Citi: Αυξάνεται στο 90% η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας

Στο 90% διαμορφώνονται πλέον οι πιθανότητες για μία έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη στους επόμενους 12 με 18 μήνες σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών της Citi με βάση έκθεση του επικεφαλής οικονομολόγου Willem Buiter, μεταδίδει το Dow Jones Newswires.  Στις προηγούμενες εκτιμήσεις της η Citi τοποθετούσε τις πιθανότητες μεταξύ 50% και 75%. Η έξοδος θα συμβεί "πιθανότητα" στα επόμενα δύο με τρία τρίμηνα, αναφέρει η Citi.

Πέτρος Νομικός :Διαγραφή του ελληνικού χρέους

Ο 33χρονος Πέτρος Νομικός  ίδρυσε τη μη κερδοσκοπική οργάνωση « Greece Debt Free»,ΜΕ ΣΤΌΧΟ της να συγκεντρώσει κεφάλαια για την εξαγορά και διαγραφή μέρους του ελληνικού δημόσιου χρέους.«Το Greece Debt Free είναι ένα μη κερδοσκοπικό δημοκρατικό κίνημα που δραστηριοποιείται μέσω των social media και δίνει τη δυνατότητα σε προϊόντα και σε πολίτες να δωρίσουν χρήματα και κέρδη για να μειωθεί το χρέος της Ελλάδας. Στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία του σήμερα, οι θετικές αλλαγές επιτυγχάνονται καλύτερα με ειρηνικά οικονομικά μέσα». «Και πώς λειτουργεί πρακτικά;», τον ρωτάω. «Κάθε πιστοποιημένο GDF προϊόν δίνει το 50% των κερδών από τις πωλήσεις του για τη μείωση του εθνικού χρέους.

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ''ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΙΜΟ''! Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΑΥΛΟΓΥΡΟ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Β. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

«Στην Ελλάδα επεφύλασσαν θέση πειραματόζωου, για να μετατρέψουν όλη την ΕΕ σε Νοτιοανατολική Ασία στα εργασιακά της». Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μιλά αποκλειστικά στα «Επίκαιρα» και αποκαλύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βομβαρδίσει την κυβέρνηση με νομοσχέδια που θα μπλοκάρουν την εφαρμογή του Μνημονίου. Επιμένει, εμμέσως  πλην  σαφώς, στη θέση του για συγκρότηση εθνικού  νομίσματος, αλλά υπογραμμίζει, ταυτόχρονα, ότι δεν είναι επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, η έξοδος από την ευρωζώνη.

Ερ.: Η πρόσφατη σύνοδος Κορυφής, ανέδειξε κατά τη γνώμη σας, μια νέα ευρωπαϊκή προοπτική η απλώς αποτελεί μια επιβεβαίωση της κυριαρχίας της Μέρκελ;

Απ.: Το «θαύμα» των αποφάσεων της πρόσφατης Συνόδου της ΕΕ κράτησε για άλλη μια φορά «τρεις μέρες».
Η Γερμανία έδωσε την εντύπωση ότι προέβη, κατά τη Σύνοδο, σε μια μικρή οπισθοχώρηση, ενώ στην πραγματικότητα έκανε άλλο ένα βήμα στην κατεύθυνση της πλήρους Γερμανοποίησης της Ευρώπης.
Η ευρωζώνη με αυτές τις επιλογές δεν έχει κανένα μέλλον. Οι κυρίαρχοι κύκλοι της Γερμανίας έχουν μετατρέψει την ευρωζώνη σε Γερμανική «αυλή», που αναπαράγει όλο και διευρυνόμενες ανισορροπίες και ανισότητες, οι οποίες την οδηγούν στην αποσύνθεση και τη διάλυση.

BofA: Η Ιταλία θα βγει από την ευρωζώνη πριν την Ελλάδα

Μέχρι τώρα, η χώρα-φαβορί για μια ενδεχόμενη έξοδο από την ευρωζώνη ήταν η Ελλάδα στις οικονομικές αναλύσεις. Ωστόσο, μια νέα έρευνα δύο αναλυτών της «Bank of America Merrill Lynch» ανατρέπει τα δεδομένα.

Οι οικονομολόγοι Ντέβιντ Γου και Αθανάσιος Βαμβακίδης, με βάση την ανάλυση κόστους-οφέλους (BCA) και τη θεωρία των παιγνίων, κατέληξαν ότι η Ιταλία και η Ιρλανδία έχουν περισσότερες πιθανότητες από την Ελλάδα να εγκαταλείψουν πρώτες την ευρωζώνη.Μάλιστα, προειδοποιούν τους επενδυτές να μην «υποτιμούν την εθελοντική έξοδο μίας ή περισσοτέρων χωρών» από τη ζώνη του κοινού νομίσματος. Σύμφωνα με την ανάλυση, η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην ευρωζώνη, θα απολάμβανε σημαντικά οφέλη από μια εθελοντική έξοδο, σε σχέση με χώρες που προσπαθούν να επωφεληθούν από βελτιώσεις στην ανταγωνιστικότητά τους.Η έρευνα εξετάζει 11 από τις 17 χώρες της ευρωζώνης και τις κατατάσσει με βάση κριτήρια, όπως το πόσο συντεταγμένη μπορεί να είναι η έξοδος κάθε χώρας από το ευρώ και αν θα επηρεάσει την οικονομική ανάπτυξή της.

Οικονομική ανάπτυξη και ευημερία μετά την έξοδο από το ευρώ.

Σύμφωνα με το νικητή του βραβείου Γούλφσον οικονομολόγο Ρότζερ Μπούτο της Capital Economics

 Το βραβείο οικονομικών Γούλφσον είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χρηματικό βραβείο για οικονομολόγους μετά το βραβείο Νόμπελ. Για την τρέχουσα χρονιά, τo θέμα που τέθηκε για το βραβείο ήταν η εύρεση της καλύτερης απάντησης στην εξής ερώτηση: «Αν κράτη-μέλη εγκαταλείψουν την Οικονομική και Νομισματική Ένωση, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης της οικονομικής διαδικασίας ώστε να παρέχονται τα πιο ασφαλή θεμέλια για τη μελλοντική ανάπτυξη και ευημερία των σημερινών μελών;»

 Το βραβείο αξίας £250.000, χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Charles Wolfson Charitable Trust,  ίδρυμα της οικογένειας Γούλφσον. Η διαχείριση της απονομής έγινε από την Policy Exchange, η οποία εξέτασε περισσότερες από 400 συμμετοχές και παρείχε στην επιτροπή κριτών μια τελική λίστα με δέκα ανώνυμες συμμετοχές. Τελικά, νικητής ανακηρύχθηκε ο Ρότζερ Μπούτο, επικεφαλής  ομάδας ειδικών από την Capital Economics. Η νικητήρια συμμετοχή περιγράφει την ομαλότερη διαδικασία με την οποία ένα κράτος μέλος θα μπορούσε να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη.

Η πρότασή του προβλέπει αύξηση και ευημερία μετά την έξοδο από το ευρώ. Καταλήγει δε στο συμπέρασμα ότι,

Η Ελλάδα, ο Krugman, ο Keyns, και το ΠΑΣΟΚ

Ο Paul Krugman είναι ο διαπρεπέστερος εκπρόσωπος του νεοκευνσιανισμού στη σημερινή εποχή, κορυφαίος Αμερικάνος οικονομολόγος βραβευμένος με Νόμπελ. Τα εκλαϊκευμένα άρθρα του που φιλοξενούνται συχνά στους New York Times,αναλύουν συνοπτικά με λαμπερή σαφήνεια και διεισδυτικό βάθος, προβλήματα της σύγχρονης διεθνούς οικονομίας από τη σκοπιά της προοδευτικής οικονομικής σκέψης που αντλεί από την παράδοση του μεγάλου Άγγλου οικονομολόγου John Maynard Keynes. Ο οποίος υποστήριξε την αναγκαιότητα της αναπτυξιακής διαδικασίας και με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, με ενίσχυση της απασχόλησης μέσω και πληθωριστικών επεκτατικών πολιτικών Πρόκειται για την αντιπέρα όχθη της νεοφιλελεύθερης σχολής του Σικάγου, υπό τον επίσης Νομπελίστα Milton Freedman που ομνύει  στην περιοριστική οικονομική πολιτική, πολύ χαμηλό πληθωρισμό και συρρίκνωση ή και εξάλειψη των ελλειμμάτων. Φυσικά, τα σύγχρονα προβλήματα της οικονομίας, δεν αντιμετωπίζονται εύκολα με μαγικές συνταγές της μιας ή της άλλης θεωρητικής σχολής, γι’ αυτό και συνήθως από τις περισσότερες σώφρονες κυβερνήσεις, αξιοποιούνται κατά περίπτωση μείγματα πολιτικής που αντλούν στοιχεία και από τις δύο αυτές σχολές σκέψης.

Ο Paul Krugman έχει επανειλημμένα αρθρογραφήσει για την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν επιβληθεί  στη ζώνη του ευρώ υπό την πίεση των Γερμανών και των γραφειοκρατών των Βρυξελών, σκοτώνουν την ελληνική οικονομία-και όχι μόνο-και την οδηγούν στην καταστροφή. Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 17-6-2012 επισημαίνει ότι

Η απομυθοποίηση του Ευρώ : 40 απαντήσεις για την επιστροφή στη δραχμή

Από το υπο έκδοση βιβλίο πολύ σύντομα από τις εκδόσεις Α. Α Λιβάνη, παρουσιάζονται εδώ η εισαγωγή και οι 14 πρώτες απαντήσεις σε αντίστοιχα ερωτήματα για την επιστροφή στη δραχμή

Εισαγωγή

Με το Μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο Μνημόνιο και έξω από το ευρώ.

Αυτόν τον καιρό βιώνουμε μια υστερική τρομολαγνία που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα, ενάντια στην περισσότερο από ορατή πλέον πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από το ευρώ.Εκτοξεύονται έωλα έως φαιδρά επιχειρήματα του τύπου ότι... χρειαζόμαστε δύο χρόνια για να τυπώσουμε δραχμές ! Ότι δε θα έχουμε να φάμε. Ότι δε θα υπάρχουν φάρμακα και καύσιμα. Ότι εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές γιατί δεν παράγουμε τίποτα. Σε ενίσχυση αυτής της υστερικής τρομολαγνίας, επιστρατεύονται ακραίοι εκπρόσωποι του γερμανοκρατούμενου ευρωπαϊκού κατεστημένου, που ακόμα και πρόσφατα, παραμονές των εκλογών του Ιουνίου 2012, μας κουνούν το δάκτυλο δημόσια, με απαράδεκτο επιτιμητικό, υποτιμητικό και φωβιστικό τρόπο.

Η απομυθοποίηση του Ευρώ : 40 απαντήσεις για την επιστροφή στη δραχμή

Στο υπο έκδοση βιβλίο από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, παρατίθενται εδώ η εισαγωγή

Εισαγωγή

Με το Μνημόνιο και το ευρώ ή ενάντια στο Μνημόνιο και έξω από το ευρώ.

Αυτόν τον καιρό βιώνουμε μια υστερική τρομολαγνία που έχει εξαπολύσει το κυρίαρχο πολιτικοδημοσιογραφικό σύστημα,  ενάντια στην περισσότερο από ορατή πλέον πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Εκτοξεύονται έωλα έως φαιδρά επιχειρήματα του τύπου ότι... χρειαζόμαστε δύο χρόνια για να τυπώσουμε δραχμές ! Ότι δε θα έχουμε να φάμε. Ότι δε θα υπάρχουν φάρμακα και  καύσιμα. Ότι εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές γιατί δεν  παράγουμε τίποτα. Σε ενίσχυση αυτής της υστερικής τρομολαγνίας, επιστρατεύονται ακραίοι εκπρόσωποι του γερμανοκρατούμενου ευρωπαϊκού κατεστημένου, που ακόμα και πρόσφατα, παραμονές των εκλογών του Ιουνίου 2012, μας κουνούν το δάκτυλο δημόσια, με απαράδεκτο επιτιμητικό, υποτιμητικό και φωβιστικό τρόπο.

Η απομυθοποίηση του Ευρώ : 40 απαντήσεις για την επιστροφή στη δραχμή

Του καθηγητή Θεόδωρου Κατσανέβα

Αν επιστρέψουμε στη δραχμή, θα γυρίσουμε στο Μεσαίωνα ;

Θα έχουμε  φάρμακα, τρόφιμα, πρώτες ύλες, καύσιμα;

Τι θα γίνει με τις καταθέσεις, τα δάνεια στις τράπεζες, με τα διεθνή μας χρέη ; 

Θα κερδοσκοπήσουν όσοι έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό ; 

Θα μας αγοράσουν μισοτιμής οι ξένοι ;

Θα μας τσακίσει ο πληθωρισμός  ; 

Θα βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα απομονωθούμε ; 

Μπορούμε να αναδιαπραγματευτούμε το Μνημόνιο, παραμένοντας στο ευρώ ;

Παρόμοιου τύπου ερωτήματα, απαντώνται με γλώσσα  κατανοητή και επιστημονική τεκμηρίωση.

Η απομυθοποίηση του ευρώ : 40 απαντήσεις σε ερωτήματα για την επιστροφή στη δραχμή

Από τον Θεόδωρο Κασάνεβα και τις εκδόσεις Λιβάνη

Πολύ σύντομα στα βιβλιοπωλεία

Μονόδρομος η επιστροφή στη δραχμή για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας : ερωτήσεις και απαντήσεις σε διάφορα ζητήματα

Η ένταξή μας στο ευρώ θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας. Γιατί τώρα να επιστρέψουμε στη δραχμή ;

Η ένταξη στην ευρωζώνη έγινε για να σταθεροποιηθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία. Αντί για αυτό όμως,σήμερα ζούμε τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που έχει βιώσει η χώρα, εκτός από περιόδους πολέμων. Μετά το 2002 που ενταχθήκαμε στο ευρώ, υπήρξε μια αρχική περίοδος πλαστής ευημερίας που στηρίχθηκε σε δανεισμό με χαμηλά επιτόκια. Αλλά αμέσως με την έλευση της οικονομικής κρίσης το 2008-9, η οικονομία της χώρας κατέρρευσε.

Υποστηρίζεται ότι η κατάρρευση μας οφείλεται στην κακοδιαχείριση, στις μεγάλες δημοσιονομικές δαπάνες, στην κατασπατάληση πόρων, στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά.

Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαπέντε ετών είναι υπόλογες για όλα αυτά. Και πρέπει να λογοδοτήσουν για το πάρτι της διαφθοράς, της κακοδιαχείρησης, της κατασπατάλησης δημόσιων πόρων, της δημοσιονομικής ασυδοσίας. Γι’ αυτό είμαστε και οι πρωταθλητές της κατάρρευσης που έχουν υποστεί όλες οι περιφερειακές χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη, τα λεγόμενα GIPSI ( Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland). Όπως αποδεικνύεται από πολλές διεθνείς και δικές μας μελέτες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, οι περισσότερες χώρες μέσα στην ευρωζώνη καταρρέουν με την έλευση της κρίσης του2008-9, σε αντίθεση με τις χώρες έξω από την ευρωζώνη, ή και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και πως εξηγείται αυτό ;

Το πρόβλημα είναι συστημικό. Οφείλεται στις διαφορετικές οικονομικές δομές των βόρειων σε σχέση με τις περιφερειακές νότιες κυρίως ευρωπαϊκές χώρες. Το ευρώ είναι ένα κουστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας κυρίως, η οποία παράγει ολιγοπωλειακά προϊόντα έντασης κεφαλαίου, υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας. Τα προϊόντα αυτά, εμπεριέχουν ελάχιστο κόστος πρώτων υλών ή εργασίας. Έτσι, η παραγωγή του στοιχίζει ελάχιστα, αλλά επειδή δεν υπάρχουν ανταγωνιστές, ( ή υπάρχουν ελάχιστοι), η τιμή πώλησής του, ορίζεται αυθαίρετα πολύ υψηλή, με συνέπεια τα περιθώρια κέρδους να είναι τεράστια. Ένας σύγχρονος μαγνητικός τομογράφος, π.χ. της Seamens, πωλείται πολύ ακριβά γιατί θεωρείται αναγκαία η αγορά του στη διεθνή αγορά. Πέρα από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και άλλες, φροντίζουν να έχουν ένα«καλολαδομένο» δίκτυο αγοραστών σε όλες τις χώρες. Έτσι το σκληρό ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί κυρίως τη χώρα δυνάστη της Ευρώπης, η οποία σωρεύει τεράστια συναλλαγματικά πλεονάσματα και κερδοσκοπεί από τη διαφορά των spreads και τα χαμηλά, μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια ομολόγων και καταθέσεων που συλλέγει μαζικά από όλες τις χώρες, αφού θεωρείται ασφαλής επενδυτικός προορισμός.

Ποια είναι δηλ. η διαφορά με την περίπτωση της Ελλάδας ;

Ό κύριος προσανατολισμός της περιφερειακής ελληνικής οικονομίας στον τουρισμό και τη γεωργία, απαιτεί παραγωγική διαδικασία έντασης εργασίας. Χρειαζόμαστε δηλ. πολλά εργατικά χέρια,το κόστος των οποίων δεν μπορεί να συμπιεστεί κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο,ώστε το συνολικό κόστος παραγωγής να είναι χαμηλότερο ή ίσο με αυτό των ανταγωνιστών μας. Το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου, στοιχίζει περίπου το διπλάσιο απ’ ότι ένα αντίστοιχο στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία. Γι’ αυτό και η Κωσταντινούπολη, το Κάιρο, το Βουκουρέστι, η Βουδαπέστη, κλπ., πλημμυρίζουν από Έλληνες τουρίστες, αφού στοιχίζουν λιγότερο από ότι ο Πόρος και πολύ λιγότερο από ότι η Πάρος. Την ίδια ώρα, με τη συνθήκη του Σέγκεν, δε μας επιτρέπεται να δεχθούμε μαζικά τουρίστες από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα. Πρόκειται για άλλη μια παραγνωρισμένη αλλά σοβαρά βλαπτική για τη χώρα μας ευρωπαϊκή και δυτική ιδιαιτερότητα. Λόγω του σκληρού ευρώ καταστρέφεται η αγροτική μας παραγωγή. Τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα ροδάκινα, τα κεράσια οι ελιές μας πέφτουν από τα δέντρα και σαπίζουν, αφού οι εισαγωγές από τη μακρινή Αργεντινή, το Μαρόκο, την Αίγυπτο,κλπ., είναι φτηνότερες. Και αυτό γιατί ακόμη και ο ποιο χαμηλά αμειβόμενος εργάτης γης που αμείβεται σε ευρώ, Έλληνας ή μετανάστης, στοιχίζει πολύ ποιό ακριβά από ότι σε μια ανταγωνιστική μας χώρας που τον πληρώνει σε υποτιμημένο νόμισμα.

Έχει ακουστεί ότι οι Γερμανοί εξάγουν λάδι στην Ελλάδα. Αν είναι αλήθεια πως γίνεται αυτό, αφού δεν υπάρχουν ελιές στη Γερμανία ;

Οι Γερμανοί όπως και οι Ολλανδοί,αγοράζουν πολύ φτηνά αγροτικά προϊόντα, λάδι, οπωροκηπευτικά, κλπ., από Μεσογειακές χώρες με υποτιμημένα –μαλακά νομίσματα όπως η Τουρκία, το Μαρόκο, η Αλγερία, τα βαφτίζουν ευρωπαϊκά και τα επανεξάγουν στην Ελλάδα, παραβιάζοντας φυσικά τους Κοινοτικούς κανονισμούς. Την ίδια ώρα, στα ελληνικά ναυπηγεία απαγορεύεται να αναλάβουν παραγγελίες εκτός και αν προέρχονται αποκλειστικά από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Αυτό επιβάλλεται ως επιβολή κυρώσεων για παραβίαση Κοινοτικών κανόνων, επειδή υπήρξε κάποια άμεση ή έμμεση κρατική ενίσχυσή τους. Στην πραγματικότητα, με τον τρόπο αυτό τα ναυπηγεία της νησιώτικής Ελλάδας, τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της Μεσογείου, οδηγούνται σε κλείσιμο. Όπως και το σύνολο της βαριάς βιομηχανίας μας, τα χαλυβουργεία, η τσιμεντοβιομηχανία, που αδυνατούν να ανταγωνιτούν τις γειτονικές μας χώρες όπως η Τουρκία, λόγω του σκληρού ευρώ και του υψηλού κόστους ενέργειας.

Λέγεται ότι είναι πολύ δύσκολη τεχνικά η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, αφού και μόνο για να τυπωθούν δραχμές από το Χολαργό απαιτούνται πολλοί μήνες. Αυτό μάλιστα το υποστήριξε και ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το επιχείρημα αυτό. Η εκτύπωση δραχμών που θα γίνει σταδιακά δε χρειάζεται περισσότερο από λίγες ημέρες. Βέβαια, σε μια αρχική περίοδο προσαρμογής 3-6μηνών, θα κυκλοφορούν και τα δύο νομίσματα, το ευρώ και η δραχμή. Όπως δηλ. .έγινε και όταν υιοθετήθηκε το ευρώ τον Ιανουάριο του 2002. Αν ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, φτάνει στο σημείο να τρομοκρατεί τον κόσμο με τέτοια φαιδρά επιχειρήματα, ( που το αναπαράγουν εντεταλμένα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια), προφανώς δεν είναι αντάξιος του αξιώματός του. Και αποδεικνύει ότι επιστρατεύονται ακόμα και τέτοιου τύπου ανάξιες συζήτησης προφάσεις, μέσα στο θολό κλίμα κατατρομοκράτησης του κόσμου για τα δήθεν τεράστια δεινά που θα επιφέρει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.

Σε ποιο ποσοστό θα υποτιμηθεί όταν κυκλοφορήσει η νέα δραχμή σε σχέση με το ευρώ ;

Αυτό θα εξαρτηθεί από τον κεντρικό σχεδιασμό που θα γίνει για το σκοπό αυτό. Αν υποτιμηθεί αρχικά κατά 50 %, η αρχική ισοτιμία θα είναι της τάξης περίπου των 520 δραχμών ανά ευρώ. Στην πορεία, η νέα δραχμή μπορεί να διολισθήσει συγκρατημένα καθοδηγούμενη από ένα καλάθι νομισμάτων που θα περιέχει το ευρώ,το δολάριο, το γιεν, αλλά και μαλακά νομίσματα ανταγωνιστικών μας χωρών όπως λχ, η Τουρκία.

Θα υπάρξουν όμως μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις και απότομες αυξήσεις τιμών κυρίως σε εισαγόμενα αγαθά.

Ναι αυτό ισχύει, ιδιαίτερα για τους πρώτους 4-8 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων, θα υπάρξουν αρρυθμίες στην αγορά, ελλείψεις ορισμένων, κυρίως εισαγόμενων αγαθών, και κερδοσκοπικές καταστάσεις. Η κυβέρνηση οφείλει να φροντίσει για τον εφοδιασμό της αγοράς με βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης, κυρίως τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα και να πατάξει με αυστηρές κυρώσεις τους κερδοσκόπους. Οι πολίτες θα ενημερωθούν για τις δυσκολίες αυτής της πρώτης περιόδου προσαρμογής, θα αποφεύγουν την κατανάλωση ακριβών εισαγόμενων  προϊόντων και θα στραφούν σε εγχώρια, γεγονός που θα βοηθήσει την αναβίωση του ελληνικού παραγωγικού δυναμικού.

Και αν ο πληθωρισμός επιμένει, τι γίνεται ;

Η κυβέρνηση μπορεί να προσαρμόσει τις ανάγκες της αγοράς με μέτρα ελέγχων, με διακρατικές συμφωνίες εισαγωγής ορισμένων αγαθών και κυρίως με συγκρατημένη νέα διολίσθηση της ισοτιμίας της δραχμής σε σχέση με το καλάθι νομισμάτων που θα λειτουργεί ως ευέλικτος οδηγός νομισματικής προσαρμογής. Και φυσικά θα επιβάλλει ελέγχους και κυρώσεις όπου είναι αναγκαίο.

Πως θα προστατευθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών σε Τραπεζικούς λογαριασμούς ;

Η κυβέρνηση οφείλει να εγγυηθεί καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ ανά καταθέτη. Με την προϋπόθεση ότι για μια αρχική περίοδο 2-6 μηνών, δε θα επιτρέπεται η απόσυρση καταθέσεων πέραν ενός ορίου λχ. της τάξης των 100 ευρώ ανά εβδομάδα για κάθε πολίτη και ενός μεγαλύτερου μεγέθους για επιχειρήσεις ανάλογα με το μέγεθός τους. Ασφαλώς και πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός και να μην επιτραπεί η απότομη απόσυρση όλων των τραπεζικών καταθέσεων. Άλλωστε, γεγονός είναι ότι ήδη οι ελληνικές Τράπεζες έχουν αποστραγγιστεί από καταθέσεις, λόγω της ελλείψεις εμπιστοσύνης που υπάρχει για την ελληνική οικονομία.

Τι θα γίνει με τους οφειλέτες, που έχουν δανειστεί σε ευρώ και έχουν υποθηκέυσει τα σπίτια τους. Δε θα υπερτιμηθούν τα χρέη τους ανάλογα με την υποτίμηση της δραχμής έναντι του ευρώ ;

Αλίμονο αν γίνει κάτι τέτοιο. Το κράτος θα επιβάλλει στις Τράπεζες ανάλογη υποτίμηση των χρεών με αυτήν της υποτίμησης της δραχμής έναντι του ευρώ. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ένας οφειλέτης χρωστά στην Τράπεζα 100.000 ευρώ. Όταν η δραχμή υποτιμηθεί κατά περίπου 50% και η αναλογία ευρώ/δραχμή ανέβει από 347 σε520, τότε ο οφειλέτης θα χρωστά 150.000 δρχ. Όμως, ο οφειλέτης, θα αδυνατεί να πληρώσει ένα τέτοιο ποσό, αφού τα εισοδήματά του, οι αμοιβές, οι μισθοί του θα είναι σε δραχμές και κατά συνέπεια υποτιμημένης αξίας σε σχέση με το ευρώ κατά50 %. Γι΄αυτό και το κράτος οφείλει να επιβάλλει με νομοθετική ρύθμιση υποτίμηση κατά 50% και όλων των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών προς τις Τράπεζες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια ο ως άνω ο οφειλέτης να χωστά 100.000 και όχι 150.000 δρχ. Αν δε γίνει αυτό, τότε οι Τράπεζες με τις κατασχέσεις σπιτιών στις οποίες θα οδηγήσει η αδυναμία πληρωμής των χρεών από του οφειλέτες, θα γεμίσουν από άχρηστα κουφάρια οικοδομών, που άλλωστε δε θα έχουν καμιά αξία. Η όλη αυτή κατάσταση, θα δημιουργήσει κατάσταση σοκ για τις τράπεζες. Όμως, αναμένεται να συνέλθουν αργότερα, όταν ομαλοποιηθεί και επαναεκινηθεί η οικονομία και επιστρέψουν οι καταθέσεις. Μην ξεχνάμε επιπλέον ότι και σήμερα οι Τράπεζες βουλιάζουν καθημερινά και στην πραγματικότητα έχουν χρεοκοπήσει.

Δηλαδή θα δικαιωθούν όσοι έσπευσαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές Τράπεζες και τις έστειλαν στο εξωτερικό. Και με την επιστροφή στη δραχμή θα κερδίσουν πολλά.

Ο έλεγχος της μαζικής εκροής αφορολόγητου συναλλάγματος χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε γίνει και να είχαν επιβληθεί κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων. Όμως, η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα. Γεγονός είναι ότι, το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει το κέρδος και η ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας. Αλλά, αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας.

Με την επιστροφή στη υποτιμημένη δραχμή, θα κληθούμε να πληρώσουμε αντίστοιχα υπερτιμημένο τα τεράστια χρέη μας στους διεθνείς δανειστές μας ;

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σημαίνει ότι απεγκλωβιζόμαστε αυτόματα από την ανάγκη νέου δανεισμού για να πληρώσουμε τα παλαιότερα χρέη μας και να καταβάλλουμε άμεσες απαιτήσεις σε μισθούς,συντάξεις, κλπ., αφού αυτά μπορεί να εξυπηρετηθούν με την έκδοση εθνικού νομίσματος. Η χώρα θα δηλώσει προσωρινή στάση πληρωμών των διεθνών της χρεών και θα διαπραγματευτεί περίοδο χάριτος 2-3 ετών, με επιμήκυνση και κούρεμα του συνολικού χρέους. Αυτή είναι μια κλασική πρακτική που έχει ισχύσει σε πολλές περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Αργεντινής και του Μεξικού, όταν αποσυνδέθηκαν από το δολάριο το 2000 και το 1994 αντίστοιχα.

Και τι θα γίνει με τις ρήτρες που έχουμε υπογράψει για κατασχέσεις περιουσιακών μας στοιχείων ;

Σε περιπτώσει χρεοκοπίας, παρόμοιες ρήτρες υπόκεινται σε διαπραγμάτευση. Μια ικανή και έμπειρη ελληνική κυβέρνηση,μπορεί να διαπραγματευτεί όλα τα σχετικά ζητήματα, όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις. Αν βέβαια οι «σύμμαχοί μας» στείλουν κανονιοφόρους για να μας βομβαρδίσουν, τότε μπαίνουν ζητήματα αναζήτησης διεθνών ερεισμάτων και προς άλλες γεωπολιτικές κατευθύνσεις. Οι δανειστές μας, ενδιαφέρονται να εισπράξουν αν μη τι άλλο, μέρος των δανείων τους. Και αυτό θα το πετύχουν μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα. Από το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει υπο τις συνθήκες του Μνημονίου. Που εκτός από εξοντωτικές για τον ελληνικό λαό, είναι και αυτοκαταστροφικές, αφού έχουν διαλύσει την εγχώρια παραγωγική δυναμικότητα,με προοπτική να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η τραγική σημερινή μας κατάσταση.

Υ                                Τα υπάρχοντα στατιστικά στοιχεία  αποδεικνύουν την οικονομική αποτυχία του Μνημονίου ;

Εδώ και δύο χρόνια, την άνοιξη του 2010, η χώρα έφτασε σε δημοσιονομικό αδιέξοδο και αποκόπηκε από τις αγορές. Οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο με την ελπίδα ότι θα βγαίναμε από την κρίση και η χώρα από τις αρχές του 2011, θα μπορούσε να δανειστεί και πάλι από τις από τις αγορές. Τίποτα τέτοιο δε συνέβη και κανένας οικονομικός στόχος που τέθηκε από την Τρόικα δεν επιτεύχθηκε. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του αρχικού Μνημονίου, το έλλειμμα θα έπρεπε να ανερχόταν σε 7,6% το 2011, αλλά τελικά έφτασε το 9,1% του ΑΕΠ, μια διαφορά που υπερβαίνει τα 3 δισ. ευρώ και αφού επιβλήθηκαν και νέα σκληρά μέτρα πέραν των αρχικών. Στα δύο αυτά χρόνια, το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 55,9 δισ. ευρώ και έφτασε στο ποσό των355,6 δισ. ευρώ ή στο 165,3% του ΑΕΠ, από 129,4% του ΑΕΠ το 2009. Το αρχικό Μνημόνιο προέβλεπε ότι, στο τέλος του 2011, το χρέος θα ανερχόταν στο 145,1% του ΑΕΠ,δηλ. έπεσε έξω, κατά 20 μονάδες του ΑΕΠ. Πρόκειται για την απόλυτη αποτυχία των εμπνευστών του Μνημονίου και των εδώ υποτακτικών τους. Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης ήταν η κύρια αιτία για αυτή τη μοιραία εξέλιξη. Το 2010, το ΑΕΠ της χώρας είχε διαμορφωθεί σε 231,6 δισ. ευρώ,το 2011 μειώθηκε σε 215,1 δισ. Ευρώ. Και το 2012 προβλέπεται ότι θα μειωθεί περαιτέρω σε 203,5 δισ. Ευρώ. Κατά συνέπεια, το έλλειμμα και το χρέος ως ποσοστά του εγχώριου εισοδήματος αυξάνονται. Υποθετικά, αν το ΑΕΠ της χώρας παρέμενε στα επίπεδα του 2009, το χρέος του 2011θα ήταν περίπου 12 μονάδες (του ΑΕΠ) χαμηλότερο, ενώ το έλλειμμα θα ανερχόταν στο 8,4% του ΑΕΠ. Τα συμπεράσματα επαφίενται στην κρίση του αναγνώστη.