Ο Βίας, ο μεγάλος σοφός της αρχαιότητας, έγραψε: «Το να είναι κανείς δυνατός στο σώμα, είναι έργο της φύσης: το να τολμά όμως να λέγει εκείνα που συμφέρουν στην Πατρίδα είναι γνώρισμα ψυχικής δύναμης και σύνεσης». Το βιβλίο που παρουσιάζουμε σήμερα αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα ψυχικής δύναμης και σοφίας του συγγραφέα του, καθηγητή Κωνσταντίνου Ρωμανού, αφού αποκαλύπτει,
χωρίς περιστροφές και αποσιωπήσεις ή ωραιοποιήσεις, θέματα ελληνικά και διεθνή, ακανθώδη και πολλαπλώς επικίνδυνα και καλυπτόμενα γι’ αυτό από πέπλο σιωπής, ή από προκατασκευασμένα εγκώμια και στρογγυλοποιήσεις τόσο από ξένες όσο και από εθνικές πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες και τα αντίστοιχα φερέφωνά τους.
Ο συγγραφέας, ως φιλόσοφος το επάγγελμα, καλλιεργεί, όπως οφείλει, την επιστήμη της αλήθειας, που είναι η φιλοσοφία κατά τον Αριστοτέλη, και διακρίνεται από ομότεχνούς του, Πανεπιστημιακούς και άλλους, που, αντί να υπηρετούν την αλήθεια της επιστήμης τους, επιδίδονται σε θεατρικές επιδείξεις και εισχωρούν σε κρατικούς μηχανισμούς. Αντίθετα, ο μη φιλόλογος Ρωμανός ασχολείται ακόμα και με την ερμηνευτική αποκατάσταση του Ισοκράτη, σχετικά με το «της ημετέρας παιδείας μετέχοντες» που, όπως γράφει ο Ρωμανός, «τα εντόπια παπαγαλάκια του πολυπολιτισμού πληροφορήθηκαν ότι μας διαβεβαίωσε ο Ισοκράτης πως Έλληνες είναι αδιακρίτως όλοι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας, ενώ ο Ισοκράτης ένα σχήμα λόγου χρησιμοποίησε, όπως π.χ. ο Kennedy στο Βερολίνο όταν είπε “Ich bin auch Berliner” δεν διανοήθηκε να πολιτογραφηθεί Γερμανός, ή όπως τελευταία είπαν «είμαστε όλοι Έλληνες». Αυτή η ταύτιση σημαίνει μόνο ή απεριόριστο θαυμασμό για κάποιον, ή συμπαράσταση.
Κάτω, λοιπόν, από το μικροσκόπιο της γενναίας φιλοσοφικής σκέψης αναλύονται στο παρουσιαζόμενο βιβλίο και στηλιτεύονται, με μοναδικά εκφραστικό και καίριο τρόπο και με πλούσια τεκμηρίωση από έγκυρες ελληνικές και ξένες πηγές, χωρίς τεχνητούς σοφιστικούς λόγους, διττούς, δύο λογιών, διπρόσωπους δηλαδή, όπως αυτό είναι το χαρακτηριστικό της σοφιστικής, και των σημερινών Ελλήνων και ξένων σοφιστών.
Αυτοί μετατοπίζουν τις έννοιες, όπως εύστοχα αναφέρεται στο βιβλίο με παράθεση αριστοτελικών παραδειγμάτων της μεσότητας της αρετής και αποκαλύπτονται έτσι οι σοφιστικές παρερμηνείες και απάτες τους. Και όπως παρατηρεί ο Ρωμανός «Στο επίκεντρο του εξελιγμένου προπαγανδιστικού σχεδιασμού βρίσκεται η σοφιστική μέθοδος της μετατόπισης του νοήματος των εννοιών.
