Ισλανδία: μια ιστορία τόλμης, γνώσης και επιτυχίας

Του Σπύρου Στάλια

Η Ισλανδία από το 1950 σχηματικά είχε σοσιαλδημοκρατία αλλά από την δεκαετία του 1990 και μετά σταδιακά μετατράπηκε σε διεθνές χρηματοδοτικό κέντρο στο πλαίσιο της ελεύθερης οικονομίας.Πράγματι τα επιφαινόμενα αυτής της μετατροπής ήσαν εκπληκτικά ως το 2007, όταν οι κάτοικοι του νησιού κατά μέσο όρο κέρδιζαν τον χρόνο 70.000$.Παράλληλα όμως ο δείκτης εισοδηματικής ισότητας που το 1995 ήταν 0.21 το 2007 έφτασε στο 0.43, ανισοτικό φαινόμενο συμφυές προς την ελεύθερη οικονομία, με άλλα λόγια η ανισότητα στα εισοδήματα κάλπαζε.

Ασπιρίνη στον άρρωστο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζας

Επηρεασμένη απο την αρνητική πορεία των χωρών της ευρωζώνης που τελευταία συμπεριέλαβε και την ίδια τη Γερμανία, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προφανώς με εντολές των Γερμανών αφεντικών, έσπευσε να χαλαρώσει την πολιτική της στα επιτόκια με σκοπό να ενισχύσει τη ζήτηση και να αναθερμάνει τη ρευστότητα και την ανάπτυξη. Έτσι, μείωσε σε νέο ιστορικά χαμηλό ρεκόρ, στο 0,05% από 0,15%, το βασικό επιτόκιο, αιφνιδιάζοντας τις αγορές, καθώς η πλειοψηφία των αναλυτών δεν περίμενε μια τέτοια κίνηση. Μετά την ανακοίνωση των αποφάσεων της ΕΚΤ το ευρώ έπεσε στα 1,296 δολ., στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και 14 μήνες. Η απόδοση του δεκαετούς γερμανικού ομολόγου έπεσε στο 0,939%, ενώ του δεκαετούς ελληνικού ομολόγου βρέθηκε στα 5,71%.

«Ενδιάμεσοι σταθμοί» τα εθνικά κράτη κατά τους Γερμανούς

Εντυπωσιακός ο τίτλος άρθρου της δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» - πόσω μάλλον που ο συγγραφέας του άρθρου είναι ο Νόρμπερτ Μπλουμ, υπουργός διαρκώς στις κυβερνήσεις του χριστιανοδημοκράτη Χέλμουτ Κολ επί σχεδόν 17 χρόνια, από το 1982 ως το 1998: «Το εθνικό κράτος είναι μόνο ένας ενδιάμεσος σταθμός»! Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις του γηραιού πολιτικού, ο οποίος εκφράζεται με γερμανική ευθύτητα, χωρίς υπεκφυγές: «Το εθνικό κράτος δεν είναι θεόπεμπτο και επίσης δεν είναι το θεμέλιο της Ευρώπης, αλλά απλώς μόνο ένας ενδιάμεσος σταθμός της ευρωπαϊκής ιστορίας» υπογραμμίζει και συνεχίζει την ανάπτυξη των θέσεών του: «Δύο τάσεις θα καθορίσουν το μέλλον. Πρώτον, η πορεία υπό την ευρεία έννοια προς μια παγκόσμια ευθύνη και δεύτερον, η επιστροφή στις τοπικές ταυτότητες. Ανάμεσά τους θα εξαφανίζεται η σημασία του εθνικού κράτους!».

Ο παλαιός υπουργός της Δεξιάς τονίζει: «Το «παλαιό εθνικό κράτος» θα παίξει πιθανόν για ένα μεταβατικό διάστημα τον ρόλο μιας συγκολλητικής ουσίας ανάμεσα στις περιφερειακές και τις ευρωπαϊκές αρμοδιότητες». Ως δεξιός δίνει από τη δική του οπτική γωνία την εξήγηση γιατί πρέπει να ακολουθηθεί αυτή η πορεία:

Γιατί είμαστε τόσο ανεκτικοί;

Η Ελλάδα έχει μπει στον έκτο χρόνο της μνημονιακής υποτέλειας, έχοντας ήδη αποκτήσει χαρακτηριστικά ισοπεδωμένης από πόλεμο χώρας, όπου κανένα Σύνταγμα και κανείς νόμος δεν ισχύει. Μοιάζει να κυβερνάται από συμμορίες που λεηλατούν ασύστολα ένα φοβισμένο λαό.Ολοι οι Ευρωπαίοι συμφωνούν πως αν αντίστοιχα μέτρα παίρνονταν στις χώρες τους, θα είχαν απέναντί τους μια εξαιρετικά δύσκολα αντιμετωπίσιμη λαϊκή εξέγερση. Τι συμβαίνει και ο ελληνικός λαός δείχνει τόσο ανεκτικός;

Δύο πράγματα κατά τη γνώμη μου: η ανεπαρκής παιδεία και η έλλειψη αληθινών πολιτικών. Και για τα δύο έχει φροντίσει το ίδιο το σύστημα ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, αδιαφορώντας για το αν η πατρίδα αποκτά έτσι ημερομηνία λήξης.ΠΑΙΔΕΙΑ: Από τον Εμφύλιο και μετά οι νικητές φρόντισαν να θέσουν ουσιαστικά εκτός νόμου την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, με σχολεία-κέντρα προπαγάνδας που γεμίζουν τα κεφάλια με

Reuters: Το ρωσικό εμπάργκο μπορεί να κοστίσει έως και 5 δισ. ευρώ

Σε 5 δισ. ευρώ ανεβάζει το κόστος από την επιβολή του ρωσικού εμπάργκο σε αντίποινα των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Μόσχας για την ουκρανική κρίση όπως εμφανίζεται σε εσωτερικό έγγραφο της ΕΕ που επικαλείται το Reuters. «Οι προσωρινοί περιορισμοί που εφαρμόζει η Ρωσία ενδεχομένως θέτουν σε κίνδυνο εμπόριο αξίας 5 δισεκατομμυρίων ευρώ» αναφέρεται στο έγγραφο αυτό που δόθηκε σήμερα σε Ευρωπαίους Επιτρόπους στις Βρυξέλλες.

Λουκέτο σε 15.000 επιχειρήσεις μέχρι το τέλος του χρόνου

Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων (ΙΜΕ) της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ), μέχρι τα τέλη του χρόνου εκτιμάται ότι θα κλείσουν 15.000 επιχειρήσεις και θα χαθούν 42.000 θέσεις εργασίας. Πιο δραματική είναι η κατάσταση για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις καθώς περισσότερες από τις μισές δηλώνουν ότι κινδυνεύουν να κλείσουν στο επόμενο εξάμηνο. 

Μοody's, Standard and Poor's και Fitch : οι τρεις μεγάλες αδελφές του συνδικάτου της κλεπτοκρατίας

Οι οίκοι αξιολόγησης  Μοody's, Standard and Poor's και Fitch είναι είναι οι τρεις μεγάλες αδελφές του συνδικάτου της κλεπτοκρατίας που καταστρέφουν εθνικές οικονομίες για να κερδοσκοπήσουν αυτές και οι γύπες των αγορών. Πρόκειται για τους μεγαλύτερους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, που με τις συνεχόμενες αρνητικές αξιολογήσεις τους για το ελληνικό χρέος το 2010 επιτάχυναν τις εξελίξεις και έστειλαν τη χώρα μας στην “αγκαλιά” του ΔΝΤ, του μνημονίου  και της Τρόϊκα. Αφού εκμηδένισαν την οικονομική αξιοπιστία της Ελλάδας, στράφηκαν στη συνέχεια στους λοιπούς αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης και από τον Νοέμβριο του 2011 στον πυρήνα της Ευρωζώνης, στη μεγαλύτερη κρίση του ευρωνομίσματος από την υιοθέτησή του το 2002.

Η πτώση της Γαλλίας

Ο Φρανσουά Ολάντ, πρόεδρος της Γαλλίας από το 2012, θα μπορούσε να ήταν διεκδικητής. Εξελέγη με την υπόσχεση να στραφεί μακριά από τις πολιτικές λιτότητας που σκότωσαν τη σύντομη, ανεπαρκή οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης. Δεδομένου ότι η λόγια δικαιολογία για τις πολιτικές αυτές ήταν αδύναμη και θα κατέρρεε σύντομα, θα μπορούσε να οδηγήσει ένα μπλοκ κρατών που θα απαιτούσε μια αλλαγή πορείας. Αλλά δεν ήταν να γίνει. Μόλις ανέλαβε εξουσία, ο κ. Ολάντ αμέσως αναδιπλώθηκε, ενδίδοντας πλήρως στις απαιτήσεις για ακόμα περισσότερη λιτότητα.

Μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή φίλε μου Άδωνη

Θεόδωρος Κατσανέβας

Ο φίλος μου ο Άδωνης Γεωργιάδης, πολυπράγμων, φιλόπονος, υπερδραστήριος, καλός χειριστής της ελληνικής γλώσσας, υποστηρίζει με πάθος την ευρωμνημονιακή τραγωδία της χώρας, λέγοντας είτε τη μισή αλήθεια ή απλά αλλοιώνοντας την. Πέφτει στην παγίδα να συγκρίνει την περίπτωση της Αργεντινής με τη δική μας. Όταν δεν υπάρχει αντίλογος, είναι ο νικητής. Η τηλεόραση άλλωστε τον λατρεύει αφού είναι λαλίστατος, φωτογενής και λέει αυτά που πρέπει να λέει με αληθοφανή επιχειρήματα .

Πολ Σίγκερ, ο γύπας της Αργεντινής, της Ελλάδας και του κόσμου όλου

Ο Πολ Σίνγκερ είναι το μεγάλο αρπακτικό του καζινο-καπιταλισμού, ο γύπας των αγορών που ηδονίζεται να καταστρέφει χώρες, να τις αρμέγει κερδοσκοπώντας ασύστολα μέσα από τις "διευκολύνσεις"και υπο την ένοχη-ανοχή της νέας τάξης πραγμάτων.