Όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και οι αριθμοί υποφέρουν παρ’ όλο το success story

Όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και οι αριθμοί υποφέρουν, παρ’ όλο το success story, των κυβερνώντων ελέω Γερμανών,που επιμένουν ότι, η ελληνική οικονομία   βρίσκεται σε καλό δρόμο. Εκθέσεις του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, διεθνών φορέων όπως η Roubini Global Economics, τοIfΟ  του Hans Werner Zinn, κλπ., προβλέπουν γκρίζες ή μαύρες μέρες  μέχρι το 2015-17, ή και  το 2020. Φυσικά, δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός αναλυτής που να υποστηρίζει ότι, το διαρκώς αυξανόμενο δυσθεώρητο χρέος μας , θα  αποπληρωθεί ποτέ. Tο χρέος  αυξήθηκε το 2013 σε σχέση με το 2012 κατά 18 δισεκατομμύρια ευρώ και υπολογίζεται σήμερα σε περισσότερα  από 321 δις.

Αναλογεί  δηλ.  και πάλι στο 170% του ΑΕΠ, όσο και πριν από την απομείωσή του. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι πολύ μεγαλύτερο, όπως η Die Welt που ισχυρίζεται ότι, είναι τριπλάσιο από τα 321 δις !  

Όλοι οι οικονομικοί δείκτες καταρρέουν. Το ΑΕΠ συνεχίζει να συρρικνώνεται συνέχεια τα τελευταία  πέντε χρόνια και μόνο μέσα στο τελευταίο τρίμηνο του 2013 μειώθηκε κατά 4,6%. Ο τζίρος του λιανικού εμπορίου  εφέτος τον Αύγουστο,  μειώθηκε κατά 7,8% σε σχέση με τον Αύγουστο  του 2012, υποχωρώντας συνέχεια  εδώ και 14 μήνες. Η κατασκευαστική δραστηριότητα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Η βιομηχανική παραγωγή το Σεπτέμβριο του 2013, συρρικνώθηκε  κατά  1,8% σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2012. Το  έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αυξήθηκε κατά 9,8% μεταξύ Σεπτεμβρίου 2013 και 2012 αντίστοιχα.  Η ανεργία παραμένει στα ύψη πάνω από  27% και στους νέους πάνω από 60 %. Ως συνέπεια της πρωτόγνωρης ύφεσης, ο πληθωρισμός παρουσιάζεται αρνητικός, γεγονός  πρωτοφανές στην οικονομική ιστορία της χώρας, αναδεικνύοντας έτσι την έλλειψη όποιας δυναμικής προoπτικής.

Για να υπάρξει θετικό πρόσημο στην απασχόληση και  μείωση της ανεργίας, απαιτείται  οικονομική ανάπτυξη, αύξηση  δηλ. του ΑΕΠ, άνω του 3,5%-4%% ετησίως. Τα ποσοστά αυτά, φαντάζουν ονειρικά  και από κανένα δεν προβλέπεται παρόμοια προοπτική. Η  ύφεση και η απέραντη  φτωχοποίηση της χώρας που η διάρκεια και το βάθος δεν έχουν προηγούμενο διεθνώς, δεν προβλέπεται να αναστραφούν ούτε μέχρι το 2020, ή και στο  απώτερο ορατό μέλλον.

Η σκληρή πραγματικότητα των οικονομικών στοιχείων, όπως και αυτή που γνωρίζει καλά η οικονομική πιάτσα, μας αποκαλύπτει ότι η ελπίδα για  ανάκαμψη έχει αποδράσει και κανέναsuccess story δεν μπορεί να ανατρέψει την κατολίσθηση στον Καιάδα. O Wolfang Muncaou τωνFinancial Times, πριν λίγες  μέρες, προέβλεψε ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα θα έχει χρεοκοπήσει ή θα έχει βγει από το ευρώ, η και τα δυο μαζί. Ως και ο Αντιπρόεδρος του CSU, των Χριστιανικοινωνιστών  εταίρων της Καγκελαρίου Μέρκελ, Peter Gauweiler, δήλωσε ότι “είναι κατάρα τα κράτη μέλη να μην μπορούν να ασκούν νομισματική πολιτική ανάλογα με τις ανάγκες τους. Και  ήταν λάθος να παραβλέψουμε ότι υπήρχαν διαφορετικές οικονομικές κουλτούρες». Παρόμοιες δηλώσεις έκανε πριν από ένα μήνα περίπου ο Alan Grispan, πρώην Πρόεδρος της Κεντρική Τράπεζας των ΗΠΑ.Αυτές τις μέρες, σαν βόμβα έπεσε το βιβλίο του εκλεκτού της γαλλικής ελίτFrancois Heisbourg  με τίτλο «Το τέλος του ευρωπαϊκού ονείρου» όπου αναφέρει ότι, «το ευρώ ως ενιαίο νόμισμα μιας Ευρώπης χωρίς ομοσπονδιακή κυβέρνηση φέρνει αστάθεια, ανισορροπία και στασιμότητα. Για να σώσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, αξίζει τον κόπο να αποχωρήσουμε από το ευρώ»!  Εκτός από το Νομπελίστα νεοκευνσιανιστή Paul Krugman που ασχολείται συχνά με την Ελλάδα, παρόμοιες εκτιμήσεις και προτροπές γίνονται από τους περισσότερους σοβαρούς διεθνείς οικονομικούς αναλυτές όλων των πολιτικών τάσεων. 

Μήπως είναι ώρα επιτέλους να εξεταστεί σοβαρά η συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ, όπως έγραφε η Frankfurter Allgemeine, ώστε μαζί με μια προσπάθεια σοβαρού νοικοκυρέματος,να γίνει η οικονομία μας ανταγωνιστική;  Πόσο χειρότερα μπορεί να είναι τα πράγματα με μια τέτοια επιλογή από τη σημερινή οδυνηρή κατάσταση, όπως την περιγράφουν τα πραγματικά και όχι τα εικονικά οικονομικά δεδομένα.