Όταν η δεξιά εκφοβίζει με τα ελληνοτουρκικά και η αριστερά με τα ελληνοευρωπαϊκά

Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.

Βλέπεις σήμερα στην Ελλάδα μια απολύτως χαμένη δεξιά, χωρίς λύσεις σε οτιδήποτε, δίχως σοβαρό πολιτικό προσωπικό και στρουκτούρα, να μετακινείται από το οικονομικό αφήγημα στην αναμόχλευση της ελληνοτουρκικής εχθρότητας, επισείοντας την τουρκική απειλή, την ίδια ώρα που η κυβερνώσα αριστερά, βιώνοντας το πολιτικό της αδιέξοδο, παιδιαρίζει χρησιμοποιώντας ως αναφερόμενη απειλή τη σχέση της με τους επίσημους δανειστές του ελληνικού

Αριστερά φούμαρα και δεξιές τσέπες

Χρήστος Μπόκας

Η δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες» καταρρίπτει μύθους και διαψεύδει «αυταπάτες». Παράλληλα, από μία πρώτη ανάγνωση των στοιχείων που δημοσιοποιήθηκαν με σχεδόν ενάμιση χρόνο καθυστέρηση δημιουργούνται ερωτηματικά για το αν ήταν σκόπιμη όλη αυτή η κωλυσιεργία. Γιατί δηλαδή, η Αριστερά της διαφάνειας και του... δημόσιου ελέγχου να επιβάλει επι μήνες συσκότιση ενώ προ πολλού θα έπρεπε να δώσει στην δημοσιότητα ένα υλικό που αφορά στην περιουσιακή κατάσταση του 2012;

Ο Θατσερισμός της ψευτοαριστεράς και ο ραγιαδισμός της καρέκλας

                                                       Θεόδωρος Κατσανέβας

Το δράμα του Ελληνικού λαού συνεχίζεται με την επερχόμενη νέα κατοχική συμφωνία το πέμπτο καταστροφικό μνημόνιο που ετοιμάζεται να υπογράψει η Πρώτη Φορά Αριστερά, η οποία αναγορεύεται πλέον στο μεγαλύτερο εξολοθρευτή της χώρας. Και όλα αυτά, απλά και μόνο για να κρατήσει τις καρέκλες της εξουσίας. Ο ιδεολογικός της κήνσορας Αλέκος Φλαμπουράρης έχει αποφανθεί κατά το γνωστό Λενινιστικό δόγμα ότι, «όταν κατακτήσεις την εξουσία δεν την αφήνεις». Φυσικά η δοτή από τους δανειστές-δυνάστες ευτελής εξουσία που έχει κατακτήσει η νομίζει ότι έχει κατακτήσει η ΠΦΑ, είναι προϊόν ανενδοίαστων ψεμάτων και υποσχέσεων που έχουν ανατραπεί ολοσχερώς. Η κολοτούμπα της ΠΦΑ ήταν τόσο πολύ «αριστερή» έτσι που έκανε έναν ολόκληρο κύκλο γύρω από τον εαυτό της και έφτασε στο άλλο άκρο, στην άκρα δεξιά. Βέβαια, είναι αμφισβητούμενο αν η όποια δεξιά ή και ακροδεξιά κυβέρνηση θα έφτανε στο σημεία να  υπογράψει τέτοιας έκτασης μαστιγωτικά και

Η ΠΦΑ του ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέση με την αριστερά και τον Μαρξισμό όσο ο Φάντης με το ρετσινόλαδο.

Ολοένα και περισσότερο αναρωτιέμαι τελευταία μήπως μαζί με τις ραγδαίες αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία, έχει  αλλοιωθεί σημαντικά και η έννοια των λέξεων σήμερα. Ποιος είναι ο ορισμός της δεξιάς και ποιος της αριστεράς στην εποχή μας ; Το ερώτημα αυτό προκύπτει από τη διαπίστωση ότι, το μεγαλύτερος μέρος των  σοσιαλιστών του φραπέ και της light ή ροζέ αριστεράς στην Ευρώπη σήμερα έχει αποκοπεί από τις κλασικές ιστορικές αρχές και αξίες του παραδοσιακού σοσιαλισμού. Είναι μέρος της  πλουτοκρατίας,  έχει

αλλοτριωθεί ή και ενταχθεί στο σύστημα. Στηρίζει τα βάρβαρα μνημόνια και τη φτωχοποίηση των λαών, την πονηρή παγκοσμιοποίηση και διάλυση των εθνών που επιδιώκει ο Τζώρτζ Σόρος με την εισβολή μαζών μη αφομοιώσιμων μουσουλμάνων μεταναστών. Πρόκειται για μια

Ο ξεπεσμός της κυβερνώσας αριστεράς και η παρακμή του δίπολου αριτερά-δεξιά

Γιώργος Ρακκάς
Σ’ έναν παλαιότερο προεκλογικό αντίλογο των Χρύσανθου Λαζαρίδη και Γιάνη (sic!) Βαρουφάκη, ο τελευταίος αντέταξε το γνωστό θεώρημα περί της “αθωότητας” της αριστεράς, που «δεν κυβέρνησε ποτέ στην Ελλάδα».  Κι όμως, στην πραγματικότητα, τα τελευταία τριάντα χρόνια αυτή η ανανεωτική αριστερά συμμετείχε κανονικότατα στην διακυβέρνηση, άλλοτε έμμεσα διά του ελέγχου των ιδεολογικών μηχανισμών εξουσίας (πανεπιστήμια, ΜΚΟ, οργανισμοί και συμβουλευτικές επιτροπές υπουργών) και άλλοτε άμεσα, ιδιαίτερα κατά την εποχή του Κώστα Σημίτη, αναλαμβάνοντας κεντρικότερους ρόλους.Επρόκειτο για μια μείζονα διαδικασία ενσωμάτωσης, που δεν έχει μόνο πολιτικές διαστάσεις, αλλά και κοινωνικές και πολιτισμικές. Αυτές αφορούν ιδιαίτερα εκείνα τα κομμάτια του κόσμου της αριστεράς, εμφανίζονταν πολιτικά ριζοσπαστικότεροι από την ανανεωτική αριστερά, εντούτοις χαρακτηρίζονται από μεγάλη ταξική και πολιτισμική συγγένεια μαζί της, καθώς και ταυτόσημους μορφωτικούς και ιδεολογικούς προσανατολισμούς. 

Ο βαθύς νεοφιλελευθερισμός του Αλέξη Τσίπρα

Του Θέμη Τζήμα

Ο Κώστας Σημίτης, ως ένας τυπικός αλλά και σημαντικός δεξιός σοσιαλδημοκράτης της δεκαετίας του '90 σηματοδότησε τον πρόλογο εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα, επιτελώντας ταυτόχρονα ιδεολογική και υλική λειτουργία.Δυσφημώντας όλη τη λαϊκή, αντιιμπεριαλιστική και κοινωνική παρακαταθήκη του ΠΑΣΟΚ και της μεταπολίτευσης διαμόρφωσαν μαζί με την ομάδα του αλλά και με ένα τμήμα της ανανεωτικής αριστεράς, τους ιδεολογικούς όρους της Ελλάδας του δεξιού “εκσυγχρονισμού” και της απόλυτης εξάρτησης από τονευρωπαϊσμό και τον ατλαντισμό. Στο υλικό πεδίο πέτυχαν τη γιγάντωση της κερδοφορίας και τηςπολιτικής επιρροής του μεγάλου κεφαλαίου από τη μια και της ακόμα σαφέστερης οργανικήςυποταγής του κράτους στις ανάγκες αναπαραγωγής των κυρίαρχων οικονομικών σχέσεων, με ταυτόχρονη υποχώρηση του αναπτυξιακού και κοινωφελούς ρόλου του. Όλα αυτά κορυφώθηκαν με την ένταξη στο σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, στη ζώνη του Ευρώ και σε ό,τι έχει να κάνει με συλλογικό φαντασιακό, δια των Ολυμπιακών του 2004.

Μετά τη θριαμβευτκή νίκη της Λεπέν στη Γαλλία και όχι μόνο,αναρωτιέται κανείς μήπως είναι στραβός ο γυαλός ή εμείς στραβά αρμενίζουμε

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Η Ευρώπη αλλάζει αλλά όχι προς το δρόμο της ευρω-γερμανο-δουλείας και δυτικολατρείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, προσωρινά κυβερνώντων την εδώ Μπανανία, μέχρι Βερολινέζικες νεωτέρας, αλλά προς την ακριβώς αντίθετη κατεύνθυση. Οι ορντινάτσες του Βερολίνου στη Γαλλία,οι δήθεν "Σοσιαλιστές" του Φρανσουά Ολάντ και κατά δεύτερο λόγο, οι αλοπρόσαλοι Ρεπουμπλικάνοι του Σαρκοζί, πάτωσαν στις εκλογές της μεγάλης αυτής χώρας που ανέδειξαν θριαμβεύτρια τη  Μαρί Λεπέν του ευρωσκεπτικιστικιστικού και αντιμεναστευτικού Εθνικού Μετώπου.

Ο ήλιος θα ανατήλει

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Ο εθνομηδενισμός, η απαξίωση της έννοιας της πατρίδας, η θεοποίηση της  παγκοσμιοποίησης και των πολυπολιτισμικών κοινωνιών, η πρόσκληση μαζικής εισβολής μη αφομοιώσιμων μουσουλμάνων οικονομικών μεταναστών και η συναρτώμενη έκρηξη της εγκληματικότητας, σε συνδυασμό με τη φτώχεια και την ανεργία του μνημονίου, είναι οι αιτίες που επωάζουν το αυγό του φιδιού. Οι διαβασμένοι αριστεροί  γνωρίζουν ασφαλώς ότι,  ο επακριβής προσδιορισμός των αιτιών που δημιουργούν ένα κοινωνικό απόστημα είναι αναγκαίος για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του. Αφού βρεθεί τι πραγματικά φταίει, παίρνονται κατάλληλα μέτρα για τη θεραπεία. Πρόληψη και πολύ λιγότερο καταστολή.