Η νέα γεωγραφία της αναλογικής και ο ευρύτερος σχεδιασμός του πρωθυπουργού

Μανώλης Κοττάκης

Υπάρχουν δύο τρόποι για να αναλύσει κανείς την πρωτοβουλία Τσίπρα για την απλή αναλογική: Ο πρώτος είναι ο κλασικός συντηρητικός: Η Αριστερά κάνει ζαβολιές όταν πρόκειται να χάσει. Η Δεξιά ποτέ δεν άλλαξε τους κανόνες για να δυσκολέψει τη ζωή των αντιπάλων της, όταν οι ήττες της ήταν βέβαιες. Και το 1993 και το 2009 ο Μητσοτάκης και ο Καραμανλής έχασαν με ενισχυμένη αναλογική. Ούτε ψήφισαν νόμο τύπου αναλογικής, όπως ο Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας το 1989, ούτε έφεραν νόμο για συμπράξεις κομμάτων λίγο πριν από την παράδοση της εξουσίας, όπως ο Κώστας Σημίτης το 2004. Η Δεξιά συμπεριφέρθηκε ως άρχοντας στις ήττες της μεταπολιτευτικά.

Ιδού το άγριο δούλεμα με τον εκλογικό νόμο

Γιώργος Χαρβαλιάς

Γιατί θέλει ο Τσίπρας την αλλαγή; Επειδή τον καλεί η αριστερή του συνείδηση και η ευαισθησία για την «απλή, άδολη» αναλογική;

Διαστάσεις κακοστημένης πολιτικής φάρσας παίρνει η έναρξη των διαβουλεύσεων για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, χωρίς το ζήτημα να προκύπτει, ούτε κατά διάνοια, ως προτεραιότητα για τον απλό λαό που έχει άλλα βάσανα στο κεφάλι του. Οι προσκλήσεις των πολιτικών αρχηγών στο πρωθυπουργικό μέγαρο για μια... πρώτη συζήτηση εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τον σχεδιασμό του Αλέξη Τσίπρα, που έχει κάθε λόγο να «απλώνει τραχανάδες», δεξιά και αριστερά, μήπως και φύγουν τα φώτα της δημοσιότητας από τα προβλήματα της καθημερινότητας.