Ψήφισε ΔΡΑΧΜΗ, Ψήφισε Ελλάδα

Οικογενειάρχη μεροκαματιάρη των 500-700 ευρώ, βλέπεις τη ζωή σου να καταρέει, να μην μπορείς να συντηρήσεις την οικογένειά σου, να έχεις άνεργα παιδιά. Και ακούς ακόμα τους βασανιστές μας να σου λένε ότι το ευρώ είναι η μόνη λύση. Και ότι αν πάμε στη δραχμή, θα κατέβει ο ίδιος ο Αρμαγεδών και θα μας ρουφήξει το αίμα. Προφανώς έχεις πολύ αδύνατη μνήμη,αν ξέχασες πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε τώρα με το ευρώ.

Άμεση ανάγκη η αποχώρηση από την ευρωζώνη

Τον γύρο της Ευρώπης έκανε το απόσπασμα από το βιβλίο του πρώην ισπανού πρωθυπουργού Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, με τίτλο«Το δίλημμα», πως «το πρόβλημα με το ευρώ είναι ότι σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τη Γερμανία και όχι τις άλλες χώρες». Η προβολή που δόθηκε, σε συνδυασμό με αντίστοιχες επικρίσεις και προβληματισμούς που διατυπώνονται από χώρες όπως η Γαλλία, έχει ξεχωριστή σημασία για έναν και μόνο λόγο: Επειδή η κριτική του Θαπατέρο διατυπώνεται σε μια συγκυρία κατά την οποία η κρίση της ευρωζώνης, όπως συμβατικά ξεκίνησε με το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην περιφέρεια, υποτίθεται ότι έχει λυθεί. Η συζητούμενη έξοδος της Ιρλανδίας στις αγορές και το τέλος της περιόδου βαθιάς ύφεσης στην Ελλάδα επιτρέπουν να κυκλοφορούν εκ νέου αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον της οικονομίας.

Ο τρομακτικός κόσμος της ευρωζώνης

Δέκα χρόνια μετά την είσοδο μας στη ζώνη του Ευρώ και αλλά δέκα από την προσυπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ, και παρά τα διακυρησόμενα για μια νέα ισχυρή Ελλάδα, η Πατρίδα βρίσκεται στη μεγαλύτερη της κρίση από τότε που έγινε ελεύθερο κράτος. Με τη λέξη κρίση εδώ εννοείται ότι δεν υπάρχει καλή προοπτική αλλά φτώχεια και υπανάπτυξη για τις επόμενες γενιές υπό τον χλευασμό των υπολοίπων Ευρωπαϊκών Λαών. Σαν Έθνος και σαν νοικοκυραίοι αξίζαμε αυτή την μοίρα άραγε?

Χωλαίνει η ανάπτυξη στην ευρωζώνη

Οι προσδοκίες ανάκαμψης στην ευρωζώνη σκοντάφτουν ξανά σύμφωνα με τα στοιχεία του Νοεμβρίου, ενώ η απόκλιση βαθαίνει. Το τρίτο τρίμηνο του 2013 δείχνει ιδιαίτερα αναιμικά στοιχεία ανάπτυξης, σύμφωνα με τα νούμερα της Eurostat που δόθηκαν στη δημοσιότητα.Το τρίτο τρίμηνο του 2013, σε σχέση με το προηγούμενο, το ΑΕΠ στην ευρωζώνη σημείωσε οριακή αύξηση κατά 0,1% και στην «ΕΕ των 28» κατά 0,2%.

Αποκαλύπτουμε τα σχέδια κυβέρνηση και αντιπολίτευσης για την αντιμετώπιση της Αγκέλας Δωροθέας Μέρκελ

Ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Άντώνης Σαμαράς,για άλλη μια φορά επιχειρεί την προσέγγιση της Αγκέλας Δωροθέας Μέρκελ για να την παρακαλέσει γονυπετής για μια ποιο  ευνοϊκή μεταχείριση της χώρας μας από το Δ’ Ράϊχ.  Στα πλαίσια του κυβερνητικού σχεδίου, προβλέπεται η συγκρότηση μιας ειδικής εθνικής αντιπροσωπείας από το σύνολο της ευρωλάγνου ελληνικής Βουλής.

