Προσωπικά γνωρίζω τουλάχιστον δύο επικεφαλής μεγάλης ελληνικής τράπεζας που προβληματίζονται σοβαρά υπέρ της επιστροφής στην δραχμή, όπως και πολλούς τραπεζίτες, επιχειρηματίες, βιομήχανους και οικονομολόγους καθηγητές Πανεπιστημίων που αποφεύγουν να δηλώσουν δημόσια αυτήν την περίπου απαγορευμένη άποψη. Τα γνωστά μέλη των συμπατριωτών μας μελών της «συμμορίας της δραχμής», ή ευρισκόμενων στο προθάλαμό της, είναι μεταξύ άλλων, εξ’ όσων τουλάχιστον έχω αντιληφθεί από διάφορα κείμενα και δημόσιες παρουσίες τους, οι Αθανασιάδης Γιάννης, Αθηναίος Ανδρέας, Αλαβάνος Αλέκος, Αντζουλής Βασίλης, Πάσσαλος Γιώργος, Βατικιώτης Λεωνίδας, Βερναρδάκης Αλέκος, Δελαστίκ Γιώργος, Δελιβάνη Νεγρεπόντη Μαρία, Ζαρωτιάδης Γρηγόρης, Θάνος Κώστας, Καζάκης Δημήτρης, Κακαρελίδης Γιώργος, Κακλαμάνος Μάνος, Κανελόπουλος Φώτης, Κανελόπουλος Τάκης, Καραμολέγκος Γιάννης, Καραμπελιάς Γιώργος, Καρανάσιος Αθανάσιος, Καραντζούλης Βασίλης, Καργόπουλος Νίκος, Κατσούλας Κώστας, Κόλμερ Κώστας, Κουρής Γιώργος, Κυπριώτης Δημήτρης, Λαβδιώτης Σπύρος, Λαδόπουλος Θανάσης, Λάος Νίκος, Λαπαβίτσας Κώστας, Λαφαζάνης Παναγιώτης, Λεονταρίτης Γιώργος, Λύκος Γαβρίλος, Μαζίδης Στρατής, Μαλούχος Γιώργος, Μαριόλης Θεόδωρος, Μαρκέτος Σπύρος, Μαυρουδέας Σταύρος, Μελετόπουλος Μελέτης, Μεταξάς Γιάννης, Μηλιαράκης Mανώλης, Μητροπέτρος, Μπελαντής Δημήτρης, Γιώργος, Μυτιληναίος Στέφανος, Παπακωνσταντίνου Πέτρος, Παπουλής Κώστας, Πεσματζόγλου Χαράλαμπος, Πέτρου Γρηγόρης, Ρέτζιος Αθανάσιος, Σεραφειμάκης Βασίλης, Σκαρπέδας Στέργιος, Στάλιας Σπύρος, Σταμπολιάδης Ηλίας, Σταράκης Γιάννης, Στασινοπούλου Αριάνα, Τσουλφίδης Λευτέρης,Φερτάκη Βίκυ, Χαρδαβέλας Κώστας, Χριστοφορίδης Γιώργος, Χρυσόγονος Κώστας. Οι οποίοι ελπίζω να με συγχωρέσουν για την αναφορά του ονόματός τους εδώ χωρίς την άδειά τους.
Υπήρξαμε πολλοί που δεν συμμεριζόμασταν την «ευκολία» της προεκλογικής αφήγησης, που διευκόλυνε μεν τον δρόμο προς την κάλπη, αλλά μας έθετε μπροστά σε ένα κρίσιμο ερώτημα: είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αντιλιτότητας μέσα στο πλαίσιο ανοχής της ευρωζώνης και διά της διαπραγματευτικής μεθόδου με τους «θεσμούς» της; Σήμερα γνωρίζουμε την απάντηση: Όχι. Η ΕΕ και το ΔΝΤ επιχειρούν να συντρίψουν τον ΣΥΡΙΖΑ χτίζοντας το δίλημμα: απόλυτη ενσωμάτωση ή άμεση ανατροπή; Το κάνουν για λόγους οικονομικούς, επειδή η αντιλιτότητα είναι ασύμβατη με τη σημερινή κυρίαρχη πολιτική. Το κάνουν επίσης για λόγους πολιτικούς, γιατί η Ευρώπη όφειλε να θωρακιστεί απέναντι στον κίνδυνο της «μετάδοσης» του μικροβίου ΣΥΡΙΖΑ-Podemos.Η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη ήταν ένα σημαντικό λάθος, που προέκυψε από τον εγκλωβισμό στην προεκλογική «αφήγηση». Δώσαμε τη δέσμευση της αποπληρωμής του χρέους «στο ακέραιο και εγκαίρως», παραιτηθήκαμε από «μονομερείς ενέργειες» με βάση το πρόγραμμά μας, που θα οικοδομούσαν μια στέρεα εργατική-λαϊκή συμμαχία γύρω από την κυβέρνηση της Αριστεράς. Δεν πήραμε τίποτα. Η «δημιουργική ασάφεια» λειτούργησε και λειτουργεί υπέρ των ισχυρών.
