Τα κείμενα που ακολουθούν έχουν αναρτηθεί στη σελίδα της ομάδας της Συμμορίας της Δραχμής, την οποία συνιστώ στους φίλους μου να αναζητήσουν :(http://www.facebook.com/groups/symmoriadraxmis/)Α)
Α) ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ, ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΟ ΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ. ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΥΣΧΗΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΩΤΗΜΑ: « ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΜΕΛΛΟΝ, ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ;»
Η υφεσιακή περιδίνηση στην οποία έχει περιπέσει η χώρα μέσα από τις πολιτικές της ακραίας περιοριστικής οικονομικής πολιτικής υπό την καθοδήγηση της Τρόικας, δεν επιτρέπει την ελάχιστη ελπίδα αισιοδοξίας για έξοδο από την κρίση. Η επιβολή συνταγών σκληρής λιτότητας, ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης, οδηγεί σε μεγαλύτερη διεύρυνση της πτωτικής πορείας της οικονομίας. Η φτώχεια φέρνει περισσότερη φτώχεια Η βίαιη συρρίκνωση των εισοδημάτων οδηγεί στην κάθετη πτώση της εσωτερικής ζήτησης και κατ’ επέκταση στον περιορισμό της παραγωγής, στην κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, στη συμπίεση της φορολογητέας και ασφαλιστικής ύλης, στην τεράστια μείωση των κρατικών εσόδων και του εθνικού εισοδήματος. Τα χρέη, ως απόλυτο μέγεθος αλλά και ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος μεγεθύνονται. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, ύστερα από το τελευταίο «κούρεμα» το χρέος, το οποίο σε μεγάλο ποσοστό πριμοδοτήθηκε από εγχώριους πόρους, διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο. Το αδιέξοδο της σημερινής πορείας έχουν επισημάνει όχι μόνο έγκυροι διεθνείς αναλυτές όπως ο Paul Krugman, ο Hans Werner Zinn, Jayatti Ghosh, Jojeph Stiglitz, Noam Chomski, Kenneth Rogoff, Marcello de Cecco, Klaous Kastner, Max Kaizer, Zack Sapir, Hemout Slesinger, Roger Bootle, Nuerel Rubini, κλπ., αλλά και διεθνείς οίκοι με εκθέσεις τους, όπως η Ιαπωνική Nomura, η Citi Bank και πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων και το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόσφατα, κορυφαίος δημοσιογράφος του κατεστημένου, παραδέχτηκε δημόσια ότι, «όλοι ξέραμε ότι η πολιτική του Μνημονίου δε βγαίνει, αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα δεν είναι σωστό».
Αλλά ακόμα και αν γίνει η απίθανη υπόθεση εργασίας ότι, κάποια στιγμή οι Γερμανοί υπερκυρίαρχοι αποφασίσουν να μας χαρίσουν το μεγαλύτερο μέρος ή ακόμα και όλα τα χρέη μας, και πάλι μετά από 10-15 χρόνια, η χώρα μας, όπως και οι άλλες περιφερειακές οικονομίες, θα περιπέσουν σε κατάσταση οικονομικής αδυναμίας. Και αυτό γιατί το ευρώ είναι ένα σκληρό νόμισμα που δεν επιτρέπει την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Η τελευταία βρίσκεται σε διαφορετική νομισματική ζώνη απ΄αυτήν της Γερμανίας και των άλλων βορειοκεντρικών χωρών, σύμφωνα και με τη θεωρία του Νομπελίστα Robet Mandel), Οι χώρες αυτές ευνοούνται από την υψηλή ισοτιμία του ευρώ γιατί παράγουν ολιγοπωλειακά προϊόντων