Εύκολα αποδεικνύεται θεωρητικά, ιστορικά, αλλά και από την καθημερνή εμπειρία, ότι η «Ποσότητα του Χρήματος» που κυκλοφορεί μέσα σε μια οικονομία παίζει κυρίαρχο ρόλο πάνω στον πραγματικό τομέα της οικονομίας. Επικαθορίζει τις τέσσερες οικονομικές δραστηριότητες, δηλαδή την παραγωγή, την ανταλλαγή, τη διανομή και την ανάλωση των πραγματικών αγαθών και υπηρεσιών. Κατά συνέπεια, η δυνατότητα ελέγχου και χειρισμού της «Ποσότητας του Χρήματος» συνεπάγεται και τη δυνατότητα ελέγχου και χειρισμού αυτών τούτων των πραγματικών οικονομικών μεγεθών. Στην Ελλάδα -μέχρι την εισαγωγή του ευρώ- αυτόν το χειρισμό και τον έλεγχο τον είχε η Πολιτεία μαζί με την Τράπεζα της Ελλάδος.
Το χρήμα είναι αυτό που επιδρά καίρια στις «κοινωνικές» και «παραγωγικές» σχέσεις, που αναπτύσσονται ανάμεσα στις οικονομικές μονάδες π.χ. του ελαιοπαραγωγού, του ξενοδόχου, του κομμωτή, του βιομηχάνου, του εργάτη, του εμπόρου, του δακτυλογράφου, του μεταφραστή, του μηχανικού, του λογιστή, αλλά και της ΔΕΗ, του καλλιτέχνη, του γιατρού κ.ο.κ. Όλοι αυτοί, ως οικονομικές (παραγωγικές και καταναλωτικές) μονάδες, παράγουν, ανταλλάσσουν και αναλώνουν υλικά αγαθά και υπηρεσίες.
Η «Ποσότητα του Χρήματος» είναι λοιπόν ο παράγοντας, που επιδρά πάνω στη «Συνολική Ζήτηση» -η οποία με τη σειρά της επηρεάζει την «Ανεργία» και το «Εθνικό Εισόδημα»- έμμεσα με ένα ενδιάμεσο αγωγό το «Επιτόκιο» (Κεϋνσιανή προσέγγιση) ή άμεσα (Μονεταριστική προσέγγιση, M. Friedman, Σχολή του Σικάγου), με βάση την οποία, η σχέση αυτή θεωρείται αδιαφιλονίκητη, ώστε μόνο σ αυτή πρέπει να εστιάζεται η οικονομική πολιτική.
Τι είναι όμως "Χρήμα"; Στην πρωτόγονη κοινωνία του «αντιπραγματισμού» η συναλλακτική πράξη συνοψίζονταν στη σχέση «δίνω αγαθό, παίρνω αγαθό». Μετά, τα αγαθά και οι υπηρεσίες μετατράπηκαν σε «Χρήμα». Η ανθρώπινη κοινωνία γνώρισε πολλά έμψυχα και άψυχα χρηματικά μέσα, όπως δούλοι, γυναίκες (!), ζώα, λάδι, στάρι, όστρακα, πέτρες κ.λ.π., αργότερα σίδηρος, χρυσός, άργυρος.
Όλα αυτά τα μέσα αποτελούσαν το «Περιεκτικό Χρήμα», δηλαδή είχαν (χρηματική) αξία, ακριβώς ίση με την αξία τους ως αγαθών. Στο βαθμό που οτιδήποτε χρησιμοποιείται ως χρήμα είναι 100% περιεκτικό, όλοι οι άνθρωποι μποροούσαν, θεωρητικά, να το παράγουν. Η εμφάνιση του «Παραστατικού Χρήματος» (δηλαδή του χρήματος εκείνου, που ενσωματώνει αξία χρήσης, ως αγαθό, μικρότερη της νομισματικής του αξίας) οφείλεται στην τάση του ανθρώπου να εφευρίσκειπρακτικούς λόγους, αλλά και στην τάση του, επίσης, να φαλκιδεύει τις ανθρώπινες σχέσεις για χάρη ιδιωτικοοικονομικών ή κοινωνικών ή πολιτικών ή στρατιωτικών ή άλλων επιδιώξεων.
