Η Χιλαρική ιδεολογία στην πράξη

Παναγιώτης Λιάκος

Ζήτω η λαθρομετανάστευση, ζήτω και οι ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί που τους ξεσπιτώνουν! Ζήτω ο σοσιαλισμός, ζήτω και τα hedge funds! Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο: αντιπαθέστεροι των αντιπαθών είναι οι κολαούζοι και διαφημιστές τους. Καλή ώρα, όπως οι χιλαρικοί, που τους θυροκολλήθηκε η διάλυση της Ανωνύμου Εταιρίας «Εισαγωγαί Μεταναστών, Εξαγωγαί Θερμοκοπανιστού Αέρος Παπάτζας και Συνεργάται». Αρνούνται να δεχθούν ό,τι συνέβη. Προσπαθούν με

τα λόγια (και με διάφορα άλλα κομπαρσιλίκια, που δεν πρόκειται να... πιάσουν) να αναβάλλουν το ήδη συντελεσθέν γεγονός της εξώσεώς τους από τον παράδεισο που έφτιαξαν για τους εαυτούς τους, κάνοντας τις ζωές των άλλων κόλαση.

Πουλάνε σαπάκι, μαϊμού «δημοκρατία» δικής τους επινοήσεως, την οποίαν ψωνίζουν όλο και λιγότεροι. Το κοινό στρέφεται στο γνήσιο «προϊόν», το οποίο δεν παρασκευάζεται με δηλητηριώδη υλικά - όπως το να ψηφίζεις, να πηγαίνει η ψήφος σου στον κάλαθο των αχρήστων και να επικρατεί η βούληση κάποιου άγνωστου γραφειοκράτη, που είδε την «αλήθεια» ακριβώς τη στιγμή που λαδώθηκε από ιέρακα των τραπεζών και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων.

Στην «αριστοκρατία» που εκπροσωπούν χωρούν όλοι, εκτός από τους κανονικούς ανθρώπους, που θέλουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή σε αξιοπρεπείς συνθήκες. Τον χριστιανισμό τον θεωρούν «πασέ», αλλά οι αποκεφαλισμοί στο Ισλάμ τούς φαντάζουν «παράδοση». Τα σύνορα τα θεωρούν αναχρονισμό, αλλά θεωρούν τους βομβαρδισμούς ξένων χωρών «ανθρωπιστικούς». Σκούζουν για «φασισμό» όταν οι κοινωνίες εναντιώνονται στη λαθρομετανάστευση, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δημιουργούν λαθρομετανάστες, διαλύοντας μια σειρά από χώρες.

Ελευθερία γνώμης έχουν μόνο εκείνοι, ακόμα και όταν βρίζουν και ασχημονούν. Αντιθέτως, προσβάλλονται όταν ακούνε από τα χείλη των διαφωνούντων να «ξεφεύγει» η αλήθεια, το αποτελεσματικότερο όπλο εναντίον των σιδηρόφρακτων στρατιών της υποκρισίας.

«Τα δικά μας δικά μας, τα δικά σας δικά μας και μας χρωστάτε κι άλλα τόσα» έλεγαν στους λαούς, κουνώντας ταυτόχρονα και το δάχτυλο, σαν τη δασκάλα που κάνει παρατήρηση στους άτακτους μαθητές.

Και μία πρόβλεψη: Ακριβώς τη στιγμή που θα αποδεχτούν το αποτέλεσμα της νικηφόρου πραγματικότητας και συνειδητοποιήσουν ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν πρόκειται να συνεχίσουν να ευνοούν τα σχέδιά τους, θα αρχίσουν να αμφισβητούν το ίδιο το πολίτευμα.

Δημοκρατία