Η Τουρκία και η ορθή εθνική στρατηγική

Μανώλης Κοττάκης

Tα πράγματα εξελίσσονται όπως τα είχαμε προβλέψει: Το Προσφυγικό αποτελεί ένα σύνθετο ζήτημα, το οποίο συνδέεται, αμέσως ή εμμέσως, με όλους τους ανοιχτούς φακέλους της εξωτερικής πολιτικής μας, της διαπραγμάτευσης συμπεριλαμβανομένης. Το «πώς» ας το εξηγήσει καλύτερα παντός άλλου ο πρωθυπουργός, ο οποίος αίφνης -μεταξύ hot spots και προσφύγων- βρέθηκε να συζητά στις Βρυξέλλες για τα κεφάλαια της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας (που έχει μπλοκάρει η Κύπρος), για τις απαιτήσεις των Τούρκων ώστε αυτά να «ξεπαγώσουν», για τη ρελάνς τη δική μας - «ναι, αρκεί να άρει η γείτων το casus belli για την επέκταση των χωρικών υδάτων μας στα 12 μίλια και αρκεί να ανοίξει τα λιμάνια της σε κυπριακά πλοία ».Το πώς από τις βάρκες, τα φουσκωτά, τους διακινητές και τις ροές έπεσαν στο τραπέζι της Συνόδου Κορυφής το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά είναι πραγματικά εκπληκτικό. Οπως εκπληκτικό είναι και αυτό που συνέβη σε παρακείμενα κτίρια της Κομισιόν. Ο «πολύς»

Ντάισελμπλουμ, συνεννοημένος με τη Μέρκελ, άνοιξε πρώτη φορά επισήμως ζήτημα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ενώ ο φάκελος «Ελλάδα» συζητήθηκε «σκάρτα» ένα τέταρτο στο Eurogroup. Για να αποδειχθεί έτσι ότι, όσα ψέματα κι αν μας λένε, όλα συνδέονται μεταξύ τους: πρόσφυγες - χρέος - αξιολόγηση - ευρώ - ελληνοτουρκικά - Κυπριακό - γεωπολιτική θέση. Πιεσμένος από το εξαιρετικά φορτωμένο πρόγραμμά του, ο πρωθυπουργός ίσως και να μην κατάλαβε επακριβώς τη σημασία της συνόδου. Τη θεωρώ ιστορική! Θα αποπειραθώ να εξηγήσω γιατί:

• Είναι ιστορική, γιατί ζήσαμε την πύκνωση του ιστορικού χρόνου. Η Ενωση ήρθε αντιμέτωπη με τον άξεστο τρόπο με τον οποίο κάνουν διαπραγμάτευση στο παρασκήνιο οι Τούρκοι: κανένα ενδιαφέρον για την αξία της ανθρώπινης ζωής, καμία έγνοια για τις ατομικές ελευθερίες - όλα στο μυαλό τους είναι ισχύς και επιβολή. Ηταν η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια που μη μέλος ανάγκασε τη Γερμανία να υπακούσει. Τρομακτικό συναίσθημα για κάποιους που είναι μαθημένοι να δίνουν εντολές.
• Είναι ιστορική, γιατί η σύνοδος αυτή έδειξε τη μέγιστη γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας έναντι μιας μελλοντικής παρουσίας της Τουρκίας στους κόλπους της Ενωσης. Αν προχωρήσει το «ειδύλλιο», η χώρα μας θα καταστεί στο μέλλον πόλος συσπείρωσης αντι-τουρκικών δυνάμεων.
• Είναι ιστορική, γιατί καταδείχθηκε πανηγυρικά η χρησιμότητα της Ελλάδας για την Κύπρο. Εκατό φορές να βγουν από τα Μνημόνια, χωρίς εμάς δεν κάνουν. Αν δεν ήταν ο Τσίπρας εκεί, να «βάλει πλάτη» για τα κεφάλαια, ποιος θα το έκανε; Ο Κάμερον;
• Είναι ιστορική, τέλος, γιατί αποδείχθηκε η ορθότητα της εθνικής στρατηγικής που χάραξαν τον Δεκέμβριο του 2005 οι Καραμανλής - Μολυβιάτης. Αρνήθηκαν να βάλουν βέτο στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας και επιφυλάχθηκαν να θέτουν μικρά βέτο στο άνοιγμα των κεφαλαίων. Ελπίζω ο αδύναμος από πλευράς διαπραγματευτικής ισχύος Τσίπρας να κατάλαβε τι σημαίνει να στηρίζεσαι σε σοφές αποφάσεις των προκατόχων σου - είχε δύναμη μέσα στην αδυναμία του.
• Είναι ιστορική, τέλος, γιατί απεδείχθη εκ νέου ότι η Ευρώπη είναι το λιμάνι μας. Διανοείστε διαπραγμάτευση για το Προσφυγικό με τη χώρα εκτός ευρώ

Πηγή :  Δημοκρατία