Νίκος Κλειτσίκας
Όλα ξεκίνησαν όταν η Χαμάς εγκατέλειψε τη Δαμασκό και τον... άξονα της αντίστασης (Χεζμπολά-Δαμασκός-Ιράν) το 2012. Όταν η ηγεσία της Χαμάς, της μεγαλύτερης Παλαιστινιακής οργάνωσης, έκανε τη στρατηγική επιλογή να ενταχθεί στον φίλο-σιωνιστικό άξονα Άγκυρας-Κατάρ-Ισραήλ και να εναποθέσει τις ελπίδες επίλυσης του Παλαιστινιακού στους ίδιους που έχει εναποθέσει τις δικές του ο Αμπάς, της σημερινής Φατάχ. Χθες, ο σουλτάνος Ερντογάν έθεσε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του πολιτικού Ισλάμ, που προπαγάνδιζε η Χαμάς κι όχι μόνον.
Τώρα, υπό τον συντονισμό Τουρκίας-Ισραήλ, οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων Παλαιστινιακών οργανώσεων (κομμάτων) προσκολλώνται στην “ρεαλιστική πολιτική”, στη συμμαχία των σιωνιστικών δυνάμεων. Η νέα πολιτική της Άγκυρας, δηλαδή η επίσημη επιστροφή στην αγκαλιά του παλιού εραστή της, το Τελ Αβιβ, εξέπληξε τους αδαείς, ή σωστότερα του “αναλυτές” σε διατεταγμένη υπηρεσία. Μια “επιστροφή” μέσω μιας ταπεινωτικής συγνώμης στη ρωσική αρκούδα...
Ποτέ η Άγκυρα δεν είχε εγκαταλείψει τον εραστή της (Ισραήλ). Ούτε μετά την πολύ καλά σχεδιασμένη κοινή επιχείρηση ΜΙΤ-Μοσάντ, με συντονισμό της Cia, των πλοίων για τη Γάζα, που παγίδευσαν εκατοντάδες χιλιάδες αγνούς ακτιβιστές σ' ολόκληρο τον κόσμο. Ακόμη και μετά τη σφαγή στο Μαβί Μαρμαρά, οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ αναβαθμίστηκαν κι αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά στα επίσημα στοιχεία του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου της Άγκυρας, για να διαπιστώσει πως οι τουρκικές εταιρίες έχουν πάρει τ μερίδιο τυ λεόντος στο Ισραήλ (σχεδόν όλες οι κατασκευαστικές εταιρίες των παράνομων κατοχικών εποικισμών στη Δυτική Όχθη, είναι τουρκικές).
Εκείνη η “επιχείρηση” των δήθεν “πλοίων της ελευθερίας”, ήταν ταφόπετρα για τη μαρτυρική Γάζα:
• έκαναν παρελθόν τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς των σιωνιστικού-ναζιστικού ισραηλινού καθεστώτος, το Ολοκαύτωμα του Δεκέμβρη 2008-Γενάρη 2009...
• “νομιμοποίησαν” την κατοχή της αιγιαλίτιδας ζώνης της Γάζας, μιας κι ο γνωστός ΟΗΕ -δήθεν για ανθρωπιστικούς λόγους- τάχθηκε εναντίον της προσέγγισης των πλοίων στη Γάζα και “νομιμοποίησε” το Ισραήλ να προστατεύσει τη θαλάσσια περιοχή...
• έκανε βασικό παίκτη στην περιοχή τον Ερντογάν...
• ήταν η πρόβα τζενεράλε για την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας και την επέκταση της “αραβικής άνοιξης”...
• έβαλε στο παιχνίδι το νέο όπλο της δύσης, μετά το τέλος της Αλ Κάιντα, που είχε ολοκληρώσει το έργο που της είχε ανατεθεί-, το χαλιφάτο, μιας και από τη Λιβύη οι τζιχαντιστές ήταν επιβάτες και συνεργάτες των οργανωτών των πλοίων της ελευθερίας για τη Γάζα... Πολλοί νομίζουν ακόμη, ή δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία σ' εκείνη τη “διένεξη” Τουρκίας-Ισραήλ... Ολόκληρη η αντιπαράθεση μεταξύ Τουρκίας Ισραήλ, μετά τη σφαγή στον «Στόλο της Ελευθερίας» ήταν μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση των Μυστικών Υπηρεσιών Τουρκίας – Ισραήλ.
Η αύξηση στους τομείς της οικονομίας, εμπορίου και στρατιωτικών εξοπλισμών αυξήθηκε.
Ο ισραηλινός επιχειρηματίας Menashe Carmon, Εβραίος γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, λίγες εβδομάδες μετά τη σφαγή, επισημαίνει στους New York Times: «Δεν υπάρχουν ισραηλινές επιχειρήσεις που εγκαταλείπουν την Τουρκία… Οι μπίζνες είναι μπίζνες και το αποδεικνύει η ανάπτυξη των επενδύσεων». Οι πράκτορες της Μοσάντ στα πλοία του «Στόλου της Ελευθερίας» συλλαμβανόταν μαζί με αγνούς αγωνιστές, τους εμφάνιζαν και ως δήθεν ξυλοκοπημένους, τους «ξέπλεναν» και τους παρέδιδαν ως ηγέτες του ακτιβιστικού κινήματος για την Παλαιστίνη, όπως και το ρόλο που ανέλαβε η Τουρκία -συντονισμού-χρηματοδότησης-, για λογαριασμό των ΗΠΑ και του Ισραήλ, για τη χρηματοδότηση της Αλ Κάιντα στη Λιβύη.
Φθάσαμε στην “αραβική άνοιξη” προς τη Συρία, τον παγωμένο σκοταδιστικό χειμώνα που πλήττει εδώ και πέντε (5) ολόκληρα χρόνια τη χώρα που αρνήθηκε να υποταχθεί στους λακέδες των ιμπεριαλιστών (Τουρκία, Ισραήλ, Κατάρ, Σαουδική Αραβία...), που χρησιμοποίησαν ως όχημα το χαλιφάτο, τους “μετριοπαθείς εξεγερμένους” δολοφόνους. Η Χαμάς, επέλεξε να σταθεί στο πλευρό των “εξεγερμένων” και μάλιστα μετέφερε το στρατηγείο της από τη Δαμασκό στη Ντόχα του Κατάρ. Όπως επίσης στήριξε τη Σαουδική Αραβία στην επίθεση -που μπήκε στο δεύτερο χρόνο-, εναντίον του λαού της Υεμένης.
Ο εκμαυλισμός της Χαμάς, για να εγκαταλείψει τη Δαμασκό της Αντίστασης, βασίστηκε στις υποσχέσεις-δεσμεύσεις του Κατάρ -μιας και διατηρεί από πάρα πολλά χρόνια άριστες επίσημες σχέσεις με το Ισραήλ- για άρση αποκλεισμού της μαρτυρικής Γάζας, ανοικοδόμηση κι ανάπτυξη. Η επίσκεψη του σεΐχη του Κατάρ στη Γάζα και οι δημόσιες δεσμεύσεις του, μαζί με την επίσκεψη του σουλτάνου Ερντογάν (αυτός μάλιστα στην επίσκεψή του έγινε και "κουμπάρος", αφού πάντρεψε και προίκισε μαζικά 5.000 ζευγάρια), έφερε τη Χαμάς στο πλευρό των ΄εξεγερμένων΄ της Συρίας.
Το φασιστικό τουρκικό καθεστώς μετά την ήττα του χαλιφάτου και το τέλος της αγαστής τους συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένου του λαθρεμπορίου πετρελαίου, αρχαιοτήτων και ανθρώπινων οργάνων από τη μαρτυρική Συρία, ξαναμπαίνει στο γεωπολιτικό παιχνίδι και φυσικά δεν θα έχει καμία συνέπεια για την επίθεση εναντίον του λαού της Συρίας, αφού εκτελούσε εντολές της "πολιτισμένης" δύσης. Οι βομβιστικές επιθέσεις στο έδαφος της Τουρκίας, έργο των μυστικών υπηρεσιών της, είναι έργο αποσιώπησης του εγκληματικού της ρόλου και σχέσεις με τους φονιάδες τζιχαντιστές. Στοχεύουν να εμφανίσουν στη διεθνή κοινή γνώμη κι ειδικότερα την ευρωπαϊκή, εκ νέου μια Τουρκία δημοκρατική που αντιμετωπίζει κι αυτή το φαινόμενο της τρομοκρατίας. Οι τζιχαντιστές τρομοκράτες, που εκπαιδεύτηκαν, εξοπλίστηκαν στην Τουρκία (καταγγελίες και ντοκουμέντα που έφεραν στο φως Τούρκοι δημοσιογράφοι και Τούρκοι βουλευτές) και διείσδυσαν στη Συρία για να ανατρέψουν το “αιμοσταγές δικτατορικό καθεστώς Άσαντ”, τώρα πλήττουν, δαγκώνουν το χέρι, των προστατών τους; Ένα παραμύθι για αφελείς, μιας κι απουσιάζει ο δράκος.
