Στην Αμερική, παρά τον κυνισμό του μεγάλου χρήματος, όλο και περισσότερες οξυδερκείς φωνές καταγγέλλουν την ανισότητα εισοδημάτων και πλούτου όχι μόνον για ηθικούς και κοινωνικούς λόγους, αλλά και για καθαρά οικονομικούς. Στην όξυνση της εισοδηματικής ανισότητος κατά τις τρεις πρόσφατες δεκαετίες αποδίδεται η τρέχουσα από το 2008 κρίση. Το περίφημο κορυφαίο 1% των πλουσιότερων Αμερικανών, ενώ ιδιοποιείτο 10% του εθνικού εισοδήματος το 1980, καρπώνεται σήμερα 24%.
Ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν σημειώνει ότι 95% του πρόσθετου εθνικού εισοδήματος από το 2009 μέχρι σήμερα επήγε στο πλουσιότερο 1% και ότι 60% αυτού επήγε στο ακόμη πλουσιότερο 0,1%, με ετήσιο ατομικό εισόδημα περισσότερο από σχεδόν 1,9 εκατομμύριο δολάρια. Οι «Τάιμς Νέας Υόρκης» επισημαίνουν ότι η ακραία έκρηξη της ανισότητος διαβρώνει τα θεμέλια της κοινωνίας και της οικονομίας. Η συγκρότηση μιας νέας ολιγαρχίας του μεγάλου χρήματος δεν ενισχύει το πνεύμα επιχειρηματικότητος, όπως εκ των άνω ατεκμηρίωτα προεξοφλείται, αλλά αντίθετα το αποθαρρύνει. Η σημερινή πόλωση εισοδημάτων επιστρέφει πλέον στα επίπεδα του 1928, με την πρόσθετη επιδείνωση της κρίσης προ των πυλών.