Το μεγάλο ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο που δεν έγινε

Της Ειρήνης Μαρούπα

Περίμενα. Περίμενα με μεγάλη προσδοκία. Με μεγάλη ελπίδα. Με μεγάλη αγωνία. Την συγκρότηση ενός μεγάλου ενιαίου αντιμνημονιακού μετώπου. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως κάποιοι δε θέλουν, δε θα επιτρέψουν,θα αποτρέψουν, τη σύμπτυξη όλων όσων καταλαβαίνουμε τι θα ακολουθήσει, σε ένα ευρύ αντιμνημονιακό μέτωπο που θα καταλάβει τη 2η ή και την 1η εκλογική απέναντι στις συμπαγείς πλέον σε ένα κόμμα μνημονιακές δυνάμεις που απειλούν ευθέως την ζωή μας, την ίδια την υπόσταση της χώρας, την επιβίωση του ελληνικού λαού.




Ο Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα την μνημονιακή στροφή την είχε κάνει, ευδιάκριτα για όσους προσεκτικά παρακολουθούμε και καταγράφουμε, τουλάχιστον από τις ευρωεκλογές, με Σταθάκη να μιλάει για 95% παραδοσιακό χρέος, με Δραγασάκη Τσακαλώτο να επισκέπτονται το σίτυ του Λονδίνου, την goldman sachs δηλαδή, που γέννησε αυτό το αδηφάγο χρέος. 

Παρά ταύτα σύσσωμη μία αριστερή μερίδα στελεχών που τα ακουγε και τα έβλεπε αυτά τον στήριξε, με την ελπίδα ότι θα αποτρέψει τα συμβαίνοντα άραγε, ή προκειμένου να διασωθεί πολιτικά, λόγω της διαφαινόμενης...νίκης και της κατάληψης της εξουσίας από μία καθόλου αριστερή κυβέρνηση;

Σε κάθε περίπτωση, μετά τις εκλογές, και τις κούφιες υποσχέσεις, ανακατεμένες με φρούδες ελπίδες, που σκόρπισε αφειδώς, προχώρησε σε παράταση της δανειακής σύμβασης με ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΚΟΧΡΕΩΛΥΣΙΩΝ ΧΩΡΙΣ ΔΑΝΕΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΥΡΩ. 

Ξανά τότε η αντιμνημονιακή εσωτερική αντιπολίτευση του Σύριζα έκανε υπομονή και στωικά ανέμενε το διαφαινόμενο βατερλώ που θα ερχόταν για τον ελληνικό λαό. Απέφευγε εκφράσεις, πράξεις, κινήσεις που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως απόρριψη της τακτικής της κυβέρνησης, και προσπάθεια επαναφοράς της κυβέρνησης στις ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΡΑΓΕΣ.

Μάλιστα ψήφισαν και στήριξαν το νέο ΤΑΙΠΕΔ, την επέκτασή του με την απορρόφηση της ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΕ ΚΑΙ ΕΤΑΔ ΑΕ, την ένταξη δηλαδή στην περιουσία που θα ξεπουληθεί όλης μα όλης της περιουσίας του δημοσίου. Τον Απρίλιο αυτά. Γιατί σημαντική δεν ήταν η προδοσία του ελληνικού λαού, αλλά μην τους αποδοθεί η κατηγορία προδοσίας του ΚΟΜΜΑΤΟΣ. ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑ!!

Τελικά με κόπους και βάσανα, δεν ήραν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση ΩΣ ΩΦΕΙΛΑΝ, μετά την πραξικοπηματική μετατροπή του ΟΧΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΣΕ ΝΑΙ, και την ψήφιση των προαπαιτουμένων, και πάντως ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ 3ου ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ βεβαίως βεβαίως, αλλά ανέχθηκαν την ψήφισή του με την ρήση "ΨΗΦΙΖΩ ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ", πάλι από φόβο μην κατηγορηθούν ως προδότες του κόμματος. Η προδοσία του πολλές φορές προδομένου και ευκολόπιστου λαού ξεπεράσθηκε εύκολα και γρήγορα, με την παράδοσή του στην πυρά του τρίτου ψηφισμένου πλέον μνημονίου.

Και φτάσαμε στην προκήρυξη των εκλογών. Και στην δημιουργία ενός καινούριου κόμματος μέσα από τα σπλάχνα του Συριζα, της Λαικής Ενότητας. Η οποία ως διαθέτουσα σημαντική κοινοβουλευτική δύναμη, περιμέναμε, ελπίζαμε, προσπαθήσαμε, (ως ωφείλαμε αντιλαμβανόμενοι την απόλυτη ακέραιη ευθύνη που έχουμε στην δεδομένη πιο κρίσιμη παρά ποτέ χρονική συγκυρία, τελευτςία στιγμή πριν την επίσημη προδιαγεγραμμένη γενοκτονία του ελληνικού λαού).

Να συσπειρώσει ευρύτερες αντιμνημονιακές δυνάμεις, κατά το πρότυπο της κυβέρνησης εθνικής ενότητας που ζήσαμε το καλοκαίρι, και επισήμως μετά τις εκλογές, όπου ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΒΟΥΡΚΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΟΙ, μνημόνιο και ξερό ψωμί, ευρώ κι ας μην μείνει έλληνας ζωντανός ή που δεν θα εξαναγκαστεί σε μετανάστευση!

Δυστυχώς όμως το ευρύ αντιμνημονιακό μέτωπο, το ΕΑΜ που ωφείλαμε και μπορούσαμε να συγκροτήσουμε για να αποτρέψουμε την πύρινη λαίλαπα που έρχεται με το τσουνάμι που θα μας αποτελειώσει διεκδικώντας την 2η η και την 1η θεση στην μαιμου κοινοβουλευτική δημοκρατία που ζούμε, δεν συνέβη. 

Και οι ευθύνες ανήκουν σε αυτούς που θέλησαν να κρατήσουν περιχαρακωμένο το όχι, και το αντιμνημονιακό μέτωπο, τσουρούτικο κατά πως λέει ο λαός, αλλά καταδικό τους. Και τι να τις κάνουμε βέβαια τις ευθύνες που καταγράφονται αλλά ποτέ δεν αποδίδονται με την πρέπουσα ποινή, θα μου πείτε, γεμίσαμε από δαύτες, και τα σπασμένα πάντα τα πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Κι έμεινα να αναρωτιέμαι αν αυτό εννοούσε ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, με κείνη την επιστολή του όταν μιλούσε για άλλοθι του συστήματος, ή για αυτούς που γοργά ενσωματώνονται στο σύστημα μόλις καταλάβουν την εξουσία. 

Δυστυχώς στον λαό πέφτει πάλι ο κλήρος. Ο οποίος για ακόμα μια φορά καλείται να διαλέξει από σκουπίδια. Κι από σκουπίδια ό,τι και να διαλέξεις σκουπίδι θάναι.

Και πρέπει να τα καταφέρει, αυτός ο πονεμένος, κατατρεγμένος, εξαφανιζόμενος από χίλιες αιτίες ελληνικός λαός, να βρει άκρη. 

Να αποφύγει όσο μπορεί τα σκουπίδια. Να ψηφίσει αντισυστημικά, και πάντως οπωσδήποτε αντιμνημονιακά σε μία ύστατη προσπάθεια καθυστέρησης της απόλυτης καταστροφής που έρχεται. Μπας και βρεθούν, ΓΙΝΟΥΝ ΟΡΑΤΟΙ, αυτοί, αυτός, που θα μας βοηθήσουν να την αποτρέψουμε. Γιατί στην δραχμή θα πάμε. Όταν θα είναι πολύ αργά. 

Όταν θα έχουμε χάσει την ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ. Όταν δεν θα μας ανήκει ούτε σπιθαμή αυτής της γης που έχυσαν το αίμα τους οι πρόγονοί μας για να μας την παραδώσουν ελεύθερη.

Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, και ό,τι παριστάνει το ανατρεπτικό, ριζοσπαστικό, αντιμνημονιακό δεν είναι τέτοιο. Το πε και ο Θεοδωράκης!! Με την σοφία των 90 χρόνων του παρά τα εγκεφαλικά. Με την ιστορία αντίστασης που κουβαλάει στην πλάτη του και που διατρέχει όλο τον προηγούμενο αιώνα. Και που τον βοηθάει να μυρίζεται τα σκουπίδια από μακριά.Μακριά από τα σκουπίδια λοιπόν. 

Η Ειρήμη Μαρούπα είναι δικηγόρος-ποινικολόγος