O απατηλός παράδεισος του ευρώ και το σχέδιο Β για την επιστροφή στη δραχμή

 

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Η καθεστωτική τρομοκρατία που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα,  ενάντια στην επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, συνεχίζεται, όσο και αν θυμίζει  πλέον τους τελευταίους σπασμούς ενός ετοιμοθάνατου θηρίου. Το «θηρίο» έχει διαδώσει πολλά  έωλα ή και φαιδρά επιχειρήματα του τύπου ότι... χρειαζόμαστε δύο χρόνια για να τυπώσουμε δραχμές ! Ότι δε θα έχουμε να φάμε. Ότι δε θα υπάρχουν φάρμακα και  καύσιμα. Ότι εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές γιατί δεν  παράγουμε τίποτα. Σε ενίσχυση αυτής της υστερικής τρομολαγνίας, επιστρατεύονται ακραίοι εκπρόσωποι του γερμανοκρατούμενου ευρωπαϊκού κατεστημένου, που μας κουνούν το δάκτυλο δημόσια, με απαράδεκτο επιτιμητικό, υποτιμητικό και φωβιστικό τρόπο. Ο αξιότιμος κ. Βόλφαγκ Σόϊμπλε, ο Γερμανός υπερ-Υπουργός οικονομικών, το αποκάλυψε ξεκάθαρα σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Bild λέγοντας : « Η παραμονή της Ελλάδα στο ευρώ κοστίζει αρκετά στη Γερμανία, αλλά τα κέρδη μας είναι πολλαπλάσια!»

Όσο για τα φοβικά επιχειρήματα των Μνημονικών τρομοκρατών, τα περισσότερα δε στέκουν απέναντι στην κοινή λογική. Αν είναι δυνατόν να χρειαζόμαστε ένα ή δύο χρόνια για να τυπωθούν χαρτονομίσματα και κέρματα ! Για το αν έχουμε να φάμε, αναρωτιέται κανείς, πως τρώγαμε αλήθεια πριν μπούμε στον «παράδεισο» της ευρωζώνης ; Και πως επιβιώνουν οι πάμπολλες άλλες χώρες έξω απ’ αυτήν ; Για τα φάρμακα, υπενθυμίζεται ότι διαθέτουμε μια ισχυρή φαρμακοβιομηχανία, την οποία ανταγωνίζονται με αθέμιτους τρόπους οι πολυεθνικές και που θα μπορούσε εύκολα να καλύψει τις αρρυθμίες της αγοράς. 

Σχετικά με τα καύσιμα, επισημαίνεται ότι, πριν την ένταξή μας στην ευρωζώνη, δεν είχαμε πρόβλημα, όπως δεν έχει σήμερα η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, η Αλβανία όπου κοστίζουν φτηνότερα από εδώ. Όσο για την εγχώρια παραγωγή, είναι βέβαιο ότι η ένταξη στην ευρωζώνη η οποία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την αποσάθρωση της, θα την εξοντώσει τελικά ολοσχερώς. Τα κύρια προϊόντα μας ο τουρισμός και η γεωργία, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, λόγω των υψηλών ισοτιμιών του ευρώ, έναντι των γειτονικών μας χωρών που μας ανταγωνίζονται με τα υποτιμημένα νομίσματά τους σε σχέση με το ευρώ.

Αναρωτιέται κανείς γιατί αλήθεια μπήκαμε στην ευρωζώνη. Μα για να ζούμε καλύτερα, τι άλλο. Και οδηγηθήκαμε στον γκρεμό. Ναι μέρος της ευθύνης οφείλεται στην κακορίζικη πολιτική διοίκηση και τον πρωταθλητισμό μας σε φαυλότητα. Μαζί τα φάγανε πολλοί, αλλά μαζί δεν τα φάγαμε. Αλλά η εδώ απαράδεκτη πολιτική φαυλότητα των τελευταίων δεκαπέντε ετών, δεν αρκεί για να εξηγήσει το μέγεθος της τραγωδίας. Στην πορεία στον γκρεμό μας ακολουθούν και οι άλλες περιφερειακές χώρες, οι λεγόμενες και GIPSI. (Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland ), γεγονός που αποδεικνύει ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και όχι συγκυριακό. 

Πως ζήσαμε τόσα χρόνια με την ταπεινή δραχμή; Πόσο περισσότερο μπορεί να μας υποβαθμίσουν από την κατηγορία «σκουπίδια» οι οίκοι αξιολόγησης-οίκοι ανοχής του καζινοκαπιταλισμού ; Τι περισσότερο μπορεί να μας συμβεί από τα σημερινά δεινά; Σε ποια ύψη θα φτάσει πλέον η τεράστια ανεργία, φτώχεια, η δυστυχία εκατομμυρίων Ελλήνων ; Πόσο περισσότερο θα υποβιβαστεί το εθνικό μας εισόδημα  πάνω από 26% που χάσαμε τα τελευταία χρόνια.

Πόσα μαγαζιά ακόμα θα κλείσουν ; Πόσoι συμπολίτες μας θα αυτοκτονήσουν ακόμη από οικονομικά αδιέξοδα ; Η Ευρώπη γιατί δε μας παρέχει τουλάχιστον αμυντική ασφάλεια που μας στοιχίζει πανάκριβα σε εισαγωγές αμυντικού εξοπλισμού;  Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι το σκληρό Ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί τη Γερμανία και τις αδερφές της χώρες, Ολλανδία, Αυστρία, Φιλανδία, που παράγουν ολιγοπωλιακά προϊόντα  υψηλής τεχνολογίας, εξειδίκευσης και υπεραξίας και ανταγωνίζονται κυρίως με σκληρά νομίσματα όπως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. ( βλ. σχετικό σχεδιάγραμμα για διαφορές ισοζυγίων πληρωμών που ευνοούν τη Γερμανία)

Αλλά και οι οργίλοι Αντιμνημονιακοί κάπου χάνουν το δίκιο τους. Καθυβρίζουν και καταδικάζουν το Μνημόνιο, και πολύ σωστά, αλλά την ίδια ώρα απλώνουν το χέρι για τα δανεικά ευρώ του Μνημονίου της κας Μέρκελ. Δηλαδή, τα δικά τους δικά μας τα δικά μας δικά μας. Αλίμονο, το αντιαναπτυξιακό ευρώ  πηγαίνει αγκαλιά με το απάνθρωπο Μνημόνιο και τίποτα δεν μπορεί να διασπάσει αυτήν την τερατώδη σχέση.

Δύο είναι οι καθαρές πολιτικές θέσεις που μπορεί να υπάρχουν σήμερα. Με το Μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο Μνημόνιο και έξω από το ευρώ. Κι’αυτό χωρίς έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού άλλωστε υπάρχουν και πολλές άλλες χώρες που ανήκουν στην Ε.Ε., αλλά όχι στην ευρωζώνη.  Η επιστροφή στη δραχμή, σε συνδυασμό με, κούρεμα, αναδιάρθρωση και περίοδο χάριτος για την αποπληρωμή του χρέους, μπορεί να μετατρέψει την οικονομία μας σε ανταγωνιστική ώστε να υπάρξει έξοδος από την κρίση.

Το παράδειγμα της Αργεντινής που ανέκαμψε εντυπωσιακά ύστερα από την αποδέσμευση της από το σκληρό δολάριο, μιλά από μόνο του. Οι ψευδολογίες του διεθνούς και εγχώριου συστήματος για την κατάσταση στην Αργεντινή, δεν μπορεί να αναστρέψουν το γεγονός ότι η χώρα αυτή, σήμερα ζει πολύ καλύτερα από παλαιότερα. Και ότι η αυτάρκης πολιτική της Κριστίνας Κίρτσνερ επιδοκιμάστηκε από το 53% του Αργεντίνικου λαού στις πρόσφατες εκλογές του Οκτωβρίου 2011.

