Του Δημήτρη Χαλυβόπουλου
Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι το νόμισμα ως φυσικό αντικείμενο, δεν έχει «αξία». Χρησιμότητα και εμμέσως αξία, αποκτά ως μέσο πρόσβασης σε πόρους(1) , οι οποίοι διακρίνονται σε: φυσικούς (τρόφιμα, ορυκτά, πετρελαιοειδή, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), τεχνητούς (μηχανήματα, τεχνολογικός εξοπλισμός) και ανθρώπινους (εργασία και υπηρεσίες). Ως εκ τούτου, μία από τις σημαντικότερες συνιστώσες της επιλογής του νομίσματος είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους, εγχώριους ή εισαγόμενους.