Μιλούν π.χ. για «Πολιτική ορθότητα», ενώ εννοούν τη νεοταξική στρατηγική ιδεολογικής χειραγώγησης του λαού. Ψηφίζουν τον λεγόμενο «αντιρατσιστικό νόμο» σεβασμού δήθεν των «διαφορετικών» και του «Άλλου», ενώ πρόκειται για φίμωση της ελευθερίας έκφρασης γνώμης ή κριτικής, και όπου οι σοφιστές της παγκοσμιοποίησης με την έντεχνη μετατόπιση των εννοιών ερμηνεύουν π.χ. την προστασία του εθνικού εδάφους, της νόμιμης δηλαδή συλλογικής ιδιοκτησίας, ως «δυσανεξία» απέναντι στη διαφορετικότητα.
Ακόμη μετατοπίζουν την έννοια του φόβου απέναντι στους εποίκους και λαθρομετανάστες ως «ξενοφοβία», «ισλαμοφοβία» και πάει λέγοντας. Με αυτές τις δόλιες μεθοδεύσεις ολοκληρώνεται σιγά-σιγά η μετάλλαξη του ελληνικού πληθυσμού, με την απώλεια του εννοιολογικού διαχρονικού κώδικα. Το βιβλίο επιχειρεί να εξοικειώσει τον αναγνώστη με τους ορισμούς.
Να προσθέσω εγώ το πώς μιλούν οι σημερινοί πολιτικοί και πνευματικοί παραχαράκτες κάθε έννοιας. Χρησιμοποιώντας το αντίθετο της αλήθειας λεξιλόγιο, μιλούν π.χ. για ευελιξία, ενώ πρόκειται για επικίνδυνη επισφάλεια. Κάνουν λόγο για επενδύσεις, ενώ πρόκειται για πλιάτσικο. Το βιβλίο «Από την Εθνοκτονία στην Αφύπνιση» αποτελεί ακριβώς αντίλογο στη Σοφιστική των εκπροσώπων της Νέας Τάξης που κάνουν το ψέμα αλήθεια, προσδίδοντας στους παράλογους ισχυρισμούς τους ικανή αληθοφάνεια για να εξασφαλίσουν την αποδοχή, αφού προηγουμένως με τη φλύαρη και κενή ιδεών σοφιστική τους έχουν παραζαλίσει και τα πλέον συνετά πνεύματα.
Φαντασιώνονται τους προοδευτικούς αυτοδιαφημιζόμενοι, και συμπεριφερόμενοι ως αναπαλαιωμένοι ντανταϊστές, οπαδοί και εκφραστές του λογοτεχνικού εκείνου κινήματος του 1916, που έφερε το όνομα Νταντά, μια ονομασία εσκεμμένα κενή νοήματος, που αποσκοπούσε να καταστρέψει την παραδοσιακή κοινωνία, την παιδεία και την τέχνη και που δεν αναγνώριζαν όρους «καλό» και «κακό» και ήταν και αυτοί διεθνιστές, δηλαδή απάτριδες, αυτοαποκαλούμενοι πολίτες του κόσμου.
Εδώ θέλω να υπογραμμίσω κάτι στο οποίο η ερμηνευτική μέθοδος του Ρωμανού με βοήθησε ιδιαίτερα για να το καταλάβω: Δηλαδή ότι τα πληθωρικά εμφανιζόμενα κατά καιρούς λεγόμενα κινήματα, με μορφές πολιτικής κινητοποίησης, όπως τα ανθρωπιστικά, αλληλεγγύης, καλλιτεχνικά, οικολογικά, φεμινιστικά, ομοφυλοφιλικά κ.ά., δεν είναι τίποτε άλλο παρά προσπάθειες δημιουργίας ενός είδους μειονοτήτων που θέλουν να προβάλλουν τη δική τους ταυτότητα, την ονομαζόμενη από τους ίδιους προοδευτική και που οδηγεί αναπόφευκτα, όπως αναλύει αυτάρεσκα και επιδοκιμαστικά ο καθηγητής της Οξφόρδης Paolo Pistoi, στη χειραφέτηση των ατόμων, από περιοριστικές μορφές αλληλεγγύης, όπως είναι ο εθνικισμός, η θρησκεία και ο τοπικισμός, οπότε και καθιερώνεται, όπως γράφει, το σύνθημα “black is beautiful” και ταυτόχρονα καταρρίπτονται οι μύθοι που θεμελίωσαν τη συλλογικότητα, και έτσι απεμπολείται η εθνική ταυτότητα και εγγράφεται η ατομική ταυτότητα του καθενός στο βιβλίο της ιστορίας.
