Εφοπλιστής στήνει ΜΚΟ στα νησιά

Γιάννης Νικολόπουλος

Μέσω της ίδρυ­σης ΜΚΟ χωρίς δια­πι­στευ­τή­ρια, «προ­ϋ­πη­ρε­σία» και απτές απο­δεί­ξεις δια­χρο­νι­κής και απο­τε­λε­σμα­τι­κής δρά­σης υπέρ των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των και της κα­τα­πο­λέ­μη­σης των δια­κρί­σε­ων, της φτώ­χειας, της πεί­νας ή του κοι­νω­νι­κού απο­κλει­σμού, κατά το κοι­νώς λε­γό­με­νο, βλέ­πουν φως και μπαί­νουν αυ­θαί­ρε­τα και αδιά­κρι­τα στο λε­γό­με­νο «πεδίο» ανα­κού­φι­σης και στή­ρι­ξης των προ­σφυ­γι­κών πλη­θυ­σμών, εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι – αυτοί οι… αν­θρω­πι­στές επι­χει­ρη­μα­τί­ες – την ηθε­λη­μέ­νη απου­σία του κρά­τους, τη φα­νε­ρή προ­τί­μη­ση των ευ­ρω­παί­ων αξιω­μα­τού­χων και «εταί­ρων» σε ένα μο­ντέ­λο ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των βα­σι­κών

το­μέ­ων κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας και μέ­ρι­μνας και την αδι­καιο­λό­γη­τη σιωπή, για πα­ρά­δειγ­μα της Ύπα­της Αρ­μο­στεί­ας του ΟΗΕ για τους Πρό­σφυ­γες, μπρο­στά στο φαι­νό­με­νο αυτό.

Μια πρό­σφα­τη αντα­πό­κρι­ση από τη Λέσβο πι­στο­ποιεί ότι η αν­θρω­πι­στι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα τεί­νει να λάβει ανε­ξέ­λεγ­κτες δια­στά­σεις και ακο­λου­θεί πε­ρί­ερ­γες οδούς και δια­κλα­δώ­σεις δρά­σης. Τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες εμ­φα­νί­ζο­νται και δρα­στη­ριο­ποιού­νται ΜΚΟ όπως εκεί­νη του (Έλ­λη­να) εφο­πλι­στή Μ. Π. (τα πλήρη στοι­χεία του είναι στη διά­θε­ση μας), η οποία διεκ­δι­κεί ρόλο στις ιδιό­τυ­πες «δια­σώ­σεις» προ­σφύ­γων, οι οποί­ες ως γνω­στόν γί­νο­νται όχι στη θά­λασ­σα, όπου πλέον επι­χει­ρούν απο­κλει­στι­κά τα πε­ρι­πο­λι­κά σκάφη της Frontex, αλλά με την άφιξη των βαρ­κών ή των  άλλων πλω­τών μέσων σε πα­ρα­λί­ες του νη­σιού.

Επί­σης, η ίδια ΜΚΟ του ίδιου «αν­θρω­πι­στή επι­χει­ρη­μα­τία» διεκ­δι­κεί τη «συν­δια­χεί­ρι­ση» της κα­θη­με­ρι­νής λει­τουρ­γί­ας των κα­ταυ­λι­σμών στο Καρά Τεπέ και τη Μόρια, ει­δι­κά στο σκέ­λος της επάν­δρω­σης της ασφά­λειας. Γιατί; Επει­δή σαν κε­ρα­σά­κι στην τούρ­τα αυτής της… αν­θρω­πι­στι­κής δρά­σης προ­κύ­πτουν οι πα­ράλ­λη­λες δρα­στη­ριό­τη­τες και η στε­λέ­χω­ση των κλι­μα­κί­ων της ΜΚΟ. Βα­σι­κή απο­στο­λή πα­ρα­κλα­διών της δεν είναι η ανα­κού­φι­ση των προ­σφύ­γων στη Λέσβο, αλλά η στρα­το­λό­γη­ση και η απο­στο­λή μι­σθο­φό­ρων στα κα­τα­στρώ­μα­τα δε­ξα­με­νό­πλοιων και εμπο­ρι­κών πλοί­ων, τα οποία πα­ρα­πλέ­ουν το Κέρας της Αφρι­κής και τα­ξι­δεύ­ουν στα Στενά του Άντεν, την Ερυ­θρά Θά­λασ­σα και τον Ιν­δι­κό Ωκε­α­νό. 

Η ένο­πλη φρου­ρά στα κα­τα­στρώ­μα­τα βρί­σκε­ται εκεί, προ­κει­μέ­νου να απο­τρέ­ψει ή να ανα­χαι­τί­σει τις επι­δρο­μές Σο­μα­λών κυ­ρί­ως πει­ρα­τών, οι οποί­οι επι­χει­ρούν κα­τα­λή­ψεις των πλοί­ων, απαι­τώ­ντας κα­τό­πιν από τις πλοιο­κτή­τριες εται­ρί­ες, λύτρα για το πλή­ρω­μα ή την αξία των εμπο­ρευ­μά­των. Τα κλι­μά­κια της ΜΚΟ, τα οποία δρα­στη­ριο­ποιού­νται στη Λέσβο στε­λε­χώ­νο­νται και με βε­τε­ρά­νους των ένο­πλων, μι­σθο­φο­ρι­κών ομά­δων.

