Η σημαία δεν είναι ένα απλό πανί

Στέλιος Γκίνης

Ένας τέως Υπουργός αυτής της κυβέρνησης, δήλωσε πριν από ένα μήνα ότι η σημαία είναι ένα απλό πανί! Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω με αυτή τη δήλωση. Να γελάσω, γιατί τόσο μεγάλη κουταμάρα είχα χρόνια να ακούσω. Και είναι μεγάλη βλακεία, γιατί χαρακτηρίζει τον Μανώλη Γλέζο ως κλέφτη ενός …
υφάσματος, που άρπαξε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη το 1941. Όλοι εμείς που τον χαρακτηρίσαμε ήρωα κάναμε λάθος! Να γελάσω λοιπόν με αυτή τη μπούρδα του τέως Υπουργού, παρά να στενοχωρηθώ, που μας κυβερνούν τόσο χαμηλού επιπέδου πολιτικοί.

Με την ευκαιρία αυτή, ας θυμηθούμε λίγα από την ιστορία της ελληνικής σημαίας. Έχει εννέα λουρίδες μπλε και άσπρες εναλλάξ, όσα και τα γράμματα της λέξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και όσες συλλαβές έχει το σύνθημα του αγώνα για την ανεξαρτησία της πατρίδας μας,  " ελευθερία ή θάνατος."

Στην αρχή της επανάστασης του 1821, αλλά και στα προηγούμενα επαναστατικά κινήματα των Ελλήνων , η κάθε ομάδα ενόπλων είχε τη δική της σημαία  ,το δικό της  φλάμπουρο ή μπαϊ ράκι Συνήθως όμως για σημαία είχαν το λάβαρο της εκκλησίας τους. Το Σεπτέμβρη του 1821 όταν «έπεσε» η Τριπολιτσά στα χέρια των επαναστατημένων Ελλήνων, ο Παπαφλέσσας έσχισε το εσωτερικό του ράσου του, δηλαδή τη μπλε φόδρα και την έκανε σημαία σχηματίζοντας στη μέση ένα λευκό σταυρό με ένα κομμάτι από τη φουστανέλα ενός οπλαρχηγού. Αυτή τη μπλε σημαία με τον άσπρο σταυρό στη μέση, την ύψωσε ο Παπαφλέσσας στη θέση της τούρκικης.

Τον επόμενο χρόνο το 1822 στην πρώτη εθνοσυνέλευση αποφασίστηκε ότι τα χρώματα της ελληνικής σημαίας θα είναι μπλε και άσπρο όπως και σήμερα.
Εμείς, κάποιας ηλικίας, μάθαμε από τους δασκάλους μας να σεβόμαστε τη σημαία μας και όλοι ξέραμε ποιήματα για τη σημαία, όπως το εξής:

«Πάντα κι όπου σ’αντικρίζω με λαχτάρα σταματώ και περήφανα δακρύζω
Ταπεινά σε χαιρετώ».

Θυμάμαι ένα περιστατικό, που συνέβη στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του ’50.Κάθε απόγευμα με τη Δύση του Ηλίου, γινόταν υποστολή της σημαίας στο Υπουργείο Ναυτικών, ενώ άγημα ναυτών απέδιδε τιμές. Οι περαστικοί εκείνη την ώρα σταματούσαν με σεβασμό καιΚαι  σε στάση προσοχής, βγάζοντας το καπέλο τους. Ένα απόγευμα λοιπόν, ένας καστανάς λιγα μέτρα από την είσοδο του Υπουργείου δε σηκώθηκε από τη θέση του την ώρα που γινόταν η υποστολή της γαλανόλευκης. 

Ο επικεφαλής αξιωματικός του αγήματος τον αγριοκοίταξε και αφού τελείωσε η υποστολή, τον πλησίασε και τον μάλωσε, γιατί δε σηκώθηκε από τη θέση του να σταθεί προσοχή. Ο καστανάς με τα δυο του χέρια μετακίνησε τη «φουφού» με τα κάστανα και δείχνοντας τα κομμένα πόδια του είπε.  «Άφησα τα πόδια μου στο μέτωπο γι’αυτή τη σημαία και δεν μπορώ να σταθώ όρθιος».

Ο αξιωματικός ξαφνιάστηκε. Έκανε δυο βήματα πίσω, στάθηκε προσοχή και τον χαιρέτισε στρατιωτικά, όπως αρμόζει στους ήρωες.

Όλα αυτά για ένα απλό πανί κύριε Υπουργέ ; Ντροπή !