Έτσι φθάνουμε στην πρόσφατη συμφωνία Τουρκίας-Ισραήλ, όπου η ηγεσία του ισλαμικού κινήματος της Χαμάς εκφράζει την “εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη” της απέναντι στον Ερντογάν, γι΄ αυτή την "ευπρόσδεκτη" συμφωνία, ταυτιζόμενη πλήρως με την πολιτική του Αμπάς (Φατάχ). Επισημαίνει η Χαμάς, χαιρετίζοντας τη συμφωνία Ερντογάν-Νετανιάχου: «Το Κίνημά μας βλέπει με εμπιστοσύνη τον ρόλο της Τουρκίας, που θέτει τέλος στην πολιορκία της Γάζας και τις ισραηλινές επιδρομές». Η ηγεσία της Χαμάς εκφράζει “εκτίμηση κι ευγνωμοσύνη” για τη συμφωνία Ερντογάν-Νετανιάχου, που “θέτει τέλος στην πολιορκία της Γάζας και τις ισραηλινές επιδρομές”, γιατί περιλαμβάνει την αποστολή κάποιων σακιών με αλεύρι και κονσέρβες σαρδέλας, δηλαδή “ανθρωπιστική βοήθεια” μέσω Ισραήλ;
Μια συμφωνία που δεν αλλάζει τίποτα για την αποκλεισμένη Γάζα, η οποία θα παραμείνει μια τεράστια φυλακή με ανοικτούς ουρανούς, που κι αυτοί οι ουρανοί θα επιβλέπονται από τα μη επανδρωμένα αεροπλανάκια των σιωνιστών, που ο θόρυβος τους διαλύει τον ανθρώπινο νου, για όσουςέχουμεβρεθεί στη Γάζα και έχουμε υποστεί κιαυτό το βασανιστήριο. Μετά τη συμφωνία, ο Νετανιάχου έστειλε ισραηλινό υπουργό στο Κάϊρο, ώστε το Ισραήλ να ενημερώσει τον δικτάτορα Σίσι για τη συμφωνία, μιας και η Αίγυπτος δεν έχει τις καλύτερες των σχέσεων με την Αίγυπτο. Κι ανακοίνωση της Αιγύπτου, μετά την ισραηλινή ενημέρωση, ένα ακόμη μεγάλο καρφί στο φέρετρο Γάζα: “Τώρα που η συμφωνία προβλέπει ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα, μέσω Ισραήλ, φεύγει από την ευθύνη της Αιγύπτου το βάρος διευθέτησης του συνοριακού περάσματος της Ράφα, που πλήττεται κι αυτή η περιοχή (Σινά) από τη δράση των τρομοκρατών τζιχαντιστών”...
Το μεγάλο ευχαριστώ προς τον Ερντογάν από τη Χαμάς, χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί η σκληρή εσωκομματική σύγκρουση που έχει φουντώσει στο εσωτερικό της οργάνωσης, ενόψει και της εκλογής νέας ηγεσίας το φθινόπωρο. Μια έντονη εσωκομματική διαπάλη που έχει στο επίκεντρο τον Χαλέντ Μεσάαλ, που αμφισβητείται από διάφορες πλευρές. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση στη Χαμάς, ξεκίνησε το 2012, όταν ο Μεσάαλ έδωσε ένα τέλος στην ιστορική συμμαχία με τη Δαμασκό (η Συρία ήταν η μοναδική χώρα που τον δέχθηκε στο έδαφός της, όταν βρέθηκε κυνηγημένος από όλες τις χώρες του κόσμου και φυσικά όλες τις αραβικές χώρες), αλλά ταυτόχρονα με το Κίνημα της Αντίστασης Χεζμπολά (η μοναδική οργάνωση που κατατρόπωσε και ντρόπιασε τον “ανίκητο” ισραηλινό στρατό το 2006) και το Ιράν, περνώντας στην αγκαλιά του Κατάρ και της Τουρκίας.
Τότε, το 2012, η ηγεσία της Χαμάς έθεσε στο περιθώριο έναν από τους ιδρυτές της οργάνωσης, τον Μαχμούντ Ζαχάρ, της στρατιωτικής πτέρυγας των “Ταξιαρχιών Izz ad-Din al-Qassam”. Ο παιδίατρος Μαχμούντ Ζαχάρ, χαίρει της εκτίμησης όλων των Γαζιωτών. Πλήρωσε με τη δολοφονία δύο παιδιών του από τους σιωνιστές, φόρο αίματο για την αδέσποτη στάση του και κράτησε ζωντανή τη Γάζα από τις δύο τελευταίες επιθέσεις γενοκτονίας του Ισραήλ, με τις Ταξιαρχίες “Izz ad-Din al-Qassam”να αποτελούν τον φόβο και τρόμο των ισραηλινών για χερσαία εισβολή στη Γάζα. Ο Μαχμούντ Ζαχάρ, ζήτησε επισήμως διευκρινήσεις από την ηγεσία της Χαμάς, να προσδιορίσει επακριβώς η ηγεσία της Χαμάς, πως η συμφωνία Ερντογάν-Νετανιάχου«θέτει τέλος στην πολιορκία της Γάζας και τις ισραηλινές επιδρομές». Επίσης, συχνά επισημαίνεται πως οι σουνιτικές μοναρχίες και η Τουρκία, δεν πρόσφεραν ποτέ αυτό που δόθηκε αφειδώς στην Παλαιστινιακή Αντίσταση από τον άξονα της Αντίστασης (Δαμασκός, Χεζμπολά, Ιράν).
