοιο βουνό χρέους ακόμα και οι πιο υγιείς οικονομικά χώρες στον κόσμο δε θα μπορούσαν να το καταφέρουν. Αλλά η Ουάσιγκτον δε θέλει η χώρα μας φύγει από το ευρώ γιατί αυτό θα το ισχυροποιούσε έναντι του δολαρίου, όπως θα δούμε και πιο κάτω.
Τελευταία άρχισε να γίνεται δειλά-δειλά συζήτηση για επάνοδο της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα (στη δραχμή μας). Η πλειονότητα των ελλήνων άρχισε να διερωτάται μήπως η εσπευσμένη είσοδός μας στο ευρώ ήταν εσφαλμένη.Η έναρξη της αποτυχίας της μετάβασής μας στο νέο νόμισμα «σχεδιάσθηκε» σε στυλ χύμα από την πρώτη στιγμή. Πώς είναι δυνατό ο μισθός 100.000 δρχ. να μετατρέπεται σε 300ευρώ, ενώ η εφημερίδα της μιας δραχμής να γίνεται 1 ευρώ, ένα μάτσο μαϊδάνος των 50 δρχ. να αντιστοιχίζεται σε 0,5 ευρώ κλπ. Από τη στιγμή εκείνη προδιαγράψαμε το μέλλον μας, δηλ. την σταδιακή πτώχευσή του ελληνικού λαού.