Γιατί παρά τα όσα λέγονται τώρα παρά ποτέ είναι καλύτερα να φύγουμε απο το ευρώ

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Σε έκθεση του ΔΝΤ που αποκάλυψε το γερμανικό περιοδικό Speagel και το έχουμε ήδη παρουσιάσει στο ιστολόγιό μας, αναφέρονται με ακραία μελανά χρώματα οι εκτιμώμενες επιπτώσεις από την επιστροφή στη δραχμή, που όλα δείχνουν ότι βρίσκεται προ των πυλών. Ανάλογο επιστημονικοφανές δημοσίευμα αναφέρεται σε έκθεση της αμαρτωλής Goldman Sachs, σύμφωνα με την οποία η δραχμή θα οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη καταστροφή! Υπενθυμίζεται ότι η G.S. ήταν η με το αζημίωτο σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη που το 2002 μας έβαλε στο ευρώ και από ότε...προκόψαμε.Το βασικό επιχείρημα των εκθέσεων είναι ότι, η Ελλάδα μπορεί να υποχρεωθεί να εκδώσει ένα ανταλλάξιμο πιστοποιητικό που ονομάζεται IOUs, (από την αγγλική έκφραση ʻI owe youʼ δηλαδή ʻσου χρωστάω),με το οποίο θα καταβάλλει μισθούς, συντάξεις και υποχρεώσεις της προς το εξωτερικό. Παράλληλα θα κυκλοφορεί και το ευρώ, αλλά τα IOUς σύντομα θα απολέσουν την αξία τους αφού θα υποτιμώνται συνεχώς έναντι του ευρώ και των άλλων διεθνών νομισμάτων.

Γεγονός είναι ότι ο κίνδυνος του υπερπληθωρισμού αποτελεί. αποτελεί μια πραγματικότητα στην περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση εκδώσει πληθωριστικό χρήμα. Εκδώσει δηλ. ΙΟUs ή δραχμές ανεξέλεγκτα και αγνοώντας τους κανόνες του Μ2, του μεγέθους, της κυκλοφορίας του χρήματος που δεν πρέπει να ξεπερνά το 15% του ΑΕΠ. Στη σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ο όγκος της κυκλοφορίας του νέου χρήματος δε θα πρέπει να ξεπεράσει τα 15 δις ή  πιθανώς και λίγο περισσότερο,λόγω της ανάγκης απορρόφησης σε θέσης εργασίας μεγάλου μέρους της τεράστιας σήμερα ανεργίας και υποαπασχόλησης εργατικού δυναμικού και παραγωγικών πόρων.

Ένα παράλληλο αναγκαίο μέτρο είναι ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και των εκροών κεφαλαίων ειδικότερα προς το εξωτερικό. Για ορισμένα είδη που πιθανώς θα εκλείψουν  από την αγορά σε πρώτη φάση, η κυβέρνηση μπορεί να φροντίσει για την προμήθειά τους, χρησιμοποιώντας συναλλαγματικά αποθέματα και διακρατικές συμφωνίες. Αυτό ισχύει για πολύ μικρό μέρος ειδικών φαρμάκων.

Η περίπτωση των καυσίμων είναι περισσότερο εύκολη, αφού υπάρχουν πολλές εναλλακτικές πηγές προμήθειάς τους, ενώ και οι τιμές τους είναι ιδιαίτερα καθηλωμένες τον τελευταίο καιρό. Επισημαίνεται ότι ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα με καύσιμα ή φάρμακα στην περίοδο της δραχμής, ενώ τώρα με το ευρώ, πολλά φάρμακα λείπουν από την εγχώριο αγορά.

Για τα τρόφιμα φυσικά και δε θα υπάρξει πρόβλημα, αφού σύμφωνα με μελέτες της ΠΑΣΕΓΕΣ και άλλων φορέων, έχουμε επάρκεια αν όχι υπερεπάρκεια. Απλώς θα μεταστραφεί υποχρεωτικά η καταναλωτική ζήτηση σε εγχωρίως παραγόμενα τρόφιμα, έναντι των εισαγομένων, Είδη όπως το ...χαβιάρι, το πατέ, το φουά γκρά θα μας λείψουν δυστυχώς!¨ Όπως και οι Πόρσε Καγιέν, η Λαμποργκίνι, Φεράρι, κλπ.!!!

Οι Έλληνες καταναλωτές, αντί να εισάγουν πληθωρικά εισαγόμενα αυτοκίνητα, κομπιούτερ, διάφορα γκάτζετ, θα στραφούν στην επιδιόρθωση των παλιών και αυτό θα αναστήσει την επισκευαστική παραγωγική διαδικασία, δημιουργώντας πολλές νέες θέσεις εργασίας. Αντί να αγοράζουμε μανιωδώς καινούρια ρούχα, θα επιδιορθώνουμε τα παλιά. Και παράλληλα θα ξαναζωντανέψουν οι χιλιάδες μικρές βιοτεχνίες ρουχισμού και διαφόρων ειδών.

Πρέπει επιτέλους να απαλλαγούμε από το σύνδρομο της αυτοκαταγγελίας ότι, είμαστε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα. Αν αυτό πράγματι συμβαίνει σε μια χώρα όπως η δική μας που είναι προικισμένη με θαυμάσιο κλίμα, εύφορη γη, ήλιο θάλασσα, εξαίρετο γεωγραφικό σημείο, με ευφυείς, δημιουργικούς ανθρώπους που διαπρέπουν διεθνώς, έ, τότε, δεν μας αξίζει να υπάρχουμε. Αλλά αυτό είναι κάτι που το θέλουν οι τρίτοι και εμείς οφείλουμε να το αποβάλλουμε ως νοοτροπία.

Το ότι δεν παράγουμε τίποτα είναι άλλωστε ένα πελώριο ψέμα. Αν και διαρκώς διογκούμενο από τη σκόπιμη επιχείρηση εξόντωσης της εγχώριας παραγωγής, το ποσοστό της αξίας των εισαγόμενων ατο ΑΕΠ είναι μόλις 20%. Με την εισαγωγή του δικού μας νομίσματος, με ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, τον περιορισμό των εισαγωγών, το ποσοστό αυτό μπορεί να μειωθεί κάτω του 15% και να δημιουργηθούν περισσότερες από 1εκ θέσεις εργασίας.

Υποστηρίζεται ακόμα από ορισμένους ότι, αν ήταν λογικό να αποχωρούσαμε  από το ευρώ το 2011, σήμερα είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο. Πιστεύουμε το ακριβώς αντίθετο για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, τώρα γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει η κόλαση του ευρώ και ότι αυτή η κόλαση δεν ανατρέπεται. Και δεύτερον, πήραμε το μάθημα που μας χρειαζόταν από το μεγάλο χαστούκι του μνημονικού μαστιγώματος όλων αυτών των χρόνων. Σήμερα γνωρίζουμε πλέον ότι, δεν μπορούμε να ζούμε με δανεικά και ότι οφείλουμε να οργώσουμε τη γη, να δουλέψουμε σκληρά, να καταναλώνουνε ότι παράγουμε.

Όλα τα παραπάνω και όχι μόνο, προϋποθέτουν φυσικά εξοβελισμό του κομπραδορισμού , της λαμογιάς, και της τεμπελιάς, οργανωμένο σχέδιο, πολιτική βούληση, γνώση, σύνεση, αποτελεσματικότητα, εντιμότητα και πίστη στις δυνάμεις μας.