Να νικήσουμε το φόβο, που δημιουργούν οι ψευτοηθικολογίες του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους

 Αθανάσιος Καρανάσιος

Ακούμε καθημερινά από τα ΜΜΕ για δανειστές και οφειλέτες για αυτούς που βοηθούν και γι αυτούς που εξαπατούν τους χορηγούς τους. Για τους καλούς εταίρους και

τους κακούς Έλληνες. Για τους δουλευταράδες Γερμανούς και για τους τεμπέληδες Έλληνες. Βλέπουμε συνέχεια στις τηλεοπτικές οθόνες να εκτυπώνονται και αραδιάζονται σε στοίβες αυτά τα παλιόχαρτα, οι φωτοτυπίες τα ευρώ. Γιατί όλα αυτά; Μα απλούστατα: Για να περάσουν στο υποσυνείδητο του αγαθιάρη θεατή την «αξία του χρήματος και την ηθική του χρέους»!

Πάντα, σύμφωνα με το κριτήριο της προϊστορίας (η οποία προϊστορία είναι παρούσα σε όλες τις εποχές) η βασική σχέση της κάθε κοινότητας με τα μέλη της είναι η σχέση του πιστωτή και του χρεώστη, του δανειστή και του οφειλέτη.

Ζει κανείς σε μια κοινότητα; Απολαμβάνει τα προνόμιά της; Ε τότε έχει αναλάβει την υποχρέωση απέναντι στην κοινότητα, να απέχει από ζημιές και εχθρικές ενέργειες. Τι θα συμβεί στην αντίθετη περίπτωση; Η «ανώτατη αρχή» έχει εγκαθιδρύσει το νόμο. Αντιμετωπίζει τις παραβάσεις και τις πράξεις ανυπακοής, ως.. π α ρ α β ά σ ε ι ς.. του ν ό μ ο υ.. ως ανταρσία εναντίον του νόμου και.. ό χ ι.. αν.. π ρ ο κ ά λ ε σ α ν.. αυτές οι παραβάσεις.. ζ η μ ί α! 

Κατά συνέπεια, μόνο μετά την εγκαθίδρυση του νόμου, υπάρχει «δίκαιο» και «άδικο» και όχι μετά την πράξη της παράβασης. Το λιγότερο που μετράει εδώ είναι η άμεση ζημιά, την οποία προκάλεσε ο «ένοχος», ανεξάρτητα από αυτήν ο «εγκληματίας» είναι πάνω από όλα «παραβάτης», ένας παραβάτης του «συμβολαίου» και του λόγου που έδωσε στην κοινότητα (βλ. ηθικοπλάστες φιλοσόφους και νομοθέτες από τους Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλης έως και τον Καντ κ.λπ).

Ο εγκληματίας είναι ο χρεώστης, ο οποίος δεν ξεπληρώνει τα οφέλη και τις χορηγίες που πήρε, δηλαδή τα «χρέη» του. Επομένως, όπως είναι δίκαιο, όχι μόνο του στερούν στο εξής όλα τα αγαθά, αλλά και εξαντλούν απάνω του όλη την αυστηρότητα με το πιο βάρβαρο τρόπο. Ο οργή του δήθεν «ζημιωμένου» πιστωτή πέφτει σαν κεραυνός. Κάθε ανοχή και επιείκεια εκλείπει. Ο ανθρωπισμός, η συμπόνια, η αλληλεγγύη, η κατανόηση, η συντροφικότητα, η αδελφοσύνη, η ευπρέπεια, η κοινωνικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η καλοσύνη, οι «ηθικές αρετές» γίνονται άγνωστες λέξεις και έννοιες.

Αναδεικνύεται το ζωώδες ένστικτο: Η δίψα για ηδονή. Η σεξουαλική παρόρμηση. Τότε εξουσιάζουν η φιλαυτία, ο εγωισμός, η μνησικακία, η εκδικητικότητα, η λύσσα. Τότε ο «πιστωτής», ο «βοηθός» απεκδύεται την λεοντή του προβάτου και εμφανίζει πρόσωπο του λύκου! Τότε «ο άνθρωπος είναι ο λύκος απέναντί στον συνάνθρωπό του». Τότε αρχίζει η μεγαλοπρεπής γιορτή. 

