Η έκρηξη της μεσαίας τάξης

Μανώλης Κοττάκης

Αντί άρθρου, υπενθυμίζω σήμερα τι έγραφα για τον Ντόναλντ Τραμπ τον Φεβρουάριο και τον Ιούνιο. Το αφιερώνω στον «Ιό» της «Εφημερίδας των Συντακτών», που επιχείρησε τότε να με χλευάσει, γιατί διέκρινα εγκαίρως τη μεταβολή.«Γιατί σαρώνει ο Τραμπ στην προεκλογική κούρσα για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων και κάνει άνω κάτω το δημοκρατικό κατεστημένο της Νέας Υόρκης; Γιατί δεν προσποιείται, λέει αυτό που σκέφτεται και απηχεί τη “βαθιά” Αμερική. Γιατί στην Ελλάδα βουλιάζει το νέο του ΣΥΡΙΖΑ και σέρνεται το παλαιό
της Μεταπολίτευσης; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Η βαθιά Ελλάς αναζητεί έκφραση, γιατί όσοι μιλούν είτε την πούλησαν λέγοντας ψέματα είτε προσποιούνται ότι την καταλαβαίνουν, ενώ λένε και πάλι ψέματα».

«Τα πράγματα γίνονται πιο επικίνδυνα λόγω της επίδρασης που ασκεί στα εκλογικά σώματα όλης της Ευρώπης ο Τραμπ. Στην πραγματικότητα απενοχοποιεί τον ρατσισμό και απελευθερώνει δυνάμεις. Παντού τα συντηρητικά κόμματα κάνουν το ίδιο λάθος. Πρώτα απορρίπτουν αυτή την ατζέντα στο όνομα της πολιτικής ορθότητας - ελιτισμού και μόλις δουν τα σκούρα στις δημοσκοπήσεις, τρέχουν να καλύψουν τις διαφορές με ιμιτασιόν ακροδεξιό λόγο».

«Είτε διεξάγεται δημοψήφισμα στην Αθήνα είτε στο Λονδίνο ή στο Αϊντάχο, το συμπέρασμα είναι ένα: Διαμορφώνεται στον πλανήτη μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων που δεν απαντά στο ερώτημα που της τίθεται, αλλά σε αυτά που θα ήθελε να τη ρωτήσουν. Πολιτικό σύστημα, τράπεζες, κόμματα, παλαιοί πολιτικοί, λομπίστες, μίντια, εταιρίες δημοσκοπήσεων συγκροτούν στο μυαλό του παγκόσμιου πολίτη ένα άπληστο κατεστημένο που πρέπει να συντριβεί, γιατί δεν τον περιλαμβάνει στα σχέδιά του. Γι’ αυτό όποτε του δίνεται η ευκαιρία το εξευτελίζει».

«Οι Ελληνες παραπλανούσαν τους δημοσκόπους, γιατί τους θεωρούσαν μακριά χείρα της κομματοκρατίας. Οι Βρετανοί ψήφισαν για να αποτρέψουν τη μαζική μετανάστευση εργαζομένων στο νησί. O Τραμπ κέρδισε το χρίσμα με συνθήματα κατά της παγκοσμιοποίησης».

«Η γαλαρία της μεσαίας τάξης επαναστατεί εναντίον όσων έχουν στρογγυλοκαθίσει στην πρώτη θέση και πιστεύουν ότι ο κόσμος μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται με τους πολλούς στριμωγμένους στο πορτμπαγκάζ.

Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται κατά του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Οι πολίτες παντού με κάθε ευκαιρία δείχνουν σαν να επιδιώκουν την αποσυναρμολόγηση του κόσμου.

Οι λαοί αντιδρούν στο συναίσθημα του φόβου, επενδύοντας στο συναίσθημα της απελευθέρωσης. Η γενιά μου βγήκε στους δρόμους με το αίτημα για περισσότερη δημοκρατία στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Και τώρα, κοντά 30 χρόνια μετά το “τέλος της ιστορίας”, η δυτική δημοκρατία βασίζεται στα ίδια εργαλεία -φόβος- με τα οποία πάσχισε να μείνει στη ζωή ο υπαρκτός. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Ζούμε την αντίστροφη κίνηση».