Ο Ισλαμικός Φονταμελισμός δεν αστειεύεται, δε διαλέγεται, δε συζητά, αλλά σκοτώνει τη μήτρα που τον γέννησε

Πέτρος Ιωάννου

Η δύση εισπράττει σήμερα τα δώρα της αφροσύνης της  από την εποχή που προώθησε την Αραβική άνοιξη στη Μέση Ανατολή πίσω από την οποία επωάστηκε ο σύγχρονος Ισλαμικός Φονταμελισμός και η επώδυνη έκρηξη του Τζιχαντισμού.  Κάτι ανάλογο με την Αλ Κάιντα της οποίας οι ηγέτες της εκπαιδεύτηκαν  στα στρατόπεδα της δύσης  για να αξιοποιηθούν ενάντια στη Ρωσία. Αλλά στην πορεία, στράφηκαν με όλο τον ακραίο θρησκευτικό τους φανατισμό ενάντια στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Το Ισλαμικό κράτος είναι υποπροϊόν ανάλογων διεργασιών και σκοπιμοτήτων, με την επιπρόσθετη συνέργια της Τουρκίας και των Σουνιτών καθεστώτων του Κόλπου, με σκοπό την ανατροπή του φιλορωσικού καθεστώτος Άσαντ στη Συρία και την αποδυνάμωση του Σιιτικού Ιράν.

Όταν όμως το «παιδί» μεγάλωσε και έγινε επαρκώς δυνατό, στράφηκε ενάντια στην ίδια του τη μήτρα. Αντί να χτυπήσει ανατολικά προς τη Ρωσία, βρήκε περισσότερο βολικό το χτύπημα στη μισητή δύση που  έστρωσε χαλί για την  εισβολή μεγάλων μαζών μουσουλμάνων στην Ευρώπη με το πρόσχημα του «ανθρωπισμού».

Ας μη γελιόμαστε. Η δύση αν ήθελε πραγματικά, όπως έκανε στην περίπτωση του Σαντάμ Χουσείν, θα μπορούσε μέσα σε λίγες μέρες να εξαφανίσει το Ισλαμικό κράτος που αποτελεί την πηγή σημερινών τραυματικών δεινών της. Προφανώς δε θέλει κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα τουλάχιστον. Όμως, ο Τζιχαντικός τρόμος δεν υπάρχει αμφιβολία ότι,  θα πολλαπλασιαστεί  αν συνεχιστεί αυτή η στρουθοκαμιλική υποκριτική τακτική.  Με ανούσιες εκκλήσεις για ενότητα, με μνημόσυνα και πένθος,  με διακηρύξεις μη-φόβου, με κλάματα τύπου Μογκερίνη, δεν αντιμετωπίζεται ο ένοπλος θρησκευτικός φανατισμός.

Στο επόμενο διάστημα θα δούμε αν το τραγικό πάθημα έγινε επιτέλους μάθημα. Αν κατάλαβαν δηλ. οι ιθύνοντες της δύσης ότι, πίσω από την ανοχή και την ενίσχυση του μουσουλμανικού επεκτατισμού, κρύβεται περισσότερος πόνος, δάκρυα και θάνατος. Ο Ισλαμικός Φονταμελισμός  δεν αστειεύεται, δε διαλέγεται, δε συζητά, αλλά σκοτώνει.