Ιδού οι επίσημες προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τους μετανάστες και η ευθύνη για το λεγόμενο προσφυγικό

Η ΠΦΑ του ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια τεράστια κολοτούμπα σε όλες τα προγραμματικές της δεσμεύσεις, αποδεικνύοντας ότι νυν υπέρ της καρέκλας ο αγών...Όμως σε ένα και μόνο ελάχιστα γνωστό μέρος του «αριστερού» της προγράμματός υπήρξε απόλυτη συνέπεια. Σε αυτό που αφορά τους μετανάστες όπου ξετυλίγονται υπερηφάνως σε όλο τους το μεγαλείο οι απίθανες εθνομηδενιστικές θέσεις της ροζέ αριστεράς που από το 3% καβάλησε στην πρωθυπουργία, καβαλώντας παράλληλα και το καλάμι. Ανέβηκε απότομα ψηλά, έτσι που δε θα βρεθεί σκάλα για να κατέβει όπως έλεγε και ο Γεώργιος Παπανδρέου για τους χουντικούς Συνταγματάρχες.

Το ευρώ πάση θυσία απαιτεί εκταμίευση 18 δις ετησίως για πληρωμή χρεών !

Τα ποσά που καλούμαστε να καταβάλλουμε για την αποπληρωμή των χρεών μας ανέρχονται σε ιλιγγιώδη μεγέθη της τάξης των 18-20 δις, δηλ. το 10-12% του ΑΕΠ ετησίως. Αυτό προκύπτει από δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και της ίδιας της Αγκέλας Μέρκελ,η οποία έχει αναφέρει πως, μπορεί να αποδεχτεί μέχρι και 10% του ΑΕΠ για τον ίδιο σκοπό. Ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ έχει δηλώσει στις 17/8/2015, στον κρίσιμο και τραγικό Ιούλιο του περασμένου χρόνου ότι, απαιτείται ποσοστό της τάξης του 15%. Και ότι  αυτό το ποσοστό μπορεί να το αποδεχτεί και το ΔΝΤ για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα.

Ο Νταβούντογλου βαράει το ζουρνά και η Μέρκελ με τον Τσίπρα χορεύουν πεντοζάλι

Δραχμή : επώδυνες αλήθειες

«Ήταν το 490 έτος πριν την γέννηση του Χριστού και αμέσως μετά την Νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα, όταν το Ιερατείο της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα παρουσίασε και θέσπισε το νόμισμα της Δραχμής, ως συναλλακτική μονάδα ανταλλαγής υπηρεσιών και εμπορευμάτων».
Η κατάργηση της δραχμής ήταν ασφαλώς έγκλημα – όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, όπως το ότι η Ελλάδα δεν ήταν προετοιμασμένη για την υιοθέτηση του ευρώ (η οποία αποφασίσθηκε ανεύθυνα, λόγω των υψηλών επιτοκίων δανεισμού, καθώς επίσης της εγχώριας διαφθοράς), αλλά, κυρίως, για πολιτισμικούς.

Διπαραγμάτευση με το μαχαίρι στο λαιμό

                                                                                           Δημήτρης Βάρος

Στον θεάρεστο καπιταλιστικό κόσμο, ο ρόλος των πολιτικών είναι ένας: Να εξαπατούν τον λαό τους ώστε να αποδέχεται ευχαρίστως μέτρα που είναι εις βάρος του και υπέρ του κεφαλαίου, θεωρώντας ότι αυτό είναι «καλό για την πατρίδα». Γι αυτό και οι πλέον «ψαγμένοι» έχουν την απόλυτη πεποίθηση πως αν οι εκλογές μπορούσαν στ’ αλήθεια να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες.Τρανταχτό παράδειγμα η σημερινή κατάσταση στη χώρα. Μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε πανηγυρικά χάρη στην υπόσχεσή της να καταργήσει μνημόνια

Nομισματικές μεταβολές από το 1900 μέχρι σήμερα - Από την τούρκικη λίρα στο ευρώ

                                                                                     Κυριάκος Φίνας

Την τελευταία επταετία  όταν η οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε το 2008 και βαθμηδόν ξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, τόσο μια μερίδα του ευρωπαϊκού τύπου, όσο και ορισμένοι Οικονομολόγοι άρχισαν να προβληματίζονται κατά πόσο η επίσημη καθιέρωση ως ενιαίας νομισματικής μονάδας, του Ευρώ, που άρχισε την κυκλοφορία του στη χώρα μας από 1.1.2002, ήταν επωφελής για τα δώδεκα τότε ευρωπαϊκά μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Αλλά και μέχρι σήμερα, κατά διαστήματα, δεν έπαυσαν οι προβληματισμοί.
Φυσικά, δεν επικρατεί ο προ 15ετίας ενθουσιασμός υπέρ του Ευρώ, αλλά, εν πάση περιπτώσει, η πλειονότητα αυτών που εκθέτουν τις απόψεις τους υποστηρίζουν ότι το ευρώ καλώς καθιερώθηκε και πρέπει να περιφρουρηθεί η απρόσκοπτη ορθολογική κυκλοφορία του.

Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε..

Η χώρα θυμίζει πλέον την υπέροχη ταινία του Μονιτσέλι, Μπρανκαλεόνε, την εποχή των Σταυροφοριών, όταν στους δρόμους κυκλοφορούσαν αναρίθμητα καραβάνια ενδεών και απελπισμένων φυγάδων. Ο Μπρανκαλεόνε (Βιτόριο Γκάσμαν), ως νέος ιππότης της ελεεινής μορφής, οδηγούσε την αξιοθρήνητη και ολιγομελή στρατιά του, από τυφλούς, ανάπηρους και ζητιάνους, στους Αγίους Τόπους ως γη της

Να περάσουμε από την καταγγελία σε προτάσεις και δράση : Τι πρέπει να κάνουμε

Ο οξύς καταγγελτικός λόγος, η αντίθεση στη θέση χωρίς θέση, υπήρξε διαχρονικά υποπροϊόν της ανευθυνότητας. Η έλλειψη πολιτικής πλατφόρμας, η αοριστολογία, η αντιφατικότητα είναι συχνά φαινόμενα, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και μάλιστα σε χώρες με έντονο κοινωνικό παρορμητισμό και  ευκολοπιστία όπως η δική μας. Βολεύει την προσέλκυση ψήφων, την πολιτική πατρονία και ανακολουθία. Οφείλεται επιπλέον, σε σύγχυση ιδεών, πείσματος, ανεπάρκεια γνώσεων, πείρας και πολιτικού οράματος. Όπως και στην εκ του πονηρού στάση, να μη γίνονται συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους.  Άλλωστε, όταν δεν υπάρχουν προτάσεις, μπορεί όταν κερδηθεί η εξουσία να παρθούν οποιαδήποτε μέτρα, που θα είναι χειρότερα από τα προϋπάρχοντα!

Το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ

Από όποια μεριά και αν προσεγγίσει κανείς το θέμα, δεν υπάρχει αμφιβολία  ότι, η  φτώχεια, η ανεργία, η δυστυχία, η καταστροφή, το όλο μνημόνιο είναι αδιαίρετη έννοια με το ευρώ πάση θυσία.Το Μνημόνιο και το ευρώ είναι περισσότερο και από δίδυμα αδέρφια, είναι Σιαμαίοι αδελφοί και τίποτα δεν μπορεί να τα διαχωρίσει. Φυσικά  είναι αστείες οι υποθέσεις ότι με μια ποιο σκληρή ή ευέλικτη ή έξυπνη διαπραγματευτική στάση, οι Μέρκελ-Σόϊμπλε θα υποστείλουν τη σημαία της άτεγκτης Μνημονιακής λιτότητας, διακινδυνεύοντας για χατίρι μας την πολιτική ισχυροποίησης του ευρώ στις διεθνείς αγορές και ειδικότερα έναντι του δολαρίου. 

Ο Λυκούργος Μαρκούδης για την λαθρομετανάστευση

				Ο Λυκούργος Μαρκούδης για την λαθρομετανάστευση