Και, όπως ο ίδιος ο Οξφορδιανός, συνεχίζει: επαληθεύεται μετά απ’ αυτό η δυσφορία την οποία αισθάνεται και δοκιμάζει μια κοινωνία όταν τα θεμέλιά της αρχίζουν να τρίζουν, αφού μπαίνουν σε επεξεργασία αποδόμησης οι μύθοι που θεμελίωσαν τη συλλογικότητα και μετατοπίζονται τα όρια ως τροποποίηση της συλλογικής εθνικής συμπεριφοράς και των σχέσεων που θεμελιώνονται πάνω σε προγονικές σχέσεις συνέχειας. Δηλαδή, να προσθέσω εγώ, σπάει η συνέχεια του έθνους και εμφανίζονται νέες μορφές ταυτότητας. Σβήνουν επομένως οι συμβολικές σημασίες και οι πολιτιστικοί και εθνικοί κώδικες.
Ανατρέπεται η μια ταυτότητα από την άλλη. Και όλα αυτά χαρακτηρίζονται εκσυγχρονιστικά και νεωτερικά και οι πρόθυμοι επιστημονικοί αναλυτές τους, που λειτουργούν ως ενεργούμενα και επιχειρούν έντεχνα να τα επιβάλουν και όλοι αυτοί οι χειροκροτητές των κινημάτων επισείουν το φόβο της επανεμφάνισης του εθνικισμού εκ μέρους των Εθνών – Κρατών. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι από το Ρωμανό «επίγονοι του 1789», της Γαλλικής Επαναστάσεως και αποτελούν την «Επιδοτούμενη Avand Garde και με παραλλαγές τη «Δημοκρατία των μειονοτήτων».
Διαβάζοντας, λοιπόν, το βιβλίο του Ρωμανού αποκτούμε μια νέα κατανόηση όλων αυτών των αντικειμένων, προκαλείται μια αναδόμηση της σκέψης μας και ένας επαναστοχασμός πάνω σε θέματα αβασάνιστα υιοθετημένα, όπως η απονομή ιθαγένειας το Μεταναστευτικό, η Παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ξετυλίγεται στο βιβλίο το νήμα των ανομολόγητων και δόλιων στρατηγικών και μεθοδεύσεων των εθνοκτόνων αποδομητών του πολυπολιτισμικού προσανατολισμού.
Με σκέψη διαυγή, πρωτότυπη και οξυδερκή ο Ρωμανός υποστηρίζει θαρραλέα τις επιθέσεις που εξαπολύει κατά της εξωνημένης από τον Σόρος και τις ΜΚΟ κυρίαρχης πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας, υπεύθυνης για τη «χαμένη τιμή των Ελλήνων», χωρίς να ταράζεται από τις πολυάριθμες εχθροπάθειες τις οποίες διεγείρει.