Οι εκπρόσωποι των ευρωραγιάδων θα μεταβούν στο Βερολίνο και θα προσφέρουν παραδοσιακά ελληνικά καλούδια με καλαθάκια από ελιές, φέτα, χωριάτικο ψωμί, ούζο και άλλα εδέσματα της πατρώας γης. Και επιπλέον, με συνοδευτικές γαλιφιές και τσαλιμάκια θα καλοπιάσουν τους ευρωνταβατζήδες για να δείξουν επιτέλους έλεος για τη φτωχή πλην έντιμον Ελλάδα. Η «υπερήφανη» εθνική μας αντιπροσωπεία θα άδει άσμα που φέρει τον τίτλο «Ευρώ, ευρώ, σε υμνούμε λατρευτά», εμπνευσμένο από το γνωστό παλαιό μοτίβο «Ελιά, ελιά και Κώτσο Βασιληά».

Να τελιώνουμε με τη χούντα του ευρώ πριν αυτή τελειώσει τη χώρα

Σύντομα μπαίνουμε στον έκτο χρόνο της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας, με τον ελληνικό λαό να πορεύεται στο δρόμο της απέραντης φτωχοποίησης, της δυστυχίας, της υποτέλειας. Η κατάληψη της χώρας από ξένους επιβουλείς της ανεξαρτησίας της, δεν έγινε με τις κλασικές συνταγές της στρατιωτικής βίας, με εισβολή τάνκς από το εξωτερικό ή το εσωτερικό, όπως το 1940 με τις Χιτλερικές ορδές ή το 1967 με τη χούντα των συνταγματαρχών. 

Η ανάπτυξη δε θα έρθει μέσα στην Ε.Ε. και την ΟΝΕ

Τα Μνημόνια που υπέγραψε η Ελλάδα περιλαμβάνουν και σχέδιο ανάπτυξης. Η μία του πλευρά είναι η δημοσιονομική σταθεροποίηση, με περικοπές των δημοσίων δαπανών και αύξηση της φορολογίας. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, ώστε να αποπληρώνεται το χρέος. Η άλλη πλευρά του σχεδίου είναι οι αναπτυξιακές «μεταρρυθμίσεις», με συντριβή των μισθών, ιδιωτικοποιήσεις και απελευθέρωση των αγορών. Η λογική είναι να μειωθεί το κόστος της εργασίας και να συρρικνωθεί το αναποτελεσματικό κράτος, ώστε να γίνει ο ιδιωτικός τομέας ατμομηχανή της ανάπτυξης.

Ο συνδυασμός αποδείχθηκε καταστροφικός, όπως είχαν προβλέψει όσοι παρακολουθούν το ΔΝΤ στις αναπτυσσόμενες χώρες. Το κυνήγι του πρωτογενούς πλεονάσματος δημιούργησε ύφεση, που στην περίπτωση της χώρας μας αποδείχθηκε πρωτοφανής γιατί η δημοσιονομική προσαρμογή ήταν τεράστια και ταχύτατη. Η ύφεση συνέβαλε στην κατάρρευση των μισθών μέσω της τεράστιας ανεργίας. Εκανε όμως τις άλλες «μεταρρυθμίσεις» πολύ πιο δύσκολες γιατί δημιούργησε περιβάλλον φτώχειας, ανασφάλειας και απογοήτευσης. Τα συμφέροντα που λυμαίνονται την ιδιωτική οικονομία ισχυροποίησαν τη θέση τους, ενώ ο κατεξευτελισμένος δημόσιος τομέας φρόντισε μόνο να αμυνθεί.