Λίγο λιγότερο από το 1/3 του παγκόσμιου πλούτου που υπολογίζεται σε 73,2 τρισ. ευρώ (εξαιρουμένης της ακίνητης περιουσίας), διοχετεύεται από το χρηματιστηριακό καζίνο-καπιταλισμό σε φορολογικούς παράδεισους, την ίδια ώρα που η παγκόσμια φτώχεια πλήττει όχι μόνο τις υποανάπτυκτες χώρες, αλλά και την ίδια την Ευρώπη. Μέσα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποθηκεύεται από πονηρούς μεγαλοτραπεζίτες και χρηματιστές τεράστιος, ανεξέλεγκτος, αφορολόγητος πλούτος, μια ευθεία κλοπή σε βάρος της παραγωγικής οικονομίας και της εργασίας. Η ελεύθερη και ανεξέλεγτη διακίνηση κεφαλαίων, η ενοποίηση των εμπορικών με τις επενδυτικές τράπεζες, οι μεγάλες διαφορές σε φορολογικά καθεστώτα ακόμα και μέσα στην Ε.Ε., τα κερδοσκοπικά funds τα αλλόκοτα παιχνίδια-στοιχήματα των αγορών, όλα αυτά τα πονηρά κόλπα του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, ευθύνονται κατά κύριο λόγο για την καταράκωση της διεθνούς και της Ευρωπαϊκής οικονομίας με κύρια θύματά την Ελλάδα και τις χώρες της νότου. Οι οποίες είναι ενταγμένες μέσα στην ευρωζώνη και αδυνατούν να αμυνθούν στοιχειωδώς απέναντι στην επαισχυντη αισχορκέρδια των αγορών. Η Ε.Ε. τσάκισε την Κύπρο με την αιτιολογία ότι αποτελεί χώρα φορολογικό παράδεισο την ίδια ώρα που ανάλογα ισχύουν για το City του Λονδίνου, το Λουξεμβούργο, το Λιχνεσταίν, το Βέλγιο, την Ολανδία, τη Φιλανδία, την Ιρλανδία, τις Αζόρες, το Γιβραλτάρ, κλπ., που ανήκουν ή είναι συνδεδεμένες με την επιλεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η σπουδαία διεθνής οργάνωση για την καταπολέμηση της φτώχειας Oxfam, αποκάλυψε ότι τουλάχιστον 14,3 τρισ. ευρώ έχουν φυγαδευτεί στους δεκάδες φορολογικούς παραδείσους, σύμφωνα με μελέτη της Oxfam, οργάνωση για την καταπολέμηση της φτώχειας. Περισσότερα από τα δύο τρίτα του ποσού, δηλαδή 9,2 τρισ., όσο και το ΑΕΠ της Ευρωζώνης το 2008, έχουν αποκρυβεί σε φορολογικούς παραδείσους που σχετίζονται με την Ε.Ε., όπως το Λουξεμβούργο, η Ανδόρα και η Μάλτα.
Τα συνολικά διαφυγόντα φορολογικά έσοδα υπολογίζονται σε 120,5 δισ. τον χρόνο, ποσό υπερδιπλάσιο αυτού που απαιτείται προκειμένου όλοι οι φτωχοί του κόσμου να ζουν πάνω από το όριο της απόλυτης φτώχειας, δηλαδή τα 1,25 δολ. την ημέρα.
Εξαιτίας των ευρωπαϊκών φορολογικών παραδείσων χάνονται κάθε χρόνο, παγκοσμίως, 77 δισ. από φορολογικά έσοδα. Το ένα τρίτο του υπεράκτιου πλούτου, σύμφωνα με την Oxfam, έχει αποκρυβεί σε σχετιζόμενους με τη Βρετανία φορολογικούς παραδείσους, όπου είναι αδήλωτος και φυσικά αφορολόγητος.
«Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν απολύτως καμία δικαιολογία να μην αναλάβουν δράση όταν βλέπει κανείς πόσο μεγάλο ποσοστό αυτών των χρημάτων έχει αποκρυβεί κάτω από τη μύτη τους», δήλωσε η κ. Ναταλία Αλόνσο, επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος της Oxfam. «Οι περισσότερες κυβερνήσεις υποστηρίζουν ότι δεν διαθέτουν εναλλακτική λύση παρά να περικόψουν τις δημόσιες δαπάνες και την αναπτυξιακή βοήθεια. Εμείς, όμως, ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν αρκετά δυνητικά φορολογικά έσοδα για να μπει τέρμα στην απόλυτη φτώχεια, και μάλιστα δύο φορές».
Η Oxfam ζητεί από τους ηγέτες της Ε.Ε. να καταρτίσουν έναν κατάλογο που θα περιλαμβάνει τους φορολογικούς παραδείσους και να επιβάλλουν κυρώσεις σε αυτές τις χώρες και όσους ιδιώτες χρησιμοποιούν τις φορολογικές υπηρεσίες τους. «Η Βρετανία και η Ε.Ε. δεν μπορούν να παραμείνουν αμέτοχες όσο χάνονται δισ. από τα δημόσια ταμεία», υποστήριξε ο κ. Ράσελ. Το ποσό των 120,5 δισ. αφορά μόνο τους διαφυγόντες φόρους φυσικών προσώπων και όχι τη φοροαποφυγή από εταιρείες και πολυεθνικές.
Εξαιτίας της φοροαποφυγής των εταιρειών μόνο οι αφρικανικές χώρες χάνουν 120,5 δισ. τον χρόνο.
Η Oxfam χρησιμοποιεί την εκτίμηση της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse, σύμφωνα με την οποία το 2012 ο παγκόσμιος συνολικός καθαρός πλούτος ήταν 73,2 τρισ. ευρώ (εξαιρουμένης της ακίνητης περιουσίας). Σύμφωνα με τη Διεθνή Τράπεζα Διακανονισμών (BIS), το 19,5% των παγκοσμίων καταθέσεων ανήκει σε ξένους και βρίσκεται σε φορολογικούς παραδείσους, εξ ου και ο πλούτος που έχει βρει καταφύγιο σε φορολογικούς παράδεισους υπολογίζεται σε 14,3 δισ, απο τα οποία τα 9,3 μέσα στην Ε.Ε.έχει αποκρυβεί σε φορολογικούς παραδείσους υπολογίζεται στα 14,3 τρισ
a 3, 5
Απο το βιβλίο του Θεόδωρου Κατσανέβα, " Η απομυθοποίηση του ευρώ : 41 απαντήσεις γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στη δραχμή".Εκδόσεις Λιβάνη, ( σελ.101 ) 
