Να περάσουμε από την καταγγελία σε προτάσεις και δράση : Τι πρέπει να κάνουμε

Ο οξύς καταγγελτικός λόγος, η αντίθεση στη θέση χωρίς θέση, υπήρξε διαχρονικά υποπροϊόν της ανευθυνότητας. Η έλλειψη πολιτικής πλατφόρμας, η αοριστολογία, η αντιφατικότητα είναι συχνά φαινόμενα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και μάλιστα σε χώρες με έντονο κοινωνικό παρορμητισμό και  ευκολοπιστία όπως η δική μας. Βολεύει την προσέλκυση ψήφων, την πολιτική πατρονία και ανακολουθία. Οφείλεται επιπλέον, σε σύγχυση ιδεών, πείσματος, ανεπάρκεια γνώσεων, πείρας και πολιτικού οράματος. Όπως και στην εκ του πονηρού στάση, να μη γίνονται συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους.  Άλλωστε, όταν δεν υπάρχουν προτάσεις, μπορεί όταν κερδηθεί η εξουσία να παρθούν οποιαδήποτε μέτρα, που θα είναι χειρότερα από τα προϋπάρχοντα!

Όμως, η πολιτική δεν είναι μόνο αγανάκτηση, άρνηση, διαμαρτυρία, καταγγελία. Είναι πάνω απ’ όλα πρόταση ευθύνης για το μέλλον. Η προσδοκία της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο προϋποθέτει το όραμα και το πρόγραμμα. Στην τραγική Ελλάδα του σήμερα, ακούγεται πλούσιος καταγγελτικός λόγος, που δικαιολογείται  από την εγκληματική κυβερνητική πολιτική των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Η καταγγελία του απαράδεκτου Μνημονίου είναι ασφαλώς κατανοητή. Ορθό είναι επίσης να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Όμως, ο καταγγελτικός λόγος δεν μπορεί να μη συνοδεύεται από ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις. Μια τεράστια αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η άρνηση του Μνημονίου, με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

Τι πρέπει να κάνουμε

Καιρός είναι να προταχθούν και υιοθετηθούν υπεύθυνες πολιτικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, το νοικοκύρεμα, την ανάταξη της χώρας. Να ανατρέψουμε τις μνημονικές πολιτικές με  διαγραφή, πάγωμα και ριζική αναδιάρθρωση του  χρέους και απόδραση από τη νομισματική φυλακή του ευρώ, με συντεταγμένη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. Να επιβάλλουμε κρατικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και παραγωγική ανασυγκρότηση  με στοχευμένη ανάπτυξη σε στρατηγικούς τομείς της  οικονομίας, με ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση της περιφέρειας, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των νέων να σταθούμε στα πόδια μας και να γυρίσουμε στο εθνικό μας νόμισμα για να αναστήσουμε την ανταγωνιστικότητά της χώρας. Να προασπίσουμε την ιστορική συνέχεια της πατρίδας μας που κινδυνεύει από την οικονομική εισβολή απ’ τον βορρά και την εισβολή εποίκων από την ανατολή. Οφείλουμε να στηρίξουμε τον ελληνοκεντρικό χαρακτήρα της χώρας μας, με αποτροπή της μαζικής εισβολής μη αφομοιώσιμων μουσουλμάνων μεταναστών και μετατροπής της σε πολυπολιτισμική κοινωνία που αποκόπτεται από τις ιστορικές της καταβολές.

Το Μνημόνιο, ας το εκλάβουμε ως ένα τραγικό τρανταχτό χαστούκι, ως ένα χρήσιμο μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος. Ναι, μπορούμε και οφείλουμε να βγούμε από την πλαστή ευημερία της εύφορης κοιλάδας των δανεικών που μας οδήγησε στην υποτέλεια και μας μετατρέπει σε σύγχρονη αποικία. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπροστά στην άβυσσο να δούμε το γεφύρι. Να προτείνουμε και να δράσουμε.

ΟΔΟΣ ΔΡΑΧΜΗΣ