έντασης κεφαλαίου και υψηλής τεχνολογίας, ( με μικρή προστιθέμενη αξία του συντελεστή εργασία), που επιτρέπει υψηλά περιθώρια κέρδους, χωρίς υπερβολική συμπίεση της αμοιβής εργασίας. Και για να το απλουστεύσουμε. Ο κυριότερος τομέας της ελληνικής οικονομίας είναι ο τουρισμός. Οι ανταγωνίστριες μας χώρες, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Αίγυπτος, η Τυνησία, κλπ., πουλάνε το τουριστικό τους προϊόν πολύ πιο φτηνά, αφού λόγω του υποτιμημένου τους νομίσματος σε σχέση με το σκληρό ευρώ, το ίδιο δωμάτιο εκεί κοστίζει λιγότερο απ’ ότι εδώ. Ακόμα και αν οι Έλληνες ξενοδόχοι συμπιέσουν στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, το ημερομίσθιο λχ. στα 20 ευρώ, και πάλι στις ανταγωνίστριες χώρες το ημερομίσθιο θα είναι φτηνότερο λχ. 15 ή και 10 ευρώ. Ο εργαζόμενος στις χώρες αυτές, μπορεί να αμείβεται με μικρότερο ημερομίσθιο που έχει όμως ίδια περίπου ανταλλακτική αξία με το ημερομίσθιο στην Ελλάδα, γιατί εκεί το κόστος ζωής εκεί είναι χαμηλότερο. Το ίδιο ισχύει και στο γεωργικό τομέα -ένα άλλο ισχυρό τομέα της ελληνικής οικονομίας-όπου το κόστος εργασίας αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του συνολικού κόστους παραγωγής, είναι δηλ. προϊόν έντασης εργασίας.
Αντίθετα, η κύρια παραγωγή των βορειοκεντρικών ευρωπαϊκών χωρών προσανατολίζεται σε τεχνολογικά βιομηχανικά προϊόντα όπου το κόστος εργασίας αποτελεί μικρό μέρος του συνολικού κόστους παραγωγής. Κατά συνέπεια, έχει μικρότερη σημασία αν το ατομικό ημερομίσθιο είναι υψηλότερο απ’ ότι στην Ελλάδα. Οι αξονικοί τομογράφοι που παράγει λχ. η γερμανική Seamens, ανταγωνίζονται προϊόντα υψηλής τεχνολογίας κυρίως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας με επίσης σκληρά νομίσματα και με τεράστια περιθώρια κέρδους, αφού η συμμετοχή του σχετικά ανελαστικού κόστους εργασίας είναι μικρή στο συνολικό κόστος παραγωγής. Η Κίνα, η οποία έχει αναπτυχθεί βιομηχανικά και ακολουθεί ταχύτατα τις εξελίξεις στη νέα τεχνολογία, πουλά τα προϊόντα της πολύ φτηνά λόγω του υποτιμημένου της νομίσματος του Γουάν. Παρ’ όλες τις εκκλήσεις και απειλές από τους δυτικούς για το θέμα αυτό, ο Ασιατικός κολοσσός, διατηρώντας το νόμισμά του υποτιμημένο, έχει σωρεύσει συναλλαγματικά αποθέματα της τάξης των 4 δις. δολαρίων σαρώνοντας τις διεθνείς αγορές και καταστρέφοντας τη δική μας μεσαίου δυναμικού βιομηχανική παραγωγή, λόγω της χαλαρής δασμολογικής πολιτικής που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά η Κίνα είναι μια ανεξάρτητη υπερδύναμη που διαθέτει το δικό της νόμισμα και την πολιτική ισχύ να επιβάλλει τις ισοτιμίες που επιθυμεί. Εδώ, αξίζει να θυμηθούμε το δόγμα Ρότσιλντ : «δώσε σε εμένα το δικαίωμα να εκδίδω χρήμα και άσε τους άλλους να φτιάχνουν νόμους».
Β) ΕΠΙΣΗΣ ΑΡΚΕΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ: ΕΙΤΕ ΜΕ ΕΥΡΩ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΡΑΧΜΗ, ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ «ΚΑΛΟΥΣ» ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΗ. ΑΝ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ «ΚΑΚΟΥΣ» ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΜΕΝΟΙ..