Υπερασπίζεται την αλήθεια που κατέχει μετά από αναζήτηση και σοβαρή προσπάθεια και δεν διστάζει να αποκαλύψει π.χ. τη γελοιότητα της Σημιτικής άποψης ότι «εμπόδιο στην ανάπτυξη είναι η ιδιαιτερότητα των Ελλήνων» ή της ανάλογης εμβέλειας διατύπωσης, σύμφωνα με την οποία «προβάλλεται η αξίωση να γίνεται σεβαστή η διαφορετικότητα», οπότε έρχεται η εύστοχη και καυστική απάντηση του Ρωμανού ότι «Διαφορετικοί είναι και οι βιαστές, οι ληστές και οι δολοφόνοι. Δεν σεβόμεθα κάποιον επειδή είναι διαφορετικός, αλλά εάν και εφόσον είναι άξιος σεβασμού παρά το ότι είναι διαφορετικός. Τελεία και παύλα».
Προκειμένου να αντιμετωπισθεί η γελοιότητα της βαρύγδουπης νεοταξικής διαπίστωσης ότι όλοι άνθρωποι είμαστε, άρα έχουμε μια ταυτότητα παγκοσμιοποιημένη, και έτσι σβήνουν κατ’ αυτούς και οι Πατρίδες και οι πατριώτες και οι ιστορικές μνήμες και οι εθνικές ταυτότητες, ο Ρωμανός επιστρατεύει τον σαν στιλέτο σκωπτικό του τρόπο καιγράφει (στη σελίδα 123):
«Ο άνθρωπος διαφοροποιείται και μέσα σε άλλους πολιτισμούς και με την παιδεία, χωρίς να χάνει την ιδιοπροσωπία του, δηλαδή τη γλώσσα του, την ιστορία του, την πίστη του, τις αξίες του και την εντοπιότητά του, δηλαδή την πατρίδα του. Έχει δηλαδή πολλές ταυτότητες, ενώ μόνο τα ζώα έχουν μια ταυτότητα, η γάτα π.χ. δεν μιλάει γερμανικά στο Βερολίνο και ελληνικά στην Αθήνα• έχει την ίδια σήμανση, νιάου! Ούτε είναι η γάτα χριστιανός ή μουσουλμάνος, κομμουνιστής ή φιλελεύθερος. Αυτά ο Ρωμανός. Και ένας που του διάβασα το σχετικό χωρίο σχολίασε: και τα ζώα έχουν ταυτότητες, π.χ. άμα η γάτα είναι από σόι και τα ψάρια δεν τα τρώει και αν απολύσεις τα γαϊδούρια ενός χωριού, το καθένα πάει στο κατώι (σταύλο) το δικό του, εκεί που μεγάλωσε έστω κι αν είναι από άλλο χωριό».
Εκτός όμως της γελοιότητας των παγκοσμιοποιητών και των οπαδών τους, αποκαλύπτεται στο βιβλίο και η τραγικότητα της μεθοδολογίας τους στην εθνοκτονία και τη μετατροπή του Κράτους σε εχθρό του Έθνους με την «αφαίμαξη της ελληνικής ιδιαιτερότητας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με την ‘διαπολιτισμική αγωγή’ και τον ‘ψυχολογικό πόλεμο’ απέναντι στην ‘πολιτική ορθότητα’ με σύνθημα «Έξω η ξενοφοβία και ο ρατσισμός».
Και ενώ αυτό το σύνθημα θα έπρεπε να κυριαρχεί στη Γερμανία και στην Ιταλία λόγω φασιστικής προϊστορίας, μεταφέρεται με ανεξήγητο τρόπο στην Ελλάδα από ελληνόφωνους εντολοδόχους ξένων κέντρων γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι ξεστομίζεται από Έλληνες ένα τέτοιο ψευδέστατο σύνθημα κατά του Ελληνικού έθνους. Και σωστά διαμαρτύρεται ο Ρωμανός απ’ αυτή την αδικία της δυσφήμισης των Ελλήνων και του Ελληνισμού γενικότερα ως ρατσιστικού και ξενοφοβικού και ορθότατα παρατηρεί: ο όρος «αντιρατσισμός» αποκαλύπτεται ως κωδικός που χρησιμοποιούν οι πραγματικοί ρατσιστές για να αποδυναμώσουν τα φυσικά ανακλαστικά αυτοσυντήρησης των ανθρώπων.
Και ο μαχητικός και ελεύθερος χαρακτήρας του δικαίως εξεγείρεται και ως διορατικός και ειλικρινής επιστήμονας γράφει, για το τερατούργημα των κατασκευασμένων μειονοτήτων και την ποδηγέτηση από το κράτος της κοινής γνώμης, γεγονός που ισχύει όμως και για πολλές άλλες περιπτώσεις και υπογραμμίζει: «Προφανώς υπάρχει κάποια άλλη δύναμη πίσω από το κράτος, αόρατη δύναμη, η οποία ενάντια στη βούληση των πολιτών, ποδηγετεί το κράτος». Γράφει ότι: το προπαγανδιστικό οπλοστάσιο της Νέας Τάξης οδήγησε σε παγκοσμιοκρατούμενη παιδεία με συνέπεια τα προϊόντα αυτής της δήθεν «ελληνικής παιδείας», της προπαγάνδας δηλαδή του ανθελληνισμού, να εκπαιδεύονται οι νέοι ως απάτριδες και ριψάσπιδες με τη θεωρία της «ετερότητας» της «διαφορετικότητας» και της «ξενοφοβίας» και να οδηγούνται στη φυγή, και έτσι να έρθει ως φυσικό επακόλουθο η αντικατάσταση του πληθυσμού της Ελλάδας σε λίγες δεκαετίες.
Αλλά να προσθέσω και εγώ, σε επίρρωση όσων λέει ο Ρωμανός, ότι το Κράτος και συγκεκριμένα τον ΣΥΡΙΖΑ τον στηρίζουν Πανεπιστημιακοί υπογράφοντας μανιφέστα πριν ακόμη γίνει κυβέρνηση του τύπου όπως «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να συνδυάσει κεντρική πολιτική παρέμβαση και κινηματικές πρακτικές, δηλαδή πρακτικές που φέρνουν κόσμο στο κίνημα» και το κερασάκι που αποκαλύπτει την προπαγάνδα που ασκείται στα Πανεπιστήμια από τους Πανεπιστημιακούς.
Γράφουν στο ίδιο κείμενο στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ οι αδιάντροποι υπογραφόμενοι Πανεπιστημιακοί καθηγητές: «Από μεριάς μας, αφενός θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας στο χώρο του Πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης, γενικότερα, με προσήλωση στην αρχή της αυτονομίας των μαζικών χώρων, και παράλληλα θα ενταχθούμε στις οργανωτικές δομές που διαμορφώνονται, ώστε να αντιπροσωπευθούμε στις συνδιασκέψεις που θα γίνουν. Και ελπίζουμε που δεν θα είμαστε οι μόνοι από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα προχωρήσουμε σε τέτοιες κινήσεις».
Και όντας πια κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ προσλαμβάνει στο Υπουργείο Παιδείας ο Υπουργός Μπαλτάς, μερικούς από τους προπαγανδιστές, αυτούς που υπογράφουν το μανιφέστο, ως συμβούλους σε θέματα Παιδείας και Εκπαιδευτικής Πολιτικής και κυρίως σε ζητήματα που αφορούν, όπως αναφέρεται, στη διδασκαλία της ιστορίας και σε θέματα Εκκλησιαστικών σπουδών και παράλληλα συγκροτείται Επιτροπή «σοφών», (σοφοί είναι οι υπογράφοντες, από τον Τσίπρα) για τις αλλαγές στο Κράτος, το Πολιτικό Σύστημα και το Σύνταγμα.
Και σαν να μην έφταναν αυτά δημιουργήθηκε και ένας νέος θεσμός που ονομάζεται «Αρχαιολογικοί Διάλογοι» και όπως διευκρινίζουν πρόκειται για «αναστοχαστικό διάλογο για τις αρχαιότητες και την αρχαιολογία» και θέλει να συνεισφέρει, όπως τονίζεται από τους πρωτεργάτες, «στη συζήτηση για το ρόλο και τη σημασία των αρχαιοτήτων και της αρχαιολογίας σήμερα». Δηλαδή το ξερίζωμα ξεκινάει από τους αρχαίους τάφους.
Με συνεδρίες λοιπόν και ανακοινώσεις θεματικές όπως: «Μια στρωματογραφία του μίσους. Η αβάσταχτη αρχαιότητα της Ελληνικής Ακροδεξιάς», άλλη «θανατολαγνεία και θανατοπολιτική στις σύγχρονες αναβιώσεις αρχαιοελληνικού ήθους» και ακολουθούν άλλες δύο εισηγήσεις της ίδιας εθνοκτόνου πηγής όπως οι ακόλουθες: «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια: ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει; (με ερωτηματικό). Δεξιά και ακροδεξιά στο πεδίο της Ιστορίας» και τέλος άλλη επιστημονική, μέσα σε εισαγωγικά, ανακοίνωση με θέμα: «οι φαιές αρχαιολογίες του γηπέδου και των «εθνικών μνημείων», όλες έχουν συντονίστρια μια Εσθήρ Σολομών και η αποκορύφωση με άλλη συντονίστρια, κάποια Μάρλεν Μούλιου, έρχεται η ανακοίνωση με θέμα: «Ο ρόλος της υλικότητας των συμβόλων στη συγκρότηση εθνικών ταυτοτήτων».
Πως λοιπόν μπορεί κανείς να μην συμφωνήσει με όσα καταγγέλλει στο βιβλίο του ο καθηγητής Ρωμανός και αφού εκ των πραγμάτων επαληθεύεται, με όσα διαπιστώνει, αναλύει και προτείνει για την αναγκαία αφύπνιση του Ελληνισμού όταν γράφει ότι τα τελευταία χρόνια έχουν προσληφθεί αποκλειστικά επιστήμονες με ιδεολογικό πρόσημο την παγκοσμιοποίηση και γι’ αυτό επιβάλλεται η απόλυση ενός αριθμού αυτών των καθηγητών και προσλήψεις άλλων με εθνική αντίληψη. Και επισημαίνει πολύ σωστά ότι έχουμε εξαγορασμένες συνωμοτικές ηγεσίες και διαπλεκόμενους πολιτικούς που πρόδωσαν τους όρκους τους να προστατεύσουν το έθνος και την αναπαραγωγή του και γι’ αυτό πρέπει να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά (σελ. 251 – 252).
Σε στενή συνάφεια με αυτά έρχεται η παράθεση στο βιβλίο της προφητικής όπως αποδεικνύεται συνέντευξης το 2010 στο τηλεοπτικό κανάλι του Ισραήλ της Barbara Lerner Spectre όπου είπε: «Η Ευρώπη έχει εισέλθει στην πολυπολιτισμική φάση, και οι Εβραίοι θα είναι το κέντρο αυτής. Είναι μια γιγαντιαία μετάλλαξη και οι Εβραίοι θα γίνουν μισητοί λόγω του αρχηγικού τους ρόλου». Φαίνεται λοιπόν, όπως προκύπτει από τα πράγματα που σαφέστατη εικόνα τους μας δίνει ο καθηγητής Ρωμανός στο πραγματικά αποκαλυπτικό βιβλίο του, ότι οι πρωτεργάτες και γενάρχες του πολυπολιτισμού στοχεύουν με ιδιαίτερη αγριότητα στην Ελλάδα και αναθέτουν ρόλους ηγεμονίας σε πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τους στόχους της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της Παγκόσμιας Κυβέρνησης και που δεν είναι άλλοι από αυτούς που σκιαγράφησε ο ηθικός αυτουργός και σχεδιαστής της άλωσης της Κύπρου Κίσινγκερ, που είπε ότι ο Ελληνισμός πρέπει να χτυπηθεί στις πολιτιστικές τους ρίζες, δηλαδή να καταλυθεί ως έθνος – κράτος και έτσι να σβήσει η εθνική ταυτότητα του Ελληνικού λαού. Δυστυχώς όμως αυτός ο εισαγόμενος ανθελληνισμός βρίσκει Ελληνικές ηγεσίες πρόθυμους υπηρέτες των επιταγών του.