Πρώτα οι χρυσοχόοι, που επεξεργάζονταν το χρυσό ή άλλα πολύτιμα μέταλλα ή έκοβαν χρυσά ή αργυρά νομίσματα ή απλώς διαφύλατταν για λογαριασμό πελατών τους, κομμάτια χρυσού ή αργύρου, άρχισαν να εκδίδουν «Αποδεικτικά Κατάθεσης». Αυτό σήμαινε πως τώρα πια, όποιος ήθελε να πραγματοποιήσει μία ανταλλαγή, δεν χρησιμοποιούσε πάντοτε ως χρήμα τη φυσική ποσότητα μετάλλου, που είχε καταθέσει στον χρυσοχόο. Χρησιμοποιούσε, και ο αντισυμβαλλόμενος αποδέχονταν ως έγκυρο, το «Χαρτί» του χρυσοχόου, το οποίο, στην αρχή τουλάχιστον είχε 100% κάλυψη σε χρυσό ή άργυρο.
Το αποδεικτικό του χρυσοχόου ήταν κλασική περίπτωση «παραστατικού» χρήματος, αφού η αξία του (=χαρτί και μελάνι) ήταν σαφώς μικρότερη από τη χρηματική ή νομισματική ή ανταλλακτική αξία του στην αγορά. Ο μη διακινούμενος χρυσός των χρυσοχόων ήταν το έναυσμα της τραπεζικής σύλληψης, δηλαδή της έκδοσης νέων πρόσθετων, αποδεικτικών τα οποία δεν είχαν αντίστοιχη κάλυψη σε χρυσό. Η πρωτόγονη αυτή τραπεζική σύλληψη είχε, φυσικά ως κίνητρο το επιπλέον κέρδος και ως αιτία το γεγονός, ότι κάποιοι (π.χ. επιχειρηματίες) ήταν διατεθειμένοι, να καταβάλουν κάποια πρόσθετη αμοιβή (τόκο) για τη δυνατότητά τους να «δανειστούν». Με αυτό τον τρόπο η εμφάνιση του «Χάρτινου Χρήματος» και των πρώτων «Τραπεζών» ήταν πλέον γεγονός,
Οι χρυσοχόοι δέχονται καταθέσεις σε χρυσό, εκδίδουν έναντι αυτών χάρτινα αποδεικτικά και παράλληλα εκδίδουν πρόσθετα χαρτιά υπό μορφή δανείων (χορηγήσεων), που όλα μαζί έχουν κάλυψη σε χρυσό μικρότερη του 100%.Το χρήμα που κυκλοφορεί είναι περισσότερο από την σε χρυσό κάλυψή του. Ήδη αποδεικνύεται, πώς οι τράπεζες, είτε οι πρωτόγονες της παλαιότερης εποχής, είτε οι σημερινές, πραγματικά δημιουργούν πρόσθετο χρήμα από το μηδέν μέσα στην οικονομία.
Οι τράπεζες που δέχονται καταθέσεις έναντι «τόκου καταθέσεων» και χορηγούν δάνεια έναντι ενός αυξημένου «τόκου χορηγήσεων» και μαζί τους οι τεράστιες συνέπειες των δραστηριοτήτων τους πάνω στον τομέα της παραγωγής, ανταλλαγής, διανομής και ανάλωσης πραγματικών αγαθών και υπηρεσιών, είναι πλέον γεγονός.
Η εποχή του τραπεζικού χρήματος, μέρος του μόνο (όχι το πιο μεγάλο) είναι το χάρτινο χρήμα, συνοδεύεται με την απαγόρευση, να μην μπορεί οποιοσδήποτε να παράγει και να κυκλοφορεί χρήμα, αφού το εκδοτικό προνόμιο συνεπάγεται και πολλαπλάσιας αξίας προνόμιο επηρεασμού της πραγματικής οικονομίας. Στα σύγχρονα κράτη το προνόμιο αυτό το χειρίζονται οι κεντρικές τράπεζες. Στην Ελλάδα η Τράπεζα της Ελλάδος είχε το προνόμιο έκδοσης πρωτογενούς χρήματος και ήταν κατ αποκλειστικότητα (από κοινού με τα κυβερνητικά όργανα) αρμόδια για το σχεδιασμό και την εκτέλεση της γενικότερης Νομισματικής, Πιστωτικής και Συναλλαγματικής Πολιτικής.
Σύμφωνα με τα παραπάνω είναι κατανοητό πλέον, ότι η εισαγωγή του ευρώ και η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), αυτό τον ανεξάρτητο και απρόσβλητο από τις κυβερνήσεις μηχανισμό, δεν ήταν μια ουδέτερη τεχνική διαδικασία αντικατάστασης δώδεκα νομισμάτων τότε, αλλά η απαρχή για την οικονομική, εθνική, κοινωνική τραγωδία που συντελείται σήμερα στη χώρα μας. Και αυτό γιατί, μέσω του αποκλειστικού προνομίου χορήγησης δανείων από την ΕΚΤ με ανύπαρκτο και ανεξέλεγκτο αντίκρισμα, με λογιστικό χρήμα (που ούτε καν έχει τυπωθεί σε χαρτί) απαλλοτριώνεται η εθνική μας κυριαρχία, το εθνικό μας κεφάλαιο, δηλαδή η ίδια η δημόσια και ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Μέσω της αφαίρεσης της νομισματικής πολιτικής, της πολιτικής των επιτοκίων και της εισοδηματικής πολιτικής από την Ελλάδα και ανάθεση αυτών σε ξένα κέντρα, στερηθήκαμε τη δυνατότητα αντικυκλικής πολιτικής, δηλαδή αύξησης των κρατικών δαπανών σε περιόδους ύφεσης και μείωσης σε περιόδους οικονομικής διόγκωσης. Η εθνική και κοινωνική συντέλια ήταν νομοτελειακά θέμα χρόνου.
Εκτός αυτού του πλιάτσικου, η ΕΚΤ, που όσο ανεξάρτητη είναι απέναντι στις κυβερνήσεις, άλλο τόσο είναι υποχείριο των πολυεθνικών και άλλων πολιτικών και στρατιωτικών κέντρων, εφαρμόζει στο ακέραιο τη νεοφιλελεύθερη μονεταριστική πολιτική. Περιορίζοντας την ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί, επηρεάζει καταλυτικά έτσι κατά τα ανωτέρω την πραγματική οικονομία με τρόπο ώστε: Να .εξακοντίζει την ανεργία, να υποχρεώνει τους νέους στη μετανάστευση, να προκαλεί την απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργαζόμενων, να επιδιώκει την απαξίωση και πρόωρη θανάτωση του συνταξιούχων, να επιτυγχάνει απάνθρωπες παράπλευρες απώλειες σε όλα τα επίπεδα ανθρώπινης δραστηριότητας και ζωής και γενικά να δημιουργεί μία τεραστίων διαστάσεων ύφεση, που γεννά ακόμα βαθύτερη ύφεση και ισοπεδωτικό αποπληθωρισμό (απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων και του εργατικού κόστους), ένα εν ολίγοις ολοκληρωτικό σπιράλ θανάτου και μια γενοκτονία με θύματα τους Έλληνες, την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους.
Όλα αυτά που είναι αυτονόητα για ένα πρωτοετή φοιτητή οικονομικών, ήταν γνωστά βεβαίως σ όλους αυτούς τους ειδικούς οικονομολόγους και μη που έσπρωξαν προμελετημένα την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό στο στόμα των άγριων θηρίων και όρνεων. Γι αυτό, αργά η γρήγορα, θα είναι πανδημος ο κόλαφος, η διαπόμπευση, ο εξοστρακισμός και δεδομένη και παραδειγματική η τιμωρία τους, όπως διδάσκει η ιστορία της ανθρωπότητας, που επαναλαμβάνεται με μηθηματική ακρίβεια.
Επιλογή από τη βιβλιογραφία:
ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
MEYER, DUESENBERRY & ALIBER
ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΣΟΥΡΑ
ΚΑΤΣΑΝΕΒΑΣ
ΚΕΝ FERGUSON
Σημείωση: Η φωτογραφία είναι από τις δίκες της Νυρεμβέργης που ακολούθησαν μετά το τέλος του β΄παγκοσμίου πολέμου. Οι θαρραλέοι παλικαράδες κρύβουν από ντροπή και φόβο τα πρόσωπά τους από το φωτογραφικό φακό. Παντού και πάντα ήταν ίδια τα ανθρωπάρια που έσυραν τους λαούς στην εξαθλίωση. Την ίδια κατάληξη θάχουν και οι εδώ ανθέλληνες δωσίλογοι, που έριξαν την Ελλάδα στο στόμα της ανόσιας τριάδας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ.
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/na-giati-tha-pane-fylaki-aytoi-poy-mas-evalan-sto-eyro#sthash.RwqiEBmT.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου