Τίτλοι τέλους και για τη χαλυβουργία στην Ελλάδα

Τα τελευταία απομεινάρια της βαρειάς βιομηχανίας στην Ελλάδα καταρέουν υπο την ανελέητη πολιτική της ύφεσης, της συρίκνωσης των κατασκευών, του υπερτιμημένου ευρώ και του υψηλού κόστους του ρεύματος που την καθιστά μη αναταγωνιστική σε σχέση με ότι ισχύει σε άλλες χώρες. Ο κλάδος χαλυβουργίας, εξαϋλώνεται αφού οι ελληνικές παραγωγικές μονάδες αδυνατούν να κρατήσουν ανοικτά τα εργοστάσια, αφήνοντας άνεργους χιλιάδες εργαζ'όμενους. Η απόφαση της Viohalco να προχωρήσει μέχρι τον Ιούλιο στην απορρόφηση της Σιδενόρ, προκειμένου να μπορέσει με υφιστάμενα διαθέσιμα να χορηγήσει 25 εκατ. ευρώ (μέσω αυξήσεων κεφαλαίων) στα 2 εργοστάσια χάλυβα σε Αλμυρό και Θεσσαλονίκη διαφορετικά θα βάλουν «λουκέτο», δείχνει πλέον ότι έχει ξεκινήσει η αρχή του τέλους για έναν από τους πιο ιστορικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας.

Δημοψήφισμα αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση διοργανώνουν οι Αυστριακοί

Νίκος Χειλαδάκης.

Ενώ η Ελλάδα στραγγαλίζεται αργά αλλά σταθερά από τους «εταίρους» της, την ίδια ώρα την έντονη οργή τους για την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει καταντήσει μια ένωση τοκογλύφων και πολιτικών που επιδιώκουν την εξόντωση των ευρωπαϊκών λαών, θα εκδηλώσουν οι Αυστριακοί με ένα παλλαϊκό δημοψήφισμα που διοργανώνουν σαν πρώτο βήμα για την αποχώρηση τους από αυτή την Ένωση.

In modern "currency wars” Greece has surrendered all arms to the German economy

Anastassios D. Retzios, PhD

Eventually, Argentina did recover. By 2004, the economy was booming again under a new Peronist president, Néstor Kirchner, who stared down the International Monetary Fund and applied his own brand of economic common sense.Apart from the fact that the default led to a lot of suffering between 2001 to mid-2003.  I will tell you what happened.  The “economic common sense” that Nestor Kirchner used was simply to abandon the dollar!   Many of the ills of Argentina were caused by its utilization of a currency, which was fast appreciating in the ‘90’s, and which made Argentinian goods uncompetitive abroad and at home.This is what happens when you surrender monetary sovereignty.  You no longer have control of the currency and you cannot adjust its value to regain competitiveness.

Γερμανικός μανιχαϊσμός

Του Κωνσταντίνου Μάρκου

1938,Σεπτέμβριος: .Ο ¨Αγγλος πρωθυπουργός ARTHOUR NEVILLE 
CHAMBERLAIN επιστρέφει περιχαρής και τροπαιούχος από το Μόναχο της Γερμανίας στην πατρίδα του."Η Πολιτική του Κατευνασμού" της οποίας ήταν εμπνευστής μαζί με τον Γάλλο συνάδελφό του EDOUARD DALADIER είχε πετύχει, και είχαν θριαμβεύσει έναντι κάποιων γραφικών πολιτικών αντιπάλων τους,σαν τον Τσώρτσιλ, που έβλεπαν με ανησυχία το παρα-φούσκωμα της Γερμανικής χήνας.Είχαν θυσιαστεί βέβαια τα δίκαια και η ανεξαρτησία κάποιων μικρών χωρών, όπως της Τσεχίας, αλλά αυτό φυσικά θα μπορούσε να παραβλεφθεί και δεν ενδιέφερε κανέναν.Όλη η Ευρώπη και ο <<πολιτισμένος κόσμος>>πανηγύριζε!-Το καρκίνωμα όμως είχε παραμείνει εκεί στο σώμα της Ευρώπης και σε λίγο χρόνο θα δηλητήριαζε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο με εξαιρετικά επώδυνες συνέπειες.Τον Σεπτέμβριο του 1938 υπήρχε ακόμη λίγο χρόνος, ένα χρόνο αργότερα τον Σεπτέμβριο του 1939 ήταν ήδη αργά!

Από 2 τρις οφείλουν Γερμανία, Βρετανία Γαλλία και Ιταλία!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Αλήθεια, έχετε σκεφθεί ποτέ ποιες χώρες της Ευρωζώνης και της ΕΕ χρωστούν τα μεγαλύτερα ποσά στους δανειστές τους; Υποσυνείδητα, με όλη αυτή τη συζήτηση για τα μνημόνια και τις χώρες που έχουν υπαχθεί σε μνημονιακό καθεστώς, υφέρπει η εντύπωση ότι είναι οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που τα έχουν κάνει ρημαδιό. Ας απαντήσουμε όμως στα ερωτήματα αυτά βάσει των στοιχείων που εξέδωσε την περασμένη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat). Ποιο κράτος της Ευρωζώνης χρωστάει, λοιπόν, τα περισσότερα χρήματα; Μα, φυσικά, η... Γερμανία! Χρωστάει πάνω από δύο τρισεκατομμύρια ευρώ! Ναι, ξεπερνά τα δύο τρισ. το δημόσιο χρέος της - για την ακρίβεια ανέρχεται στα 2,17 τρισεκατομμύρια! Οι Γερμανοί δηλαδή χρωστούν τα... επταπλάσια λεφτά από τη «χρεοκοπημένη» Ελλάδα!

Το μάθημα απο τα ψέματα για την Αργεντινή

Του Σπύρου Στάλια

Σπύρος Στάλια

Ποιά είναι τα δύο μεγάλα μαθήματα  που πήραμε από την Αργεντινή όλα τα  κράτη του κόσμου και όλοι οι λαοί της Γης στις αρχές του 21ου αιώνα;Το πρώτο μάθημα είναι ότι ένα έθνος, με τεράστιο εξωτερικό χρέος, μπορεί να πτωχεύσει, αλλά παρά  πολύ γρήγορα μπορεί να επανέλθει στην ανάπτυξη,  βασισμένο στο νόμισμα του,  στην πολιτική της πλήρους απασχόλησης και στην  κοινωνική πολιτική, μακριά από τα προγράμματα  της σκληρής λιτότητας του ΔΝΤ που εξυπηρετούν μια μικρή μερίδα του πληθυσμού,  τραπεζίτες, τους πολιτικούς τους και όσους συναγελάζονται μαζί τους. Το δεύτερο μάθημα που πήραμε ήταν ότι  καθώς η Αργεντινή υιοθέτησε τις παραπάνω πολιτικές, και άρχισε η ανάπτυξη να τρέχει με υψηλούς ρυθμούς, οι ξένες επενδύσεις ήσαν οι πρώτες που έκαναν την εμφάνιση τους στη χώρα.

Με άλλα λόγια, παρά την σκληρή ρητορική προς την Αργεντινή, ότι άμα εγκαταλείψεις το πρόγραμμα του ΔΝΤ δεν θα έχεις ελπίδα να ζήσεις -την προειδοποιούσαν ‘θα σε πεθάνουμε’- όχι μόνο έζησε, όχι μόνο αναπτύχτηκε, όχι μόνο προσέφερε ως αποζημίωση το 33% αυτού που χρεώσταγε ευθύς εξ αρχής και χωρίς δεύτερη κουβέντα, αλλά τα ξένα  επενδυτικά κεφάλαια άρχισαν να εισρέουν στη χώρα αμέσως.

Το δίδαγμα εδώ είναι ότι τα ξένα κεφάλαια, άμα δουν απόδοση, ότι έχουν πει μετά το λησμονούν. Είναι τόση η απληστία τους που άμα μυριστούν κέρδος σβήνουν μονοκονδυλιά το παρελθόν και την προηγούμενη ‘πολιτική’ τους.Το τρίτο μάθημα που πήραμε,   αλλά εμείς άδω δεν εμπεδώσαμε,  είναι ότι μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της, έχει αυστηρή φορολογική πολιτική, νοικοκυρεμένη νομισματική πολιτική, ορίζει τα επιτόκια της και το νόμισμα της διακυμαίνεται ελευθέρα στις ξένες αγορές, αυτή η χώρα και οι πολίτες της, δεν μπορεί να είναι αιχμάλωτοι στις ξένες αγορές χρήματος και κεφαλαίου. Αυτό αποκλείεται. Τελεία και παύλα. Αυτό είναι ίσως το καλύτερο μάθημα που πήραμε, αρκεί να εκλέγουμε πολιτικούς όχι καραγκιόζηδες.

Τι συνέβη στην Αργεντινή λοιπόν; Η Αργεντινή λόγω διαφθοράς του πολιτικού της συστήματος και της καθεστηκυίας τάξης της, είχε περιπέσει στο φαύλο κύκλο του πληθωρισμού. Έτσι, το ίδιο σύστημα, κατέφυγε στο ΔΝΤ το 1991 προς βοήθεια. Το πρόγραμμα του ΔΝΤ, είναι ένα και μοναδικό για πάσα νόσο της οικονομίας, και οδήγησε την χώρα στη μεγαλύτερη τραγωδία της ιστορίας της μέσα σε δέκα χρόνια έως το 2002, όπου και εξεδιώχθη κλοτσηδόν.

Τι ορμήνευσε το ΔΝΤ; Να δέσει το νόμισμα της με το δολάριο, δηλαδή το νόμισμα της πρακτικά να είναι το δολάριο, και να ακολουθηθούν οι πολιτικές λιτότητας όπως ακριβώς επέβαλλαν και σε μας.  Δολάριο (ευρώ σε μας), ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, δραστικό κόψιμο μισθών ημερομισθίων και συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση του κοινωνικού κράτους, ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων, ελεύθερη αγορά, ελευθερία στους πλειστηριασμούς και τα υπόλοιπα γνωστά. Η πολιτική αυτή μετά από δέκα χρόνια εφαρμογής επέφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα, Οι πόροι της χώρας ήσαν υπό υποεκμετάλλευση.  Η ανεργία αυξήθηκε δραματικά, με τραγικό τρόπο η φτώχεια χτύπησε τους εργαζόμενους, μειώθηκε το ΑΕΠ, μειώθηκε η βιομηχανική παραγωγή, μειώθηκε δραστικά  η αγροτική παραγωγή ενώ ο δανεισμός ανέβαινε με εκθετικό τρόπο, θανατικό, καρκινικό,  για το Έθνος αυτό. Μια πλούσια χώρα, την Αργεντινή, την έκαναν φτωχή!

Η κοινωνική έκρηξη το 2002 ανέτρεψε αυτήν την λανθασμένη πολιτική που την παραδέχτηκε ως τέτοια και το ΔΝΤ αργότερα,  αλλά χωρίς να την έχει αντικαταστήσει με κάποια άλλη, που την λουζόμαστε εμείς τώρα.Ας πάμε λίγο βαθύτερα, και κάντε τις αναλογίες σας στο μυαλό σας με το τι συμβαίνει με μας πέντε χρόνια τώρα και άλλα πολλά που έρχονται.

Την ώρα που η Αργεντινή υιοθέτησε το δολάριο ως νόμισμα της, εκείνη την στιγμή ακριβώς υιοθέτησε και τον κανόνα του χρυσού. Έγινε χρήστης νομίσματος και όχι εκδότης νομίσματος, έφτιαξε την δική της ΕΕ τρόπον τινά. Αυτόματα η χώρα επέβαλε στον εαυτό της περιορισμούς στην νομισματική της και στη δημοσιονομική της πολιτική, στην συναλλαγματική της πολιτική, στην εμπορική της πολιτική και στην εισοδηματική της πολιτική.

Ουσιαστικά δεν ήταν μια κυρίαρχη χώρα αλλά μια χώρα κάτω από τις ορέξεις των πιστωτών της που ήθελαν  να αποπληρώνονται με ένα σταθερό νόμισμα και αν όχι, να κυριαρχήσουν επί των πόρων της χώρας.Με άλλα λόγια, αν έχεις ξένο νόμισμα είσαι υποχρεωμένος για να το βρεις, να μειώσεις τα ελλείμματα σου, να μειώσεις μισθούς και συντάξεις με στόχο να αυξήσεις τις εξαγωγές σου και να μειώσεις τις εισαγωγές σου. Πολιτικές εκμετάλλευσης της εσωτερικής ζήτησης και καταπολέμησης της ανεργίας αποκλείονται.

Ανάπτυξη εδώ σημαίνει λιτότητα, ανεργία και σφοδρή φορολόγηση και όχι  δαπάνη. Αλλά ανάπτυξη, καλώς ή κακώς, σημαίνει δαπάνη κάτι που δεν είναι αντιληπτό στη χώρα μας ακόμα και στην ΕΕ, και ακούς τις μπαρούφες ‘τώρα θα πάρουμε αναπτυξιακά μετρά’ αλλά ποιος θα δαπανήσει δεν μας λένε ποτέ. Λένε κουταμάρες.

Η χώρα δεν μπορούσε να δαπανήσει αφού είχε ‘δολαριοποιηθεί’. 

Για να βρει δολάρια έπρεπε να φορολογήσει για να δαπανήσει μετά, και για να δανειστεί βρισκόταν στις ορέξεις των αγορών που εκτιμούν με τα δικά τους μέτρα την αξιοπιστία της χώρας που δανείζουν. Έτσι τα επιτόκια της χώρας δεν μπορεί να τα ορίσει η κυβέρνηση με την κεντρική τράπεζα αλλά έρχονται απ έξω. Αλλά υψηλά επιτόκια σημαίνει οικονομική δυσλειτουργία, επαχθή δανεισμό, καθόλου επενδύσεις.

Η χώρα έτσι βρέθηκε σε  δεινή οικονομική κρίση και σε κοινωνική έκρηξη. Τελικά το 2002 οι σοβαροφανείς δυνάμεις του ΔΝΤ και του ισχυρού νομίσματος, οικονομικά αγράμματες, εξεδιώχθησαν μαζί με το ΔΝΤ και η χώρα έγινε κυρίαρχη του εαυτούς της.Η χώρα έπασχε από χρηματοδότηση και από δαπάνες.  

Βήμα πρώτο, εξέδωσε το δικό της νόμισμα. Μετά από αυτό η κυβέρνηση πλέον ανέκτησε όλα τα μέσα να ασκεί πολιτική που αποσκοπεί στην πλήρη απασχόληση, στους αξιοπρεπείς μισθούς και την διατήρηση της αξίας του νομίσματος της χώρας με θρησκευτική ευλάβεια. Η κυβέρνηση ανέκτησε τα τρία ζευγάρια μέσων για να μπορεί να τα πραγματοποιεί τους στόχους της. Να φορολογεί και να δαπανά, να δανείζεται και να αποπληρώνει τα δάνεια της, και να εκδίδει χρήμα και να το αποσύρει.

Μέσα στα πλαίσια αυτά, ο μετριοπαθής κεϋνσιανός  Πρόεδρος  Kirchner, πήρε όλες της πρωτοβουλίες και άσκησε την πολιτική της εσωτερικής ζήτησης.Με το πρόγραμμα  Jefes y Jefas de Hogar, πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων εργασίας για του οικογενειάρχες χωρίς δουλειά, μέσα σε τέσσερες μήνες δημιούργησε 2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας που αντιστοιχούσαν στο 13% του εργατικού δυναμικού της χώρας!

Το πρόγραμμα αυτό χρηματοδοτήθηκε με το νόμισμα της χώρας. Αυτό το πρόγραμμα, που αφορούσε στις υποδομές, ήταν ουσιαστικά το πρόγραμμα που έβαλε την χώρα στο δρόμο της ανάκαμψης. Η δαπάνη για αυτό το πρόγραμμα υπολογίζεται συντηρητικά  ότι έδωσε ώθηση στο ΑΕΠ πάνω από 2, 5% και ενεθάρρυνε μετά την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων.

 Οι καπιταλιστές νεοφιλελεύθεροι αυτοκατέρριψαν τον μύθο τους ότι η ελεύθερη αγορά τους προσφέρει καλύτερο επενδυτικό κλίμα. Με το πρόγραμμα της εγγυημένης εργασίας του Προέδρου  Kirchner έσπευσαν να επενδύσουν στην Αργεντινή γιατί το επενδυτικό κλίμα ήταν ήρεμο με εμπιστοσύνη. Στον καπιταλισμό η αρπακτικότητα και η πλεονεξία έρχονται πριν από την προκατάληψη.Συνοψίζοντας, χωρίς την ευελιξία που παρέσχε το νέο διακυμαινόμενο νόμισμα, η χώρα ποτέ δεν θα έβγαινε από την κρίση, ποτέ δεν θα μπορούσε να καταπολεμήσει την ανεργία που την μάστιζε και η μεσαία τάξη δεν θα μπορούσε να αποκαταστήσει την ενότητα της κοινωνίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της WORD BANK,  το ΑΕΠ της Αργεντινής, την περίοδο 2005-2014, είχε μέση ετήσια αύξηση της τάξεως  του +12.81%, δηλαδή από 183,3 δις δολάρια το 2005 έφτασε τα 611,76 δις δολάρια το 2014 ενώ  κατά την περίοδο 2010-2014 η μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ ήταν +10,08%. Από 378,5 δις δολάρια το 2010 έφθασε τα 611,76 δις δολάρια το 2014. 

Την ίδια περίοδο η μέση ετήσια πτώση του ΑΕΠ της Ελλάδος, με τα προγράμματα της ΕΕ και του ΔΝΤ, μειώθηκε με μέσο ρυθμό  -4,56% ετησίως, δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας από  226 δις ευρώ το 2010 έφτασε τα 179 δις ευρώ το 2014. Χάθηκε δια παντώς πλούτος από την χώρα της τάξεως των 50 δις ευρώ περίπου, αφού έχουμε ανεργία, αποβιομηχανοποίηση και αποαγροτοποίηση. Οι πόροι της χώρας χάρις στο ΔΝΤ, ΕΕ και την ΕΚΤ είναι υπό υποεκμετάλλευση, όπως ήταν και Αργεντινή πριν το 2002, που γύρισε στο νόμισμα της.

Το τι πρέπει να κάνουμε εμείς είναι προφανές. Από το να καθόμαστε να παρακαλάμε τους ψυχοβγάλτες μας πότε θα μας δώσουν ευρώ καλόν είναι να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν.Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν λύσεις και γνωρίζουμε ότι με το εθνικό μας νόμισμα γνωρίσαμε μια θαυμάσια περίοδο οικονομικής ανάπτυξης και μπορούμε να το ξανακάνουμε καλύτερα πια. Με το ευρώ μόλις 6 χρόνια χρειάστηκαν να οδηγηθούμε σε άλλη μια πτώχευση, και γνωρίζουμε ότι με το ευρώ δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε δουλειά και ανάπτυξη.

Πάντως όσοι σαν φέρνουν παράδειγμα την Αργεντινή, γνωρίζετε τώρα πια, ότι λένε ψέματα, εντεταγμένοι σε υπηρεσία εκφοβισμού του Ελληνικού Λαού και όσοι τους πιστεύουν είναι φοβισμένα θύματα. Μην ξεχνάμε ότι ο φόβος εξατμίζει κάθε αρετή μας, και μας καθιστά άβουλους.

spyridonstalias@hotmail.com

anamniseis_draxmis: Το Twitter «αναπολεί» τη δραχμή

Η συνεχόμενη συζήτηση για το ενδεχόμενο ενός Grexit είναι στην κορυφή της επικαιρότητας εδώ και αρκετές εβδομάδες.

Τη στιγμή που τα δημοσιεύματα και οι αντικρουόμενες απόψεις δίνουν και παίρνουν, στο Twitter το hashtag #anamniseis_draxmis «σαρώνει» εδώ και δύο ημέρες και οι χρήστες δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ.Οι περισσότεροι σχολιάζουν με δηκτικό τρόπο την ακρίβεια που επικρατεί στις ημέρες μας, άλλοι κάνουν την δική τους κριτική στην κυβέρνηση και πετούν καρφιά για τις προηγούμενες, ενώ, άλλοι πάλι αναπολούν τις ξέγνοιαστες παιδικές στιγμές τους.

Χαρακτηριστικά μερικά tweets

Φωνάζαμε που ο μαϊντανός είχε πάει 50δρχ. Όταν έγινε μισό ευρώ, κιχ. 

Τα πεντοχιλιαρα κολλάνε πιο εύκολα στο κούτελο από τα ευρώ να τα λέμε κι αυτά 

Αγόραζα τσιγάρα έβαζα βενζίνη στο αυτοκίνητο πήγαινα για καφέ και κερνούσα κι όλη την παρέα

“Εχω πει στο θειο μου να μου φερει απο Aμερική το iPhone 7”

Αν σου ελεγε ο περιπτερας στις 31/12/99 οτι θα σου πουλαει σε 15 χρονια 20γρ καπνο 1.567δρχ θα τον λεγατε ηλιθιο.

15000 δρχ μπουζούκια μπουκάλι Ρεμος-Χρυσοχοΐδης και 12000 δρχ μπουζούκια ροδον Θεσσαλονίκη Βέρτης 13το όνομα

Νοίκιασα σε μια Τραπεζα το κατάστημα . Να χω το κεφαλι μου ήσυχο με τα νοίκια

Η μετάβαση στο εθνικό μας νόμισμα είναι μονόδρομος

Του Σταύρου Τσιχλάκη

Σπούδασα  οικονομικά, χρημάτισα  αρκετά  χρόνια ως διευθυντικό  στέλεχος σε οικονομικές  μονάδες  διαφόρων μεγεθών. Είμαι  αυτοδημιούργητος, εργάζομαι  από  οκτώ  ετών και  δηλώνω  ότι  δε  μου  αρέσει  να  επικαλούμαι  την ιδιότητα του οικονομολόγου.  Πολλοί Έλληνες συνάδελφοι που την επικαλούνται αυτάρεσκα, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα σημερινά αδιέξοδα, αφού  όλα  τα  βλέπουν   μόνο  με  αριθμούς και επιδιώκοντας να μη δυσαρεστήσουν το κατεστημένο. Βέβαια, οι περισσότεροι σοβαροί ανεξάρτητοι οικονομολόγοι διεθνώς,  τοποθετούνται αρνητικά για το ευρώ και για την πολιτική της ακραίας λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο.Όσο  και  αν  τα  ντόπια  και  ξένα  συμφέροντα  το  επιδιώκουν, δεν πρέπει  να  ξεχνάμε ότι  έχουμε  αναγεννηθεί  πολλές  φορές  από  τις  στάχτες  μας.  Και  τώρα  μπορούμε να το πετύχουμε  αρκεί  να  το  αποφασίσουμε  εμείς  και  όχι  άλλοι για  εμάς, χωρίς  εμάς.

Η χώρα μας δεν μπορεί να βγει από το τέλμα, όσο παραμένει μέσα στην ευρωζώνη

Του Χρήστου Κασίμη

Κλιμακώνονται τις τελευταίες μέρες οι εκβιασμοί των «θεσμών»που έχουν ολοκάθαρα αναλάβει το ρολό εκπροσώπησης των συμφερόντων των δανειστών.Οι λεγόμενοι «εταίροι» μόνο ως τέτοιοι δεν λειτουργούν, όταν προσπαθούν να επιβάλλουν με τον πιο ωμό και εκβιαστικό τρόπο την υποταγή της χώρας και τη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών.Χαρακτηριστικές οι νέες δηλώσεις Ντράγκι, ο όποιος δηλώνει ότι δεν διαθέτει μεν εξουσίες για να αποφασίζει για μνημόνια αλλά διαθέτει, χωρίς φυσικά καμίαδημοκρατική νομιμοποίηση, εξουσίες για να κλείνει τη στρόφιγγα της ρευστότητας, άρα για να υποβάλλει με αυτόν τον τρόπο σ'έναν λαό το «μαρτύριο της σταγόνας». Αυτή είναι η δημοκρατία στηνΕΕ!

Σταύρος Καλλέργης : Ο πρωτοπόρος του Σοσιαλισμού και της Εργατικής Πρωτομαγιάς

Του Λυκούργου Καλλέργη

Το 1865,  γεννήθηκε στο Χουμέρι Μυλοποτάμου Κρήτης ο Σταύρος Καλλέργης από την παλιά βυζαντινή οικογένεια των Καλλεργών. Μεγάλωσε με  συνθήκες σκληρών πατριαρχικών αρχών που τον προιδέασαν να δεχθεί τις ιδέες του Σοσιαλισμού σαν απολύτρωση. Μυήθηκε στο σοσιαλισμό πρώτα από έναν δάσκαλό του, που του έκανε ιδιαίτερα μαθήματα στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Στα χρόνια κείνα οι ΄Έλληνες δημοκράτες, σοσιαλιστές και σοσιαλίζοντες, παρακολουθούσαν αδιάλειπτα τις κοινωνικές εξελίξεις στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι γλωσσομαθείς διάβαζαν τις εφημερίδες και τα ξένα βιβλία από πρώτο χέρι και οι άλλοι από μεταφράσεις που κυκλοφορούσαν στα βιβλιοπωλεία και τα περίπτερα όπως γίνεται και σήμερα. Είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ανάμεσα στους σπουδαστές και φοιτητές μια σοσιαλίζουσα επαναστατική τάση.