Άλλωστε και ένας άλλος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στο βιβλίο του για τη Σύγκρουση των Πολιτισμών και τον ανασχηματισμό της παγκόσμιας τάξης έγραφε γύρω στο ΄90: Ο όρος «παγκόσμιος πολιτισμός θα μπορούσε να ονομαστεί «Κουλτούρα του Νταβός», όπου κάθε χρόνο χίλιοι περίπου επιχειρηματίες, τραπεζίτες, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, Πανεπιστημιακοί καθηγητές, δημοσιογράφοι απ’ όλες τις χώρες του κόσμου συναντώνται στο Νταβός της Ελβετίας και ελέγχουν σχεδόν όλα τα διεθνή ιδρύματα, πολλές από τις κυβερνήσεις του κόσμου καθώς και το μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας οικονομίας και στρατιωτικής δύναμης και κυριαρχούν στην παγκόσμια αναμετάδοση των πληροφοριών».
Είναι γνωστό άλλωστε ότι επί Κλίντον δόθηκε απόλυτη ισχύς στους διεθνείς και υπερεθνικούς οργανισμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κλπ, που αγνοούν τα εθνικά σύνορα.
Όμως, έρχονται τώρα πια ευχάριστα μηνύματα και από την Ευρώπη. Διαβάζουμε στη Liberation ότι ο προκρινόμενος από τους ψηφοφόρους του για πρόεδρος σχεδόν σε όλη τη Γαλλία Φρανσουά Φιγιόν, στο πρόγραμμά του αντιτίθεται σθεναρά στο δικαίωμα της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για τη μετανάστευση και το Ισλάμ.
Επίσης δηλώνει ότι θα επαναφέρει τις χαμένες αξίες της Γαλλίας και οι ψηφοφόροι του πιστεύουν ακράδαντα ότι κατά την προεδρία του θα φροντίσει την παιδεία των πολιτών που έχει εξαφανιστεί μαζί με τη γαλλική γλώσσα. Για το νυν πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, οι οπαδοί του Φιγιόν υποστηρίζουν ότι ο ίδιος πίστευε μόνο στο Σαρλί Εμπντό. Αλλά για εμάς, συνεχίζουν, η δολοφονία ενός ιερέα από Τζιχαντιστές ήταν κάτι τρομερό.
Κλείνω με την προτροπή να διαβάσετε αυτό το βιβλίο που θα οδηγήσει στον αναστοχασμό αλλά και στην πικρή διαπίστωση ότι ενώ τα έλεγε τόσα χρόνια ο Ρωμανός αυτά που ήρθαν σήμερα, εμείς αδιαφορήσαμε. Τώρα όμως είναι καιρός αφύπνισης. Τώρα που, όπως αναφέρεται στο βιβλίο, και είναι γεγονός «το πατριωτικό κίνημα» ανεβαίνει έχοντας εμπλουτισθεί με την πικρή γνώση των σοφιστικών τεχνικών της Νέας τάξης»
.............................................
Η Μαρία Μαντουβάλου είναι Καθηγήτρια Βυζαντινής και Μεσαιωνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Από την παρουσίαση του βιβλίου του Κωσταντίνου Ρωμανού, καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου «Από την εθνοκτονία στην αφύπνιση. Αντίλογος στη Σοφιστική της Νέας Τάξης» Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016, ώρα 7
Μέγαρο της ΕΣΗΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου