Του Θέμη Τζήμα
Ο Κώστας Σημίτης, ως ένας τυπικός αλλά και σημαντικός δεξιός σοσιαλδημοκράτης της δεκαετίας του '90 σηματοδότησε τον πρόλογο εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, επιτελώντας ταυτόχρονα ιδεολογική και υλική λειτουργία.Δυσφημώντας όλη τη λαϊκή, αντιιμπεριαλιστική και κοινωνική παρακαταθήκη του ΠΑΣΟΚ και της μεταπολίτευσης διαμόρφωσαν μαζί με την ομάδα του αλλά και με ένα τμήμα της ανανεωτικής αριστεράς, τους ιδεολογικούς όρους της Ελλάδας του δεξιού “εκσυγχρονισμού” και της απόλυτης εξάρτησης από τονευρωπαϊσμό και τον ατλαντισμό. Στο υλικό πεδίο πέτυχαν τη γιγάντωση της κερδοφορίας και τηςπολιτικής επιρροής του μεγάλου κεφαλαίου από τη μια και της ακόμα σαφέστερης οργανικήςυποταγής του κράτους στις ανάγκες αναπαραγωγής των κυρίαρχων οικονομικών σχέσεων, με ταυτόχρονη υποχώρηση του αναπτυξιακού και κοινωφελούς ρόλου του. Όλα αυτά κορυφώθηκαν με την ένταξη στο σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, στη ζώνη του Ευρώ και σε ό,τι έχει να κάνει με συλλογικό φαντασιακό, δια των Ολυμπιακών του 2004.
