Οι αγρότες έχασαν τη μάχη γιατί δεν είχαν όραμα. Αλλά ο πόλεμος δεν χάθηκε ακόμα

Θεόδωρος Κατσανέβας

Όταν ξεκίνησαν και κορυφώθηκαν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων, είχαμε γράψει ότι αυτό δείχνει πως υπάρχει ακόμα απόθεμα ψυχής και αντίστασης στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας που συνθλίβεται από το καταστροφικό ευρωμνημόνιο. Αλλά προειδοποιήσαμε ότι, οι αγωνιστές της υπαίθρου που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στο επερχόμενη βίαιη εξόντωσή τους, όφειλαν να κατανοήσουν τα βαθύτερα αίτια της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας και να τα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Οι μαζικές κινητοποιήσεις όταν παραμένουν στα όρια της διαμαρτυρίας, της επαναστατικής γυμναστικής, αν δε συνοδεύονται από όραμα και ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για έξοδο από την κρίση, καταλήγουν στο πουθενά. Οδηγούνται  στο μοιραίο τέλος που είχαν τα κινήματα των πλατειών. Εκεί όπου συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες  αγανακτισμένοι πολίτες που έριχναν πιστολιές στον αέρα χωρίς πολιτική πρόταση και σκοπό. Και τελικά αφού λειτούργησαν ως βαλβίδες εκτόνωσης, σύντομα εκφυλίστηκαν  και έκλεισαν τη φλόγα της οργής στα σπίτια, οδηγώντας τους αγανακτισμένους  στην αποδοχή του μοιραίου.

Η δημιουργία του Κινήματος της Γης και της Θάλασσας, είναι μονόδρομος για τη δικαίωση των αγροτών,κτηνοτρόφων, αλιέων και τη σωτηρία της πατρίδας

Οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι αλιείς που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στο επερχόμενη βίαιη εξόντωσή τους, οφείλουν να κατανοήσουν τα βαθύτερα αίτια όλων αυτών που συμβαίνουν στην πληγωμένη μας πατρίδα και να τα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Οι μαζικές κινητοποιήσεις τους αν παραμείνουν στα όρια της διαμαρτυρίας, της επαναστατικής γυμναστικής, αν δε συνοδεύονται από οργάνωση με όραμα και ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για έξοδο από την κρίση, θα καταλήξουν στο πουθενά. Θα οδηγηθούν στο μοιραίο τέλος που είχαν τα κινήματα των πλατειών. Εκεί όπου συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες  αγανακτισμένοι πολίτες χωρίς πολιτική πρόταση, ενιαία οργάνωση και σκοπό. Και τελικά αφού λειτούργησαν ως βαλβίδες εκτόνωσης, εκφυλίστηκαν και έσβησαν. Η ήττα του αγώνα των πλατειών, το αδιέξοδο των απεργιακών κινητοποιήσεων, θα πρέπει να προβληματίσει. Οι αγωνιστές της γης και της θάλασσας, οφείλουν να ξοπετάξουν τους κομματικούς ινστρούκτορες που προσπαθούν να εγκλωβίσουν τον αγώνα τους σε κομματικά μαντριά. Και να αναδείξουν τη δική τους πολιτική ηγεσία, με δικό τους πολιτικό φορέα που θα ανατρέψει τη σχεδιαζόμενη καταστροφή τους και της χώρας όλης. Γιατί η υπόθεσή τους είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γενικότερης τραγωδίας που βιώνει σήμερα η πατρίδα μας.

Οι αγρότες,κτηνοτρόφοι,αλιείς δεν πρέπει να ξεχνούν ότι, ποτέ κανένας πόλεμος δεν κερδήθηκε χωρίς αγώνα αλλά και χωρίς όραμα

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων, δείχνουν ότι υπάρχει ακόμα απόθεμα ψυχής και αντίστασης στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας που συνθλίβεται από το καταστροφικό ευρωμνημόνιο. Όμως, οι αγωνιστές της υπαίθρου που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στο επερχόμενη βίαιη εξόντωσή τους, οφείλουν να κατανοήσουν τα βαθύτερα αίτια όλων αυτών που συμβαίνουν στην πληγωμένη μας πατρίδα και να τα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. 

Οι μαζικές κινητοποιήσεις αν παραμείνουν στα όρια της διαμαρτυρίας, της επαναστατικής γυμναστικής, αν δε συνοδεύονται από όραμα και ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για έξοδο από την κρίση, θα καταλήξουν στο πουθενά. Θα οδηγηθούν στο μοιραίο τέλος που είχαν τα κινήματα των πλατειών. Εκεί όπου συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες  αγανακτισμένοι πολίτες που έριχναν πιστολιές στον αέρα χωρίς πολιτική πρόταση και σκοπό. Και τελικά αφού λειτούργησαν ως βαλβίδες εκτόνωσης, σύντομα εκφυλίστηκαν  και έκλεισαν τη φλόγα της οργής στα σπίτια, οδηγώντας τους αγανακτισμένους  στην αποδοχή του μοιραίου.