Άμεση ανάγκη η αποχώρηση από την ευρωζώνη

Τον γύρο της Ευρώπης έκανε το απόσπασμα από το βιβλίο του πρώην ισπανού πρωθυπουργού Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, με τίτλο«Το δίλημμα», πως «το πρόβλημα με το ευρώ είναι ότι σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τη Γερμανία και όχι τις άλλες χώρες». Η προβολή που δόθηκε, σε συνδυασμό με αντίστοιχες επικρίσεις και προβληματισμούς που διατυπώνονται από χώρες όπως η Γαλλία, έχει ξεχωριστή σημασία για έναν και μόνο λόγο: Επειδή η κριτική του Θαπατέρο διατυπώνεται σε μια συγκυρία κατά την οποία η κρίση της ευρωζώνης, όπως συμβατικά ξεκίνησε με το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην περιφέρεια, υποτίθεται ότι έχει λυθεί. Η συζητούμενη έξοδος της Ιρλανδίας στις αγορές και το τέλος της περιόδου βαθιάς ύφεσης στην Ελλάδα επιτρέπουν να κυκλοφορούν εκ νέου αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον της οικονομίας.

Οικογένειες στο σκοτάδι- Ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ του Euronews

Μία ακόμα δραματική ιστορία στην Ελλάδα της κρίσης έρχεται στο φως της δημοσιότητας, μέσα από ρεπορτάζ του euronews στις γειτονιές της Αθήνας... Πρόκειται για τις μαρτυρίες της οικογένειας Κούζιλου, που ζει τα τελευταία δύο χρόνια στο απόλυτο σκοτάδι.Το πετρέλαιο αποτελεί πλέον είδος πολυτελείας για το δικό τους σπίτι, ενώ τα χρέη προς τη ΔΕΗ από τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος από τα περασμένα έτη ξεπερνά τα 1.000 ευρώ.

Αναλυτικά , οι δραματικο΄θ διάλογοι που παρουσιάζει το euronews:«Mαμά, σε πόσο καιρό θα ξανάρθει το ρεύμα;»: Η ερώτηση του παιδιού αφοπλιστική.Η οικογένεια Κούζιλου ζει εδώ και 2 χρόνια στο σκοτάδι. Οι γονείς μακροχρόνια άνεργοι, με μηδενικό εισόδημα. Ζουν από τα συσσίτια και την αλληλεγγύη των συμπολιτών τους.

Κάλεσμα συμπαράταξης

Η ΔΡΑΧΜΗ, Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση, απευθύνει κάλεσμα συμπαράταξης σε όλους τους πολίτες που επιθυμούν στην πράξη και όχι μόνο στις διακηρύξεις, την απαλλαγή από το επαίσχυντο μνημόνιο Αντί να καταριόμαστε το σκοτάδι, να ανάψουμε ένα κερί. Να μην  ξεχνάμε ότι, το μνημόνιο και το ευρώ πάνε μαζί, είναι αδιαχώρητοι δίδυμοι Σιαμαίοι αδερφοί. Να μην ξεχνάμε πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε σήμερα με την κόλαση του ευρώ. Να απαλλαγούμε επιτέλους από τις ανίερες,  ατεκμηρίωτες, γελοίες φοβίες με τις οποίες μας βομβαρδίζει συστηματικά και σαρωτικά το κατεστημένο υπέρ του ευρώ και κατά της δραχμής. Να τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες.

Όχι των Λετονών στο ευρώ

Μακριά φεύγουν τρέχοντας από το καταστροφικό όλες οι υποψήφιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρά τι αφόρητες πιέσεις των γερμανών για να ενταχθούν στον "παράδεισο" της γερανόπληκτης ευρωζώνης. Έτσι, ύστερα από τους Βούλγαρους, τους Ρουμάνους, τους Τσέχους, τους Πολωνούς και όχι μόνο,που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, απομακρύνονται από την ευρωζώνη, οι Λετονοί ζητούν δημοψήφισμα για την ένταξή τους, με τη βεβαιότητα ότι ο Λετονικός λαός θα απορίψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.Ας σημαιωθεί ότι, όπως και αλλού, και εκεί οι κυβερνώντες, υπακούοντας στις εντολές των Γερμανών, έχουν προετοιμάσει την ένταξη της χώρας από τις αρχές του 2014. Παρ' ΄λα αυτά συναντούν σθεναρή αντίσταση και αναμένεται να δούμε τι θα γίνει πολύ σύντομα

Δεν έχει δώρο φέτος τα Χριστούγεννα παιδί μου

Η τηλεόραση παίζει. Τα κανάλια πια πολλά, όχι δύο όπως κάποτε. Οι διαφημίσεις των παιχνιδιών πολλές και από νωρίς. "Το θέλω!". Λίγο αργότερα "κι αυτό". Και μετά ξανά τα ίδια.Μέσα σε όλα έρχονται και οι αντιθέσεις του σχολείου. Εκείνοι που έχουν, εκείνοι που ζορίζονται και εκείνοι που δεν έχουν.

"Μπαμπά θέλω παιδικό tablet. Ο Γιώργος έχει. Στο Δημήτρη θα πάρουν οι γονείς του τώρα.".

"Μπαμπά θέλω το τροχόσπιτο της Barbie".

Παιδιά είναι. Θέλουν. Το βλέπουν, το λένε και μετά από λίγο το ξεχνούν. Όμως οι γιορτές έρχονται και για τα παιδιά είναι άμεσα συνδεδεμένες με τα παιχνίδια και τα δώρα.

Έπειτα φεύγω λίγο. Θυμάμαι πέρυσι, θυμάμαι πρόπερσι. Τότε που χανόμουν στο κατάστημα με τα παιχνίδια. Σαν παιδί κι εγώ κοιτούσα τι να πάρω στα παιδιά. Χανόμουν στους διαδρόμους του καταστήματος.

Και μετά με πιάνει μια θλίψη... Κάθομαι, σκέπτομαι, υπολογίζω. Με την καρδιά, το μυαλό και το κομπιουτεράκι.

Μάλλον φέτος δε θα επισκεφθώ το κατάστημα. Θα βρω μια δικαιολογία. Θα πείσω τα παιδιά. Θα πείσω εμένα. Άλλωστε όλο και κάποιος θα τους φέρει κάτι. Θα γίνω για λίγο πολιτικός. Θα αφήσω υπόσχεση για παρακάτω. Του χρόνου θα δούμε. Κάτσε να ζούμε. Και μετά θα αποσυρθώ να βάλω τα κλάματα με την ησυχία μου.

Όσα διαβάσετε παραπάνω είναι φανταστική ιστορία. Είναι;

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/den-ehei-doro-fetos-ta-hristoygenna-paidi-moy#sthash.KuOCfDab.dpuf

Να τελειώνουμε με τη χούντα του ευρώ, πριν αυτή τελειώσει τη χώρα.

Σύντομα μπαίνουμε στον έκτο χρόνο της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας, με τον ελληνικό λαό να πορεύεται στο δρόμο της απέραντης φτωχοποίησης, της δυστυχίας, της υποτέλειας. Η κατάληψη της χώρας από ξένους επιβουλείς της ανεξαρτησίας της, δεν έγινε με τις κλασικές συνταγές της στρατιωτικής βίας, με εισβολή τάνκς από το εξωτερικό ή το εσωτερικό, όπως το 1940 με τις Χιτλερικές ορδές ή το 1967 με τη χούντα των συνταγματαρχών. 

Να φύγουμε τώρα από το ευρώ

Σε αυτή την κτηνώδη, γκανγκστερική συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα, με τον ιεροεξεταστή Σόιμπλε να μας λέει ότι «δεν βλέπει αποφάσεις για τη δόση (που μας χρωστάνε) των 31,5 δισ., γιατί η Ελλάδα πρέπει να κάνει ακόμα πολλά», μία απάντηση μόνο υπάρχει από την πλευρά μας: Να φύγουμε τώρα από το ευρώ

Σήμερα κιόλας επίσημη αναγγελία από τον πρωθυπουργό ότι η Ελλάδα φεύγει από την ευρωζώνη, διακόπτει κάθε επαφή της με την τρόικα, δεν πληρώνει ούτε ευρώ για τα χρέη της και τα επιτόκια και επιστρέφει στη δραχμή.

Κακά τα ψέματα…

Η πραγματική στόχευση της ασκούμενης πολιτικής είναι πλέον ξεκάθαρη: «εσωτερική υποτίμηση», τουτέστιν απαξίωση της εργασίας και των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών, εξασθένιση της κοινωνικής αντίστασης στο ξεπούλημά τους, στη μη-βιώσιμη εκμετάλλευσή τους και εν τέλει στην κερδοσκοπία εις βάρος του παρόντος και του μέλλοντος του ελληνικού λαού. Όχι, δεν είναι εμπάθεια – είναι απλώς η μόνη, διόλου πρωτότυπη, διέξοδος! Οι απολογητές το ονομάζουν «δυσβάσταχτη διόρθωση» και οι κριτικά σκεπτόμενοι «ανακουφιστική αυτοκαταστροφή»: η στιγμή που το σύστημα τρώει τις σάρκες του, που η μεγαλοαστική τάξη μαζεύει τον πλούτο που άφησε στα μεσαία στρώματα, που το κακομαθημένο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ζητά πίσω τα «ασημικά» και μάλιστα σε καλή τιμή.

Αδιαίρετες έννοιες η φτώχεια και η ανεργία, το Μνημόνιο και η ευρωλαγνεία

Η χώρα συνεχίζει να κατολισθαίνει στα Τάρταρα της φτώχειας, της ανεργίας  που είναι αλυσοδεμένες με το Μνημόνιο και την ευρωλαγνεία. Οι κυβερνώντες κερδίζουν χρόνο  εκπέμποντας τα χοντρά παραμύθια του success story για παιδιά. Αλλά και η αντιπολίτευση ομνύει στο ευρώ ! Η δολοφονική ευρωζώνη είναι ταμπού για κυβέρνηση και αντιπολίτευση !  Και οι δύο τσακώνονται για τα επιμέρους και συμφωνούν στο κεντρικό ζήτημα. Όση  φτώχεια, ανεργία, δυστυχία, αυτοκτονίες, τραγωδίες, αδιέξοδα και αν βιώσουμε, αυτοί εκεί, πιστοί στο δόγμα : «ένας είναι ο θεός, ο ευρωδουλισμός». Κάτι σαν το «ελιά –ελιά και Κώτσο Βασιληά)

Ο τρομακτικός κόσμος της ευρωζώνης

Δέκα χρόνια μετά την είσοδο μας στη ζώνη του Ευρώ και αλλά δέκα από την προσυπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ, και παρά τα διακυρησόμενα για μια νέα ισχυρή Ελλάδα, η Πατρίδα βρίσκεται στη μεγαλύτερη της κρίση από τότε που έγινε ελεύθερο κράτος. Με τη λέξη κρίση εδώ εννοείται ότι δεν υπάρχει καλή προοπτική αλλά φτώχεια και υπανάπτυξη για τις επόμενες γενιές υπό τον χλευασμό των υπολοίπων Ευρωπαϊκών Λαών. Σαν Έθνος και σαν νοικοκυραίοι αξίζαμε αυτή την μοίρα άραγε?