Η επιστροφή στη δραχμή φυσικά και δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Και αλίμονο αν πέσουμε στην παγίδα τις υποσχεσιολογίας και εισέλθουμε σε ένα φαύλο κύκλο αντιπαραγωγικών παροχών. Η έκδοση χρήματος από το Χολαργό θα πρέπει να γίνει με μέτρο και φειδώ και να κατευθύνεται  σε αναπτυξιακά μέτρα και  κοινωνικές παροχές μόνο για όσους βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Η βελτίωση των εισοδημάτων θα έρθει αργότερα όταν η οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει, αφού αποκτήσει την ανταγωνιστικότητα της.  Για το σκοπό αυτό, στο τιμόνι πρέπει να βρίσκονται άξιοι και έντιμοι κυβερνήτες με σχέδιο και αποτελεσματικότητα, με αναπτυξιακό όραμα, με νοικοκύρεμα, πάταξη της σπατάλης, της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής. Σε μια τέτοια  επώδυνη αλλά ελπιδοφόρα προοπτική, η ελληνική οικονομία θα επιβάλλει προσωρινή στάση πληρωμών και θα διαπραγματευτεί με τους δανειστές τη μερική αποπληρωμή των χρεών με βιώσιμους όρους. Αντί να επαιτούμε τα ευρώ των Μνημονιακών βασανιστών, μπορούμε να εκδώσουμε με φειδώ-τονίζεται και πάλι- δραχμές από το Χολαργό. Η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί κατά 50 % και μπορεί να διολισθήσει σε σύνδεση με καλάθι νομισμάτων που περιέχουν το ευρώ, το δολάριο, το γουάν, αλλά και μαλακά νομίσματα όπως η τουρκική λίρα. Στους πρώτους μήνες θα βιώσουμε αρρυθμίες στην αγορά, πληθωριστικές πιέσεις, προσωρινές ελλείψεις αγαθών. (Θα μας λείψουν ιδιαίτερα το χαβιάρι, το ουίσκι, οι Πόρσε Καγιέν, κλπ.! ). Η κυβέρνηση οφείλει να φροντίσει και μπορεί να φροντίσει την προσωρινή κάλυψη της αγοράς από ορισμένα βασικά αγαθά όπου μπορεί να υπάρχουν ελλείψεις όπως σε ορισμένα τρόφιμα, εξειδικευμένα φάρμακα και καύσιμα με διακρατικές συμφωνίες. Και παράλληλα να πατάξει αμείλικτα φαινόμενα μαυραγοριτισμού και κερδοσκοπίας. Τα διαθέσιμα σε ευρώ των Ελλήνων πολιτών θα υποτιμηθούν ανάλογα, αλλά το ίδιο ισχύει και για τις δανειακές υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες, οι οποίες θα υποστούν σοκ.

Εφ’ όσον δε δημιουργηθεί πληθωριστική ψυχολογία, αφού όπως ειπώθηκε, θα υπάξει συγκράτηση δαπανών και παροχών, με παράλληλη σύλληψη της φοροδιαφυγής, μετά μια αρχική περίοδο 4-14 μηνών, η κατάσταση θα αρχίσει να βελτιώνεται και η οικονομία να ανακάμπτει.

 

Με την ίδια άποψη συμφωνεί μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, που διαρκώς διευρύνεται αφού έχει γίνει αντιληπτό πλέον ότι η είσοδός μας στο ευρώ μας ενέταξε όχι στον παράδεισο αλλά σε μια κόλαση. Και ότι η Γκεμπελικού τύπου τρομοκρατία από τους εκπρόσωπους του σύγχρονου Μερκελισμού και των υποτακτικών τους ΜΜΕ έχει εξαντλήσει τα όρια της επιρροής της. Απέναντι στην οποία βέβαια αντιπαρατίθενται πολλές διεθνείς φωνές υποστήριξης της χώρας μας με κορυφαίο το Βρετανό Ευρωβουλευτή Nigel Farage, τον βραβευμένο με Νόμπελ Paul Krugman, ακόμα και τον ευπατρίδη αρχιτέκτονα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Valery Giscard d’ Estaing, τον Valery Putin και και πολλούς-πολλούς άλλους. Η έξοδος από το Μνημόνιο και από το ευρώ, είναι η μόνη έντιμη καθαρή αντιπρόταση στο τερατώδες Μνημόνιο και την υποτέλεια στη στυγνή Τρόικα. Μια πρόταση πολιτικά ορθή και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Όταν αρνούμαστε το Μνημόνιο και ταυτόχρονα επαιτούμε γονυπετείς για τα ευρωδάνεια των δημίων μας, γινόμαστε τουλάχιστον γραφικοί και δεν πείθουμε. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Και για το σκοπό αυτό, καιρός είναι πλέον να αρχίσουν οι διαδικασίες για τη συλλογή υπογραφών για τη διενέργεια δημοψηφίσματος με το ερώτημα ευρώ ή δραχμή. Εφ’ όσον υπάρχει μερική έστω ισορροπία επιχειρηματολογίας και για τις δύο απόψεις, πιστεύεται ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα είναι η κυρίαρχη επιλογή του ελληνικού λαού.

Προβλέπεται να εξομαλυνθεί η λειτουργία της αγοράς, να ισχυροποιηθεί η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών και η εσωτερική ζήτηση, με ευνοϊκές συνέπειες για την απασχόληση. Η εγχώρια παραγωγή θα επαναενεργοποιηθεί με αύξηση των εξαγωγών που θα στοιχίζουν φθηνότερα και μείωση των ακριβότερων που θα είναι πιο ακριβές. Το ίδιο θα συμβεί και με τον τουρισμό που είναι και ο ισχυρότερος τομέας της ελληνικής οικονομίας. Ύστερα από ορισμένο διάστημα, θα επανέλθει η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, με συνέπεια να εισρεύσουν από το εξωτερικό καταθέσεις σε ξένα νομίσματα. Με προϋπόθεση την πάταξη της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, μπορεί να δούμε επιτέλους το φως ξένων επενδύσεων. Παρόμοιο σκεπτικό συνυπογράφουν, οι Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Νόαμ Τσόμσκι, Κένεθ Ρογκόφ, Ότμαρ Ίσιγκ, Τόμας Μάγερ, Μάρτιν Σμίθ,Νουλιέλ Ρουμπινί, Μαρτσέλο ντε Κέκο, Χανς Βέρνερ Σίν, Χέλμουτ Σλέσιγκερ,Μάικαελ Φούκς, Ζακ Σαπίρ, Τζώρτζ Σόρος, Σίμον Ντρέικ, Τζώρτζ Φρίτμαν του Statforr Institute, οι Ιάπωνες του Νoμούρα και πολλοί-πολλοί άλλοι, όλοι τους μέλη της… «συμμορίας της δραχμής» όπως μας αποκαλούν παραληρούντες ακραίοι ή ανόητοι εκπρόσωποι του κατεστημένου.

 

Πρόσκληση

Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του ανατρεπτικού βιβλίου του καθηγητή Θεόδωρου Κατσανέβα « Η απομυθοποίηση του ευρώ : 41 απαντήσεις για την επιστροφή στη δραχμή» από τις εκδόσεις Λιβάνη, την Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου2012, στις 7μμ στη Στοά του Βιβλίου, Πεζματζόγλου 5, (απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη, μεταξύ Πανεπιστημίου και Σταδίου). Θα γίνει προβολή σχετικού βίντεο σε γιγαντοοθόνη και θα επακολουθήσει συζήτηση για το σχέδιο Β, για μια βιώσιμη πρόταση εξόδου από το Μνημόνιο, την ύφεση, την αιώνια φτώχεια και την υποτέλεια.