Τι δου­λειά έχουν πρώην οπλο­φό­ροι εφο­πλι­στών σε «αν­θρω­πι­στι­κές» ΜΚΟ εξη­γεί­ται πλέον και από τη συμ­φω­νία στη Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής και τις δε­σμεύ­σεις, τις οποί­ες ανέ­λα­βε η Ελ­λά­δα, ώστε να με­τα­τρα­πεί ση­μα­ντι­κό τμήμα της επι­κρά­τειας σε εκτε­τα­μέ­νο και με­γά­λο χοτ σποτ, με πολλά στρα­τό­πε­δα κρά­τη­σης και μα­κρο­χρό­νιου εγκλει­σμού. Σε αυτό το πλαί­σιο οι αν­θρω­πο­φύ­λα­κες, οι κάθε εί­δους σε­κιου­ρι­τά­δες και δε­σμο­φύ­λα­κες είναι πιο… «απα­ραί­τη­τοι», για πα­ρά­δειγ­μα, από για­τρούς, κοι­νω­νι­κούς λει­τουρ­γούς, διερ­μη­νείς, μα­γεί­ρους και νο­ση­λευ­τές. 

Αυτό είναι και το πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο του στρα­τιω­τι­κού αν­θρω­πι­σμού, που υπη­ρε­τεί η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ, πρώτα με τη λο­γι­κή της ανά­θε­σης στις ένο­πλες δυ­νά­μεις και το Γε­νι­κό Επι­τε­λείο Στρα­τού, του κε­ντρι­κού ρόλου στην προ­σφυ­γι­κή κρίση και κα­τό­πιν με το άνοιγ­μα της κά­νου­λας των ευ­ρω­παϊ­κών κον­δυ­λί­ων προς τις διά­φο­ρες «αν­θρω­πι­στι­κές» ΜΚΟ με δια­με­σο­λα­βη­τές εν αρχή τους συ­ναρ­μό­διους υπουρ­γούς Άμυ­νας και Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής και εν συ­νε­χεία τους συ­νταγ­μα­τάρ­χες – διοι­κη­τές των χοτ σποτ, όπως το εγ­χώ­ριο, κα­τε­πεί­γον και εξαι­ρε­τι­κό νο­μι­κό πλαί­σιο επι­τάσ­σει. Μια κα­τά­στα­ση και ένα πεδίο δόξης λα­μπρόν για κάθε σκο­τει­νή συ­ναλ­λα­γή και συν­διαλ­λα­γή.

Με αυτά τα δε­δο­μέ­να, νο­μί­ζω ότι ήρθε η ώρα και ΜΚΟ και φο­ρείς όπως η Ύπατη Αρ­μο­στεία του ΟΗΕ για τους Πρό­σφυ­γες να κά­νουν την, ας την πούμε, εσω­τε­ρι­κή αυ­το­κά­θαρ­ση του ευ­ρύ­τε­ρου χώρου τους και να τερ­μα­τί­σουν έμπρα­κτα και με σθέ­νος, την οποια­δή­πο­τε κα­πη­λεία του ρόλου τους, την οποια­δή­πο­τε πι­θα­νή «συ­νερ­γα­σία» και συ­νύ­παρ­ξη με ημι-στρα­τιω­τι­κές και επι­χει­ρη­μα­τι­κές ΜΚΟ, που μο­να­δι­κό σκοπό έχουν να βγά­λουν υπερ­κέρ­δη από τις κρα­τι­κές και ευ­ρω­παϊ­κές χρη­μα­το­δο­τή­σεις, τις απευ­θεί­ας ανα­θέ­σεις και τις ερ­γο­λα­βί­ες. Καμιά δι­καιο­λο­γία του τύπου «και αυτές οι ΜΚΟ »βοη­θούν» στοι­χειω­δώς ή ποι­κι­λό­τρο­πα τους πρό­σφυ­γες» δεν μπο­ρεί να στα­θεί μπρο­στά στη στυ­γνή εκ­με­τάλ­λευ­ση, την πε­ραι­τέ­ρω στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση και την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του προ­σφυ­γι­κού.

Από την άλλη πλευ­ρά, ουδέν νε­ώ­τε­ρον υπάρ­χει από την εκ­πό­νη­ση των σχε­τι­κών μη­τρώ­ων του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, της Το­πι­κής Αυ­το­διοί­κη­σης και του υπουρ­γεί­ου Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής, στα οποία – υπο­τί­θε­ται ότι – θα συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­νταν μόνο όσες ΜΚΟ δρα­στη­ριο­ποιού­νται, λει­τουρ­γούν και χρη­μα­το­δο­τού­νται με – υπο­τι­θέ­με­να – αυ­στη­ρά κρι­τή­ρια δια­φά­νειας, λο­γο­δο­σί­ας, στε­λέ­χω­σης και απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας. Όσο πα­ρα­μέ­νει και αυτή η εκ­κρε­μό­τη­τα, τόσο θα φύ­ο­νται σαν τα μα­νι­τά­ρια, ΜΚΟ – σφρα­γί­δες με επι­ζή­μιο και κο­στο­βό­ρο ρόλο και έργο πρώτα και κύρια για τους ίδιους τους προ­σφυ­γι­κούς πλη­θυ­σμούς.

Πηγή : R.Project