Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των
αλιέων, δείχνουν ότι υπάρχει ακόμα απόθεμα ψυχής και αντίστασης στα σπλάχνα της
ελληνικής κοινωνίας που συνθλίβεται από το καταστροφικό ευρωμνημόνιο. Όμως, οι αγωνιστές
της υπαίθρου που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στο επερχόμενη βίαιη εξόντωσή
τους, οφείλουν να κατανοήσουν τα βαθύτερα αίτια όλων αυτών που συμβαίνουν στην
πληγωμένη μας πατρίδα και να τα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Οι μαζικές κινητοποιήσεις αν παραμείνουν στα όρια της
διαμαρτυρίας, της επαναστατικής γυμναστικής, αν δε συνοδεύονται από όραμα και
ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για έξοδο από την κρίση, θα καταλήξουν στο
πουθενά. Θα οδηγηθούν στο μοιραίο τέλος που είχαν τα κινήματα των πλατειών.
Εκεί όπου συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες που έριχναν πιστολιές
στον αέρα χωρίς πολιτική πρόταση και σκοπό. Και τελικά αφού λειτούργησαν ως
βαλβίδες εκτόνωσης, σύντομα εκφυλίστηκαν και έκλεισαν τη φλόγα της οργής στα σπίτια,
οδηγώντας τους αγανακτισμένους στην
αποδοχή του μοιραίου.