Η έξοδος από το ευρώ και το Μνημόνιο, μπορεί να πετύχει μόνο με τον αποκλεισμό όλου του πολιτικού προσωπικού στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η χώρα δεν αντέχει πλέον τις κλασικές πρακτικές πολιτικής πατρωνίας, υποσχεσιολογίας και αντιπαραγωγικών παροχών. Εναπόκειται στη νοημοσύνη, στη βούληση και στην οργανωσιακή πρόθεση του ελληνικού λαού να μην παρασυρθεί από τη διαπλεκόμενη μιντιαρχία και επιτρέψει τη διαχείριση της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα από φαύλους πολιτικούς που μέχρι χθες εξέφραζαν την υποταγή τους στο ευρώ και έχουν μολυνθεί με τις υπογραφές τους στο Μνημόνιο. Ούτε βέβαια, έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε πειράματα με άκαπνους και άπειρους ψευτοσωτήρες κηπουρούς, που συνήθως είναι χειρότεροι από τους παλαιότερους πολιτικάντηδες. Μάλλον ακατάλληλοι είναι και όσοι φωνασκούν ενάντια στο Μνημόνιο, αλλά καταθέτουν την πίστη τους στην ευρωζώνη, σε μια προσπάθεια να έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, είναι Δεν επιτρέπεται να επιστρέψουμε στις εποχές που ζούσαμε με δανεικά, «των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας», όταν συνειδητά ή ασυνείδητα οδηγηθήκαμε στην εξόντωση του παραγωγικού μας δυναμικού. Το μεγάλο χαστούκι της Τρόικας, πρέπει να μας γίνει μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Να απολακτίσουμε τη λάθρα διαβίωση, τις αντιπαραγωγικές συμπεριφορές, τις αλόγιστες σπατάλες, τη διαφθορά.
Στο τιμόνι της χώρας πρέπει να βρίσκονται άξιοι και έντιμοι κυβερνήτες με σοβαρό βιογραφικό σημείωμα στις επιστήμες, στις επιχειρήσεις, στην πολιτική, αλλά είναι αμόλυντοι από τη Μνημονική εμπλοκή, έχουν μελετήσει και εκπονήσει το σχέδιο Β για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, έχουν έντιμο πρότερο βίο, διαθέτουν διαχειριστικές δεξιότητες, αποτελεσματικότητα, αναπτυξιακό όραμα, με θέληση να πατάξουν τη διαφθορά, τη σπατάλη, τη φοροδιαφυγή στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια. Έμπειρα και έντιμα στελέχη με επιστημοσύνη, εντιμότητα και κοινό νού, οι οποίοι θα έχουν το σφρίγος, τις δεξιότητες και την αυθύπαρκτη πολιτική υπόσταση για να διαπραγματευτούν αποτελεσματικά με τους διεθνείς δανειστές. Οι οποίοι θα γνωρίζουν ότι η έκδοση χρήματος από το Χολαργό με μέτρο και φειδώ, θα κατευθύνεται σε αναπτυξιακά μέτρα και κοινωνικές παροχές και όχι σε απαιτήσεις συντεχνιών. Ικανοί και νοικοκυραίοι πολιτικοί που θα στοχεύουν με μεθοδικότητα στην καταπολέμηση της ανεργίας και στη σταδιακή βελτίωση των εισοδημάτων, όταν η οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει, αφού αποκτήσει την ανταγωνιστικότητα της. Γνωρίζοντας και προειδοποιώντας τον ελληνικό λαό πως η επιστροφή στη δραχμή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος της ελπίδας για έξοδο από την τραγωδία που βιώνουμε σήμερα. Άξιοι ηγέτες που θα τον πείσουν ότι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, ότι οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τους πλούσιους παραγωγικούς μας πόρους, να δουλέψουμε σκληρά, να στραφούμε σε διεθνείς συμμαχίες, ανάλογα με τις σημερινές παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες, να παλέψουμε για να κερδίσουμε το αύριο της χώρας μας. Για το σκοπό αυτό, οι πατριώτες της « Συμμορίας της δραχμής, πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα, να οργανωθούν πολιτικά και να δράσουν αποτελεσματικά.
Θεόδωρος Κατσανέβας
Καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς
thkatsanevas@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου