Γιώργος Κακαρελίδης
Ὑπουργάρα μου, σὲ συμπονῶ! Καταλαβαίνω
τί τραβᾶς! Ξέρεις τί εἶναι νἄχῃς γύρω σου, φυτεμένους ἀπὸ τὸ κόμμα καὶ τὴν Αὐγή,
λυσσασμένους γιά ἐξουσία, συμβουλάτορες, καθηγηταρᾶδες, ποὺ δὲν Ἀσχολήθηκαν μέ
τήν παιδαγωγία τῶν παιδιῶν τους, πασάροντάς τα στὴν συμβία, ἀλλά μόνο μὲ τὶς ἐγωτικές
μικρομεγαλοφιλοδοξίες τους καὶ νὰ σοῦ μοστράρουν, ἀγορίνα μου, τὰ κυβικά μέτρα
τῶν πτυχίων τους καὶ σύ, φτωχούλη μου, νὰ μὴν μπορῇς νὰ τοὺς ἀντιμιλήσῃς οὔτε κἄν
νὰ ψελλίσῃς ἕνα «γιατί»!Ὅπως πχ. γιά τόν, ἄλλο καὶ τοῦτο, νέο «ὅρκο»
τῶν μαθητῶν, ποὺ σοῦ πάσσαραν δῆθεν σὰν «συμβόλαιο τιμῆς» οἱ Λιακορεπούσηδες,
στό πόρισμα (σελ.107) τοῦ δῆθεν «διαλόγου» γιά τὴν Παιδεία. Γιὰ νὰ ἀντικαταστήσῃ
τὴν καθημερινή, ἀπὸ τὰ παιδιά, ἐπίκληση τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας νὰ ἔλθῃ καὶ
νὰ τὰ φωτίσῃ, ἐπειδή ξεκινάει μὲ τὸ Βασιλεῦ Οὐράνιε. Ἐνῷ ἄν ξεκινοῦσε μὲ τὸ
«Μητσάρα, ποῦσαι, ἔλα πιᾶσε μου ἕνα τρακόσα