Τα φίλο-σιωνιστικά αραβικά καθεστώτα κι η Τουρκία, που είχε αναλάβει για λογαριασμό της δύσης τον συντονισμό της “αραβικής άνοιξης”, με τον εκμαυλισμό της Χαμάς είχαν ένα και μοναδικό στόχο: την αποδυνάμωση της στρατιωτικής ισχύος των “Ταξιαρχιών Izz ad-Din al-Qassam”, ώστε να φέρουν τη Χαμάς στο “τραπέζι της υποταγής και συνδιαλλαγής”, μαζί με τον Αμπάς, για τα συμφέροντα του Ισραήλ. Σήμερα μπορεί να ειπωθεί αυτό που δεν γνωρίζουν οι “αναλυτές”, αγνοούν οι δημοσιογράφοι, αλλά και δεν έχει γραφτεί ποτέ.
Παρά τη ρήξη της Χαμάς με τον άξονα της Αντίστασης, η Χεζμπολά κι η Δαμασκός, δεν άφησαν αβοήθητες τις “Ταξιαρχίες Izz ad-Din al-Qassam” του Μαχμούντ Ζαχάρ. Στην τελευταία σφαγή του λαού της Γάζας από τους βομβαρδισμούς του 2014, ακόμη κι η ηγεσία της Χαμάς (βρίσκεται εκτός Γάζας, με τη δικαιολογία της ελεύθερης μετακίνησης τους για συνομιλίες και πολιτική δράση) βρέθηκε έκπληκτη από την Αντίσταση κι επιτυχίες του στρατιωτικού τομέα της οργάνωσής τους. Ε λοιπόν, ας το μάθουν όλοι σήμερα...
Στην κούρσα διαδοχής στη Χαμάς, μπήκε κι ο Αμπού Μαρζούκ, δεξί χέρι του Μεσάαλ κι αν δεν είναι σε συνεννόηση μαζί του, πληρώνει αυτές τις επιλογές κι έκανε δηλώσεις υπέρ του Ιράν και της Χεζμπολά, σε μια προσπάθεια απεγκλωβισμού από την πολιτική που κι ο ίδιος είχε στηρίξει. Αλλά κι αυτός δέχθηκε πρόσφατα τις βολές του Μαχμούντ Ζαχάρ, όταν από την Ντόχα ανακοίνωσε πως προχωρούν οι συνομιλίες για τη “συμφιλίωση”. Αναρωτήθηκε με δήλωσή του ο Ζαχάρ... Πως συμονιλούσαν για τη Γάζα στο Κατάρ, χωρίς να έχουν μπορέσει να βγούν από τη Γάζα και να συμμετάσχουν στις συνομιλίες οι εκπρόσωποι από τη Λωρίδα;
Για την ιστορία... υποψήφιος για την ηγεσία της Χαμάς είναι κι ο Ισμαίλ Χανίγια, πρωθυπουργός της Γάζας, αλλά όλα δείχνουν πως δεν συγκεντρώνει μεγάλη πλειοψηφία στο εσωτερικό της οργάνωσης.
Μετά την ήττα του σιωνιστικού άξονα στη Συρία (Τουρκία, Ισραήλ, Κατάρ, Σαουδική Αραβία...) και τη στάση που κράτησε η επίσημη Χαμάς απέναντι στη Δαμασκό, που ποτέ δεν εγκατέλειψε την Παλαιστινιακή υπόθεση (η μοναδική αραβική χώρα που δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των πολιτών της και των Παλαιστίνιων προσφύγων, από το 1948 ως σήμερα), η επαναπροσέγγιση της Χαμάς με τον άξονα Αντίστασης (Δαμασκός, Χεζμπολά, Ιράν...) είναι πολύ δύσκολη υπόθεση χωρίς την αλλαγή ηγεσίας και πάντα τον τελευταίο λόγο θα έχει η Δαμασκός της Αντίστασης, που πλήρωσε με χιλιάδες νεκρούς Μάρτυρες την αξίωσή της για Ανεξαρτησία και Κυριαρχία.
Πηγή: http://goo.gl/pUD78j
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου