Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλής στη Βρετανία αναφέρει σε άρθρο του στο project syndicate ο Robert Skidelsky Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Warwick και υπότροφος της Βρετανικής Ακαδημίας στην ιστορία και την οικονομία.
Οι βρετανοί θα κληθούν στις 23 Ιουνίου σε ένα ιστορικό δημοψήφισμα.Με τα χρόνια, το επίκεντρο το ενδιαφέρον της Βρετανίας για την Ευρώπη έχει μετατοπιστεί. Στη δεκαετία του 1960 και του 1970, το ερώτημα ήταν αν η Βρετανία θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά να μην ενταχθεί στην τότε Ευρωπαϊκή
Οικονομική Κοινότητα. Ο φόβος ήταν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο που ήταν από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες αγορές στον κόσμο, αν θα επηρεαζόταν από την ένταξη και ότι η συνεργασία της με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα ετίθετο σε κίνδυνο.
Σήμερα, στο επίκεντρο της Βρετανικής κοινής γνώμης είναι η αποδυνάμωση και όχι η δύναμη, της Ευρώπης.Οι Βρετανοί θεωρούν τους εαυτούς τους ότι τα έχουν κάνει αρκετά καλά, ενώ η Ευρώπη τα έχει κάνει άσχημα. Πράγματι, από το κραχ του 2008, η ΕΕ έχει ταυτιστεί με την αποτυχία.
Πλην της Βρετανίας και της Γερμανίας, δεν υπήρξε σχεδόν καμία οικονομική ανάπτυξη.
Δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα σύνορά της κατά των τρομοκρατών (Η Ευρώπη δεν είναι ασφαλής διακηρύσσει ο Donald Trump).
Τα θεσμικά της όργανα στερούνται νομιμότητας. Απαρτίζεται από 28 οιονεί κυριαρχικά μέλη, δεν μπορεί να λειτουργήσει, ανακοινώνει προθέσεις και όχι αποτελέσματα. Η μοίρα της ΕΕ είναι συνδεδεμένη με εκείνη των πιο ευάλωτων χωρών.Για τους υπαλλήλους στις Βρυξέλλες, η ευρωζώνη είναι η ΕΕ. Μόνο η Βρετανία και η Δανία έχουν τη δυνατότητα της νομισματικής επιλογής.
Τα άλλα μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Σουηδίας, αναμένεται να προσχωρήσουν όταν πληρούν τα κριτήρια.
Η ευρωζώνη σχεδιάστηκε να είναι η κινητήρια δύναμη της πολιτικής ένωσης. Αλλά ο κινητήρας έχει σταματήσει.Η κρίση του 2008 ξεκίνησε με την κατάρρευση των τραπεζών στις ΗΠΑ.
Στο μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου οι απώλειες ανακτήθηκαν, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης δεν τις έχει ανακτήσει. Σε συνέδριο του Nuffield College της Οξφόρδης, επισημάνθηκε ότι στην ΕΕ υπάρχει έλλειψη μιας κυρίαρχης εξουσίας που θα προστατεύσει την ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της από μεταδοτικές κρίσεις.
Αυτά που απουσιάζουν είναι ένα σύστημα μεταφοράς δημοσιονομικής πολιτικής ώστε να αντιμετωπίζονται ασύμμετρα σοκ.Ένα περιουσιακό στοιχείο χωρίς κίνδυνο (ευρωομόλογα).
Ένα ενιαίο σύστημα για την εποπτεία των τραπεζών και των αγορών κεφαλαίου.Μια κεντρική τράπεζα που να μπορεί να ενεργεί ως δανειστής έσχατης ανάγκης και να οργανώνει ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα σταθεροποίησης / αποκατάστασης.
Η ευρωζώνη έχει αποδυναμωθεί γιατί έχουν αποδυναμωθεί τα κράτη-έθνη που την αποτελούν, χωρίς τη δημιουργία ενός υπερεθνικού κράτους για να αντικαταστήσει τις αρμοδιότητες των μελών το πείραμα θα αποτύχει.Η ΕΕ έχει προσπαθήσει να επιτύχει πολιτική ένωση σταδιακά, επειδή ήταν αδύνατο να ξεκινήσει πολιτικά ενωμένη. Πράγματι, το «ευρωπαϊκό σχέδιο» ήταν οι διαδοχικές κρίσεις να ωθήσουν την πολιτική ολοκλήρωση προς τα εμπρός.
Λίγοι άνθρωποι στη Βρετανία θα επικροτούσαν μια γρήγορη κίνηση προς μια πολιτική ένωση.
Μάλιστα, στη συμφωνία που διαπραγματεύτηκε ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον με ευρωπαίους αρχηγούς, ως προϋπόθεση για να παραμείνει στην ΕΕ, η Βρετανία ήταν ειδικά η απαλλαγή από τη δέσμευση σε μια «όλο και στενότερη πολιτική ένωση» Ωστόσο, χωρίς μια πολιτική ένωση, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί πώς η ευρωζώνη μπορεί να λειτουργήσει.
Η ευρωζώνη είναι επομένως πιθανό να διασπαστεί σε περισσότερα συμβατά μέρη, μετά από περαιτέρω αποτυχημένες προσπάθειες. Κάποιος μπορεί να φανταστεί την βόρεια περιοχή του ενιαίου νομίσματος, με αρκετή κυριαρχία (που παρέχεται από τη Γερμανία ή, πιο πειστικά, από τη Γερμανία και τη Γαλλία ενεργώντας από κοινού) θα αποτελεί το βόρειο μπλοκ νομισματικών και δημοσιονομικών κανόνων.
Το νότιο μπλοκ, ωστόσο, δεν θα είχε ένα μέλος με το βάρος και το κύρος που θα αντισταθμίσει τη Γερμανία. Το μέλος αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο η Βρετανία. Και αυτό είναι το κύριο επιχείρημα κατά της εξόδου από την ΕΕ: Με τη παραμονή στην ΕΕ η Βρετανία θα είναι σε θέση να διασφαλίσει ότι, εάν και όταν επανέλθει ο κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης, θα υπάρχει μια χώρα που θα κρατάει τις ισορροπίες.. Η Βρετανία έχει πολλά να χάσει από ένα διαζύγιο.Η Βρετανία μπορεί να παίξει καίριο ρόλο αντισταθμίζοντας την ηγεμονία της Γερμανίας.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου