Οι δανειστές σκίζουν και τις τελευταίες κυβερνητικές "ροζέ γραμμές"σε εργασιακά, πρόνοια, ασφαλιστικό

Δημήτρης Κατσαγάνης

Με δύο μέτωπα προσήλθε η νέα Υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου στη διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση (Εργασιακό, Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης), αλλά στην πορεία της προέκυψαν τρία –δεδομένου ότι στα ήδη προκαθορισμένα προστέθηκε το Ασφαλιστικό.Και μάλιστα,  τα μέτρα τα οποία ζητούν οι δανειστές  δεν αφορούν μόνο το 2016 (πχ απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων), αλλά και το 2017 (ανατροπές στις συλλογικές συμβάσεις και τη διαιτησία) αλλά και το 2018 (αναδιάρθρωση προνοιακών επιδομάτων). 

Κατρουγκάλιο "αριστερό" ασφαλιστικό :Περικοπές 30% σε παροχές και αυήξσει μέχρι 300% σε εισφορές

Δυσθεώρατες "αριστερές" αυξήσεις σε εισφορές μέχρι 300% και Προκρούστιες νέες περικοπές 30% σε παροχές προβλέπει το Κατρουγκάλιο-ΠΦΑ νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Από 996 εκατ. ευρώ φέτος έως και 2,7 δισ. ευρώ το 2019, θα «χάσουν» οι συνταξιούχοι μέσω των περικοπών στις συντάξεις και οι ασφαλισμένοι μέσω των αυξήσεων στις εισφορές με το νέο Ασφαλιστικό.Τον «λογαριασμό» αποκαλύπτει η Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους που συνοδεύει το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου επιβεβαιώνοντας τις προβλέψεις για περικοπές παροχών κοντά στο 30% κατά μέσο όρο και αυξήσεις εισφορών έως 300% από την 1/1/2017 μετά τη σύνδεση του ύψους των εισφορών με το εισόδημα.

Δανειστές και οφειλέτρια χώρα: Ο δρόμος προς την κόλαση

5

Κώστας Βεργόπουλος

Πρωθύστερο και ανώφελα εμπροσθοβαρές το 3ο μνημονιακό πρόγραμμα, όμως όχι λιγότερο το σχήμα που ενστερνίζεται η ελληνική κυβέρνηση.

Τόσο η πλευρά των δανειστών όσο και αυτή της οφειλέτριας χώρας αντιστρέφουν τις προτεραιότητες προτάσσοντας ο,τι θα έπρεπε να έπεται, ενώ μεταθέτουν στο μέλλον ο,τι προηγείται. Οι συνέπειες κηρύσσονται αίτιες, ενώ οι πραγματικές αίτιες για τη σημερινή κατολίσθηση υποβαθμίζονται σε απλές συνέπειες. Οι χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας δεν εμπόδισαν κατά το παρελθόν την πραγματοποίηση υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, που επέτρεπαν την αυτοσυντήρηση και διαιώνισή τους. Όμως, αυτές έλαβαν ακόμη μεγαλύτερες, τερατώδεις και μη-διαχειρίσιμες διαστάσεις από τη στιγμή που η οικονομία της χώρας εκ των άνω εξωθήθηκε και καθηλώθηκε σε αρνητικούς ρυθμούς. Μέτα το 2010, η θεραπευτική αγωγή αποδείχθηκε όχι μόνον αλυσιτελής, άλλα και απελπιστικά δεινότερη της αρχικής ασθένειας.