Η γιορταστική διονυσιακή χαρά. Τότε εφαρμόζεται η σκληρότητα, ο σαδισμός. Σταματάει το απατηλό δίκαιο της ειρήνης (καθόσον η ειρήνη αποτελεί μια μορφή πολέμου). Υπάρχει μόνο ένα και μοναδικό, το δίκαιο του πολέμου: «Ουαί τοις ηττημένοις»! Θριαμβεύει το συναίσθημα της υπεροχής, της κατάκτησης, της ανωτερότητας, του ρατσισμού. 

Αποθεώνεται το «Deutschland ueber alles» (Η Γερμανία πάνω από όλα). Τότε οι Γερμαναράδες ως άλλοι θεοί και φίλοι των σκληρών θεαμάτων απολαμβάνουν την καύση στα κρεματόρια. Κάθε κακό είναι δικαιολογημένο. Κάθε βασανισμός θεμιτός. Οι θεσμοί επιβάλλουν την τάξη. Αγαπητές μου κυρίες και συμπαθέστατοι κύριοι: Ιδού ο ευρωπαϊκός εξανθρωπισμός, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, τα ευρωπαϊκά ιδεώδη και το ευρωπαϊκό κεκτημένο!

Αν λάβει όμως κανείς υπόψη του, ότι όλα στηρίζονται σε μια απλή απάτη; Θα πρέπει επιτέλους όλοι να την μάθουν: Όπως λειτουργεί το (μαφιόζικο) τραπεζικό σύστημα, το χρήμα παράγεται από το μηδέν! Αποκτά αξία άμα την έκδοσή του ως δάνειο. Επομένως, το δάνειο είναι αέρας κοπανιστός! 

Μα πως δανείζουν από το υστέρημά τους π.χ. οι Γερμαναράδες, όταν και οι ίδιοι χρωστάνε τα άντερά τους; Το ίδιο και οι Αμερικάνοι, οι Γάλλοι κοκ. Οι αρχικοί αυθαίρετοι άυλοι αριθμοί στις οθόνες μετουσιώνονται (υλοποιούνται) σε πράγματα, σε αγαθά, σε δημόσια και ιδιωτική περιουσία, σε εθνική κυριαρχία, σε ατομική δουλοποίηση, σε εξόντωση.

Καραμπινάτοι προδότες και ευτελείς κομπιναδόροι μεταπράτες είναι η ελληνόφωνη πολιτική και οικονομική ελίτ που πρόσδεσε τη χώρα και του Έλληνες σ αυτή την μεγαλειώδη κι όμως απλή απάτη!

Κοντολογίς κατά τα ανωτέρω:

- Ψεύτικες είναι οι ενοχές και τα δάνεια.

- Δεν έχουν έδραση η περί αυτών ηθικολογία και το «δίκαιο».

- Ζημία δεν υπάρχει στον «πιστωτή» απατεώνα τραπεζίτη, τουναντίον γίνεται αρπαγή πραγματικού πλούτου από αυτόν.

- Πόλεμος γίνεται με υπερόπλο, το απατηλό χρήμα σε βάρος του ανυποψίαστου δανειζόμενου.

Ένα είναι το ηθικόν δίδαγμα του σημερινού ευαγγελίου είναι ένα: «Tabula rasa» (άγραφος πίνακας), που αναλύεται.. Να κάνουμε χώρο σε καινούργια πράγματα, με άλλη (θετική) ψυχολογία, με άλλη δυναμική. Να διαγράψουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες με βδελυγμία την ηθική (ενοχή) του χρέους (βλ. Νίτσε, η γενεαλογία της ηθικής)). 

Να νικήσουν το φόβο! Να δουν τους «δανειστές» και τους «εταίρους» ως εχθρούς. Να προστατέψουν την δημόσια και ιδιωτική περιουσία τους, τις οικογένειές τους, την αξιοπρέπειά τους. Να προστατέψουν την Ελλάδα τους !!! Δεν υπάρχει «μαζί τα φάγαμε». Υπάρχει το «μαζί μας τρώνε». Να αμυνθούμε! Αι σιχτίρ!